Τα 5 λάθη που κάνεις όταν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου και πως να τα αποφύγεις

Η αλλαγή είναι ένα σοβαρό εγχείρημα, πολύ σοβαρό αν σκεφτείς ότι ζούμε μόνο μία φορά. Κάνοντας το καλύτερο που μπορείς για να αλλάξεις αυτό που δεν λειτουργεί, αποφασίζεις, στην πραγματικότητα, να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου και να δημιουργήσεις τις συνθήκες που θα την κάνουν καλύτερη.
 
Τα 5 λάθη, που κάνουμε οι περισσότεροι αλλάζοντας τη ζωή μας…
 
1. Πιστεύουμε ότι όταν δεν πάει κάτι καλά, πρέπει να αλλάξουμε τα πάντα
Στην πραγματικότητα, η ζωή σου μπορεί να μην είναι τόσο άσχημη, όσο πιστεύεις. Κάνε μία λίστα με όσα θέλεις να αλλάξεις και στη συνέχεια άλλαξε τη σειρά βάζοντας τις αλλαγές σε σειρά προτεραιότητας. Διοχέτευσε την ενέργειά σου σε αυτό που έβαλες πρώτο στη λίστα. Αν ακόμη δεν είσαι ευχαριστημένος, τότε προχώρησε στο επόμενο.

• Μία αλλαγή μπορεί να επηρεάσει το σύνολο της ζωής σου. Κάνοντας μόνο μία αλλαγή, ενδέχεται να διαπιστώσεις ότι πολλές άλλες πτυχές της ζωής σου αλλάζουν προς το καλύτερο.

• Προσπαθώντας να αλλάξεις τα πάντα το πιθανότερο είναι να εκτελείς τη συνταγή για την καταστροφή, αφού επιχειρώντας τόσες πολλές αλλαγές θα προκαλέσεις ένα χάος στη ζωή σου το οποίο δεν θα μπορείς να διαχειριστείς.
 
2. Κάνουμε την αλλαγή για τους άλλους
Μερικές φορές (ή περισσότερες) νιώθεις την ανάγκη να εντυπωσιάσεις τους άλλους. Θεωρείς ότι αυτό που επιλέγεις να κάνεις στην καριέρα σου θα κάνει καλή εντύπωση. Αναρωτιέσαι αν η επιλογή σου θα αρέσει στους φίλους σου, αν οι γονείς σου θα εγκρίνουν αυτό που αποφάσισες, αν ο σύντροφός σου θα συμφωνήσει. Στα απλά αλλά και στα πιο σοβαρά πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται “τι θα πουν οι άλλοι”.  

• Εάν κάνεις την αλλαγή για τους άλλους, τότε εσύ θα μείνεις δυσαρεστημένος και απογοητευμένος. Θα συνειδητοποιήσεις, κάποια στιγμή, ότι τίποτε στη ζωή σου δεν είναι έτσι όπως το θέλεις. Θα διαπιστώσεις ότι ο τρόπος που ζεις, δεν είναι ο δικός σου τρόπος, αλλά ο τρόπος των άλλων.  

Δημιουργείς τη ζωή που θέλεις ή απλά αντιδράς σε ό,τι συμβαίνει;

Αν ζεις απλά αντιδρώντας σε κάθε τι που σου συμβαίνει, είναι σαν να ζεις με ένα «προεπιλεγμένο τρόπο» ή «με ό,τι σου τύχει». Ζώντας κάπως έτσι, θα νιώθεις σίγουρα απογοήτευση και άγχος. Οι άνθρωποι που ζουν με αυτόν τον τρόπο είναι αφημένοι στην τύχη (τους), σε ό,τι φέρει η μέρα. Τους καθοδηγεί ο πόνος και η διαρκής αποφυγή να δημιουργήσουν τη ζωή που επιθυμούν. Από την άλλη, δημιουργώντας τη ζωή που θέλεις, νιώθεις ικανοποίηση και πληρότητα!
 
Σήμερα, μοιράζομαι μαζί σου μερικές ιδέες και σκέψεις, που θα σε βοηθήσουν να λειτουργείς δημιουργικά και όχι απλά να αντιδράς στη ζωή που συμβαίνει.
 
1. Αντιδράς όταν η ποιότητα της ζωής σου κινείται ανάμεσα στη φτώχια και στην ανέχεια. Αυτό είναι ένα αποκαλυπτικό σημάδι της ‘αντίδρασης’.
 
• Δημιουργείς όταν, αναγνωρίζοντας ότι η άνεσή σου πέσει κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο, αναλαμβάνεις δράση. Θα χρειαστεί να δουλέψεις -κάποιες φορές σκληρά- για να φέρεις ξανά τη ζωή σου σε μια κατάσταση που να μπορείς να λειτουργήσεις μέσα σε αυτή και να νιώσεις άνετα. Έτσι, θα χαλαρώσεις και πάλι. Μόνο αναλαμβάνοντας δράση.
 
2. Αποτυχία είναι η επιλογή σου να μην επιλέγεις μια κατεύθυνση στη ζωή. Χωρίς να καθορίσεις και να επιλέξεις τον τελικό σου προορισμό, ακυρώνεις οποιαδήποτε πρόθεση. Χωρίς πρόθεση, θα βρεθείς σε όποιο δρόμο “τύχει”. Οι άνθρωποι που ζουν όμορφα, δεν  ζουν όμορφα κατά τύχη. Να είσαι αρκετά γενναίος για να επιλέξεις εσύ τη διαδρομή σου και να την ακολουθήσεις με πίστη και αφοσίωση.
 
3. Ανακάλυψε τη δύναμη του οραματισμού. Το να οραματίζεσαι θα σε βοηθήσει σε διάφορες περιοχές της ζωής σου:
 
• Οραματίσου τις δυνάμεις σου και τις ικανότητές σου για να βρεις τον προορισμό σου. Προηγουμένως κάνε την επιλογή σου. Τι είναι αυτό που θέλεις;
 
• Το να οραματίζεσαι θα κρατά πάντα το στόχο σου ζωντανό. Βλέποντας το στόχο σου, θα υπενθυμίζεις στον εαυτό σου πόσο σημαντικό είναι να τον πετύχεις. Αυτό, θα σε βοηθήσει να αναπτύσεις πιο θετική προοπτική και να αναγνωρίζεις τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που παρουσιάζονται μπροστά σου.
 
• Το να οραματιστείς το στόχο σου, θα σε κάνει να πιστέψεις πιο πολύ σε αυτόν. Φαντάσου την επιτυχία, ξανά…και ξανά…και ξανά. Με αυτόν τον τρόπο, εκπαιδεύεις το μυαλό σου να πιστέψει ότι αυτό που θέλεις, μπορεί να συμβεί. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να συγκεντρώνεσαι και να οραματίζεσαι το στόχο σου για πέντε λεπτά κάθε μέρα. Και σίγουρα έχεις πέντε λεπτά!  

Μπάτε σκύλοι αλέστε

Σε αναμμένα κάρβουνα κάθονται οι Έλληνες όλης της επικράτειας μετά τις δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν σχετικά με τη συνθήκη της Λωζάνης, αφού υπάρχει κινδύνος να τις πάρει πίσω και τα νησιά του Αιγαίου να μας μείνουν πεσκέσι.

Δώστε τα κι αυτά τα μπουρδέλα να τελειώνουμε!

Το Μέγαρο Μαξίμου άργησε λίγο να αντιδράσει στις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου, αφού ο Αλέξης Τσίπρας αντί για Λωζάνη άκουσε Κοζάνη, αλλά ευτυχώς ο Ταγίπ Ερντογάν τον πήρε τηλέφωνο και του είπε "τι Λωζάνη, τι Κοζάνη", οπότε όλα τακτοποιήθηκαν και μετά από 17ωρες διαπραγματεύσεις παραχωρήσαμε στην Τουρκία όλα τα νησιά, εκτός από το Καρπενήσι.

Για όσους δεν γνωρίζουν, η συνθήκη της Λωζάνης υπογράφηκε το 1923 και ήρθε να διορθώσει τα κακώς κείμενα της Συνθήκης των Σεβρών, που είχε "χαρίσει" στην Ελλάδα την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο, τη Βόρεια Ήπειρο, τα Δωδεκάνησα - εκτός από τη Ρόδο και το Καστελόριζο - και τη διοίκηση της Σμύρνης από Έλληνα Αρμοστή.

Α πα πα, τι δουλειά έχουμε εμείς με Μουλάδες, Αλβανούς και Τουρκόσπορους;

Ευτυχώς που ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή και καταφέραμε να τα χάσουμε όλα, εκτός από τα Δωδεκάνησα, και να πάρουμε τελικά το Καστελόριζο, αλλιώς μπορεί το Μνημόνιο 1 να μην είχε υπογραφεί και ο τόπος να μην σωζόταν ποτέ.

Πάντως, είναι καταπληκτικό το τάιμινγκ των δηλώσεων του Ταγίπ Ερντογάν - που είναι καθαρά για εσωτερική κατανάλωση -, αφού το μοναδικό πράγμα που μπορεί να ενώσει τους Έλληνες είναι ένας πόλεμος με την Τουρκία, μπας και αποφευχθεί ο εμφύλιος που ονειρεύονται οι διάφοροι απόγονοι χιτών και ταγματασφαλιτών.

Σε κάθε περίπτωση, οι πηγάδες είναι πολλές, ανοιχτές και τους περιμένουν.

Γίνε ο θαυματοποιός της ζωής σου!

Στη δημιουργική Σιωπή ανασταίνεται η Ψυχή…

Νιώθεις μετέωρος… είσαι μετέωρος… αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι ζούσες ένα ψέμα… πίστευες ότι τα πράγματα, οι καταστάσεις ήταν όπως θα ήθελες να είναι, δεν έβλεπες καθαρά… εμπιστεύτηκες ¨λάθος¨ ανθρώπους… παραδόθηκες σε ¨λάθος¨ αγάπες και τώρα παραδίνεσαι στη θλίψη…

Τυλίγεσαι με το πέπλο της προδοσίας, της εγκατάλειψης και περιφέρεσαι ανάμεσα στις στιγμές σου… 

Λυπάσαι τον εαυτό σου και εκλιπαρείς όλα να είναι ¨λάθος¨, ένας εφιάλτης που μόλις ξυπνήσεις θα φύγει κι εσύ θα ξαναγυρίσεις στην ψεύτικη ζωούλα σου…

Ξύπνα Άνθρωπε… αυτή η στιγμή είναι μια Μαγική στιγμή… 

Είναι η ώρα να αντικρίσεις την Αλήθεια! Να δεις ποια ανάγκη σε έφερε εδώ σε αυτή τη θλίψη… ποια πληγή αφυπνίστηκε… ποιος είσαι πραγματικά και τι χρειάζεσαι για να έχεις χαρά, αγάπη, αφθονία… Tι σε κάνει να πιστεύεις ότι κάποιος άλλος έξω από εσένα μπορεί να σου τα χαρίσει όλα αυτά… και γιατί αυτόν τον ¨άλλον¨ τον χρίζεις θαυματοποιό της Ζωής σου όταν τα πραγματικά θαύματα σε Αυτήν μπορείς να τα κάνεις μόνο Εσύ!

Σώπασε άνθρωπε! Σώπασε και άκου την ψυχή σου να σου μιλάει…

Ότι νόμιζες ότι σε στήριζε δεν είναι τίποτα άλλο από θαμπές σκέψεις… ξεθωριασμένες πεποιθήσεις… 

Είσαι πληγωμένος… πονάς… κι αυτό είναι καλό… 

Νιώθεις σαστισμένος… είσαι σε σύγχυση… κι αυτό είναι καλό γιατί το μυαλό σου σταμάτησε να δουλεύει με τον συνηθισμένο του τρόπο που σε έφερε σε αυτήν την κατάσταση. Τώρα είναι η ευκαιρία να του πάρεις τον έλεγχο… να μην το αφήνεις να σε κυβερνά με τα Μη, τα δεν Πρέπει, τα δεν Μπορείς… Να γίνεις πάλι ο θαυματοποιός της Ζωής σου και να ξαναρχίσεις τα θαύματα…

Δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν χθες... 

Οι πατρίδες είναι οι άνθρωποι

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Σοκ και δέος.
Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει πραγματικά η έκφραση.
Το σοκ από τα μέτρα των μνημονίων -και όχι μόνο- το διαδέχεται τώρα το δέος για την απόλυτη βλακεία που έχει επικρατήσει ολοκληρωτικά.

Δεν μου κάνουν καμία αίσθηση οι δηλώσεις του Ερντογάν.

Σου στέλνω και μια φώτο που μου φάνηκε τρομερά αστεία, επειδή η Ελλάδα έχει αλλάξει 6 πρωθυπουργούς στα χρόνια των μνημονίων -και πάει για 7ον- αλλά ο Ταγίπ σταθερή αξία.

Και όταν θα κυβερνήσει με το καλό ο δισέγγονος του Μητσοτάκη, πάλι ο Ταγίπ θα είναι πρόεδρος στην Τουρκία.

Αλλά δεν κατάλαβα γιατί ουρλιάζει το προτεκτοράτο για τις δηλώσεις Ταγίπ.

Μάθανε ότι ξεπουλιόμαστε, πλακώσανε και οι Τούρκοι, απλό είναι.

Καλά, ηλίθιοι είναι οι Τούρκοι να μην γλυκαθούν;

Αχ, ατιμούλικα, τώρα κατάλαβα γιατί ξεπουλάτε όλη τη χώρα, για να μην μας την πάρουν οι Τούρκοι.

Ε, πείτε το τόσο καιρό και σκιάχτηκα.

Πάντως, δεν ανησυχώ, επειδή για να πάρει ο Ερντογάν κάποιο ελληνικό νησί πρέπει να πάρει ένα κάρο υπογραφές και να ξεπεράσει μετά και το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας· τράβα πρώτα να πάρεις πρωτόκολλο Ταγίπ μου και θα με θυμηθείς.

Και ένα κάρο υπογραφές, μην ξεχνιόμαστε.

Το μόνο ελληνικό στα νησιά είναι οι ‘Ελληνες κάτοικοί τους.

Τα αεροδρόμια είναι των Γερμανών.

Το νερό και το ρεύμα θα το πάρουν λογικά τίποτα Αμερικάνοι, Γάλλοι και Σουηδοί.

Τα λιμάνια θα τα έχουν σύντομα οι Ασιάτες.

Νιώθω πολύ ασφαλής, όμως.

ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΟ ΘΟΛΟ ΤΟΠΙΟ – ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΓΙΟΓΚΙ – ΤΟ ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΣΑΜΑΝΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ? - ΑΝΑΡΤΗΣΗ 3

Ανάρτηση 1 + Ανάρτηση 2

Όπως υπάρχουν προοδευτικά διευρυνόμενες καταστάσεις συνειδητοποίησης, έτσι υπάρχουν και διαφορετικές καταστάσεις σαμάντι, μέσα στις οποίες αυτές οι εμπειρίες εμφανίζονται. Σε γενική ταξινόμηση υπάρχουν τρία είδη σαμάντι: το τζάντα ή ασυνείδητη καταληψία, το σαβικάλπα ή αντίληψη του Πνεύματος χωρίς τα κύματα της δημιουργίας, και το νιρβικάλπα, η ύψιστη κατάσταση – η κατάσταση της ταυτόχρονης αντίληψης του ωκεανού του Πνεύματος και όλων του των κυμάτων της δημιουργίας.

Το τζάντα σαμάντι, ή η ασυνείδητη καταληπτική κατάσταση, είναι πνευματικά άχρηστο γιατί απλώς διακόπτει προσωρινά τη συνειδητότητα και τις πράξεις του εγώ. Δεν μπορεί να μετατρέψει την υλική συνειδητότητα σε πνευματική συνειδητότητα. Το τζάντα σαμάντι, ή ασυνείδητη καταληψία, παράγεται με μεθόδους σωματικού ελέγχου, ή με το νοητικό αναισθητικό του να κρατά κάποιος το νου του κενό, ή πιέζοντας ορισμένους αδένες. Σ’ αυτήν την κατάσταση, ένας δεμένος με τις αισθήσεις άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να απέχει από την αύξηση των επιθυμιών του, των προσκολλήσεών του και των καρμικών του χρεών – ποτέ δεν μπορεί να αποκτήσει σοφία, ούτε να εξαλείψει τους σπόρους του προγεννητικού και μετα-γεννητικού κάρμα και των κακών συνηθειών.

ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΟ ΘΟΛΟ ΤΟΠΙΟ – ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΓΙΟΓΚΙ – ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ – ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ – ΠΑΡΑΜΑΧΑΝΣΑ ΓΙΟΓΚΑΝΑΝΤΑ – Η ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΛΟΓΙΕΣ - ΑΝΑΡΤΗΣΗ 2

Ανάρτηση 1 + Ανάρτηση 3

Όταν επικρατεί η άγνοια, η ιδιοτέλεια, ο πόλεμος και η δυστυχία, ο Υπέρτατος Κύριος εκδηλώνεται μέσα από Δασκάλους που, μέσα από πολλές ενσαρκώσεις, είχαν γήινες εμπειρίες ως μερικώς ή πλήρως απελευθερωμένα όντα. Μπορεί να εμφανίζονται στη γη ως μικροί άγιοι ή ως μεγάλοι Δάσκαλοι, ανάλογα με το βαθμό της συνειδητοποίησής τους, για να γίνουν ζωντανά παραδείγματα αρετής και να εμπνεύσουν πνευματικούς αναζητητές να καταστρέψουν την εσωτερική και εξωτερική φαυλότητά τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο το Πνεύμα εμφανίζεται μέσω πολλών απελευθερωμένων και μερικώς απελευθερωμένων ψυχών, λάμποντας περισσότερο ή λιγότερο μέσω του διάφορων βαθμών ασκότιστου –καθαρού ή μερικώς καθαρού– ψυχισμού εξαγνισμένων με τη γιόγκα όντων. Τα θεϊκά όντα που δεν είναι ακόμα πλήρως απελευθερωμένα, ή που έρχονται στη γη για να βοηθήσουν στη λύτρωση των ψυχών αλλά δεν έχουν εμφανή εγκόσμια αποστολή, ονομάζονται κάντα αβατάρ (μερικώς απελευθερωμένες ενσαρκώσεις).

(Αβατάρ σημαίνει «Θεϊκή Ενσάρκωση», από το σανσκριτικό αβατάρα, από τις ρίζες «αβα», δηλαδή «κάτω», και «τρι», δηλαδή «περνώ». Αυτός που πετυχαίνει την ένωση με το Πνεύμα και μετά επιστρέφει στη γη για να βοηθήσει την ανθρωπότητα λέγεται αβατάρ).

Όποτε όμως το φάντασμα της αχρειότητας παρελαύνει στη γη χωρίς να έχει εξορκιστεί, σε κάθε τέτοια εποχή ο Θεός ενσαρκώνει έναν σωτήρα (στη μορφή ενός πλήρως απελευθερωμένου όντος) για να αναστήσει την αρετή που φθίνει, να προστατεύσει τους πνευματικούς ανθρώπους, να βοηθήσει να απομακρυνθούν τα φαύλα ρεύματα και να καταστρέψει τις φαύλες προδιαθέσεις των αχρείων. Τέτοιες εκδηλώσεις λέγονται πούρνα αβατάρ (πλήρως απελευθερωμένες ενσαρκώσεις).

Όπως κάθε κύμα, αν ήταν συνειδητό, θα ένιωθε τον ωκεανό κάτω απ’ αυτό, έτσι και κάθε απελευθερωμένο ον νιώθει ολόκληρη τη Θάλασσα του Πνεύματος πίσω από την αντίληψή του. Όπως ο ωκεανός φαίνεται κατά ένα τμήμα του και μετά σε μεγαλύτερο τμήμα και τελικά στην απεραντοσύνη του καθώς κάποιος τον βλέπει πρώτα από την ακτή και μετά από ένα αεροπλάνο, έτσι και οι άγιοι με διάφορες διαισθητικές δυνάμεις έχουν μικρότερες ή μεγαλύτερες συνειδητοποιήσεις του Πνεύματος. Οι πλήρως απελευθερωμένες ψυχές όμως, όπως ο Κρίσνα, ο Ιησούς Χριστός, ο Μπάμπατζι, ο Λαχίρι Μαχασάγια, ο Σρι Γιουκτέσβαρτζι και πολλοί άλλοι, είναι οι ίδιοι πλήρεις εκδηλώσεις του Θεού. Ένας πραγματικός «γιος του Θεού» είναι μια αληθινή εικόνα του πανταχού παρόντος Πνεύματος.

ΠΕΝΤΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι στον κόσμο έχουν τουλάχιστον ένα πράγμα κοινό. Δεν σταματούν ποτέ να μαθαίνουν. Ενώ κανείς ποτέ δεν θα τα ξέρει όλα, εδώ θα βρείτε μερικές δεξιότητες που μπορείτε να προσθέσετε στο ρεπερτόριο σας. Γιατί να μην διδάξετε τον εαυτό σας μια δεξιότητα; Μπορεί να είναι τόσο απλή όσο το να βρείτε ένα καλό βιβίο.

1. Μάθετε να μιλάτε δημόσια. Μέχρι και 75% των ανθρώπων μπορεί να έχουν έναν φόβο να μιλήσουν δημόσια, γνωστό επίσης ως γλωσσοφοβία. Δημόσια ομιλία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι στέκομαι μπροστά σε ένα μεγάλο ακροατήριο και κάνω μια παρουσίαση. Το να γίνω ειδήμων στο να μιλώ δημόσια βοηθά στο να επικοινωνώ με τους άλλους με μεγαλύτερη σαφήνεια, η οποία μπορεί να μεταφραστεί σε επιτυχία στην εργασία. Οι ανώτεροι στην ιεραρχία εργαζόμενοι μου δηλώνουν ότι οι προαγωγές τους με κάποιον τρόπο συνδέονταν άμεσα με την ικανότητα τους να επικοινωνούν αποτελεσματικά. Σε προσωπικό επίπεδο, το να αυξήσετε τις δεξιότητες σας στην δημόσια ομιλία μπορεί να ενισχύσει την συνολική αυτοπεποίθηση και άνεση σε κοινωνικές καταστάσεις.

2. Μάθετε να διαχειρίζεστε τα προσωπικά οικονομικά σας. Τα προσωπικά οικονομικά πηγαίνουν πέρα από τα όρια του απλού προϋπολογισμού. Βρίσκονται σε ό,τι κάνουμε, από την αγορά ενός αυτοκινήτου, ή σπιτιού, μέχρι τις αγορές μας στο σούπερ-μάρκετ. Η διαχείριση των χρημάτων είναι μια δια-βίου διαδικασία και όλοι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε συμβουλές για να την κάνουμε λίγο καλύτερη.

Η ΜΕΓΑΛΟΣΥΝΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΛΟΓΥΡΑ ΣΟΥ – ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι ολυμπιονίκες – είναι όλοι εκείνοι που δεν δοκίμασαν ποτέ. Υπολογίζω ότι πέντε εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν να με νικήσουν στο άλμα επί κοντώ τη χρονιά που ήρθα πρώτος, τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια. Άντρες δυνατότεροι, ψηλότεροι και ταχύτεροι από μένα θα μπορούσαν να τα καταφέρουν, αλλά ποτέ δεν πήραν κοντάρι, ποτέ δεν έκαναν την παραμικρή προσπάθεια να εκτινάξουν τα πόδια τους από το έδαφος και να περάσουν πάνω από την μπάρα.

Η μεγαλοσύνη υπάρχει ολόγυρά μας. Είναι εύκολο να γίνεις μεγάλος γιατί οι μεγάλοι θα σε βοηθήσουν. Το καταπληκτικό σ’ όλες τις συναντήσεις που συμμετέχω, είναι το ότι οι καλύτεροι της επιχείρησης έρχονται να μοιραστούν τις ιδέες τους, τις μεθόδους, και τεχνικές τους με όλους τους άλλους. Έχω δει τους καλύτερους πωλητές ν’ ανοίγουν τα χαρτιά τους και να λένε στους καινούργιους στο επάγγελμα με ποιο τρόπο τα κατάφεραν. Δεν κρατάνε τα μυστικά τους για τον εαυτό τους. Αυτό το παρατήρησα επίσης και στον παγκόσμιο αθλητισμό.

Δε θα ξεχάσω εκείνη τη φορά που προσπαθούσα να καταρρίψω το ρεκόρ του Ντετς Γουόρμερ Νταμ. Ήμουν περίπου τριάντα εκατοστά κάτω από το ρεκόρ του και τον πήρα στο τηλέφωνο. «Ντετς», του είπα, «μπορείς να με βοηθήσεις; Μου φαίνεται πως κόλλησα. Δεν μπορώ να πηδήξω ψηλότερα».

«Ασφαλώς, Μπομπ», μου είπε. «Έλα να με βρεις και θα σου μάθω όλα όσα ξέρω». Πέρασα τρεις μέρες με τον πρώτο, τον καλύτερο στο άλμα επί κοντώ στον κόσμο. Σ’ αυτές τις τρεις μέρες, ο Ντετς μου έμαθε όσα μπορούσε. Υπήρχαν κάποια πράγματα που τα έκανα λάθος και με διόρθωσε. Για να μην τα πολυλογώ, πήδηξα είκοσι εκατοστά περισσότερο. Ο σπουδαίος αυτός νέος μου έμαθε ό,τι καλύτερο ήξερε. Διαπίστωσα ότι οι πρωταθλητές και οι ήρωες το κάνουν αυτό πρόθυμα, μόνο και μόνο για να σε βοηθήσουν να γίνεις κι εσύ μεγάλος.

Κουράστηκα να χάνομαι…

Κουράστηκα! Κάθε μέρα το ίδιο πράγμα… Παντού ασχήμια, μιζέρια. Ελάχιστα ευχάριστα… Πολλά δυσάρεστα…. Πόσο δύσκολη είναι τελικά η ευτυχία; Τι θέλει τελικά ο κάθε ένας μας; Απλά πράγματα νομίζω. Να γελάμε. Ν’αγαπάμε. Να λιώνουμε. Να φιλιόμαστε. Ν’αγκαλιαζόμαστε. Να κάνουμε λάθη. Να βριζόμαστε. Να τα ξαναβρίσκουμε.

Απλά πράγματα… καθημερινά! Κι όμως για πολλούς άγνωστα ή δεδομένα…
Χαμένα κάπου ανάμεσα στο “κάνουμε λάθη” και στο “βριζόμαστε”.
Σταματημένα. Δεδομένα.
Σταματήστε να θεωρείτε δεδομένα τα πάντα… 
Το χρόνο, τους ανθρώπους, τον έρωτα, τη ζωή την ίδια. Όλα μπορούν να ανατραπούν, ανά πάσα στιγμή.
Συμβαίνει γύρω μας. ΞΥΠΝΗΣΤΕ!!!

 

Εκφραστείτε όσο μπορείτε… Μιλήστε επιτέλους και βγάλτε από μέσα σας αυτό που σας πνίγει. Αυτό το ”Σ’ αγαπώ γαμώτο” , “Σε θέλω” ,”Μου λείπεις”… πείτε το όσο μπορείτε.
Σταματήστε απλά να σκέφτεστε κάποιον και απλά μιλήστε του.
Κάντε όλα όσα θέλατε, θέλετε ακόμα. Εκείνο το χιλιοαναβλημένο ( dead corrector…) ταξίδι, ένα χορό, ένα δείπνο, μια βόλτα ….
Κάντε το πράξη επιτέλους. Απλά κάντε το.

Άγχος- ιδέες απαλλαγής από την αγχωτική κατάσταση ζωής & ανάπτυξης της ζωτικής ζωής

3009

Η αγχωτική κατάσταση ζωής
Το άγχος, είναι μια κατάσταση εγρήγορσης, φυσιολογικής και διανοητικής, που συνήθως χρωματίζεται από ένα αίσθημα συνεχούς ανησυχίας και ανικανοποίητου. Όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση άγχους, βιώνουμε τον κόσμο απειλητικό και στην ουσία βρισκόμαστε σε κατάσταση άμυνας.

Η αντίληψή μας διαστρεβλώνεται- δεν μπορούμε να δούμε και να κρίνουμε τα πράγματα με καθαρή ματιά.

Μπορεί να νιώθουμε ότι κατακλυζόμαστε από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος μην προλαβαίνοντας να τα αφομοιώσουμε και να τα χωρέσουμε μέσα μας, με αποτέλεσμα να νιώθουμε πίεση, κούραση και εκνευρισμό.

Ταυτόχρονα, δυσκολευόμαστε να ξεκουραστούμε πραγματικά, σωματικά ή ψυχικά. Συνήθως ο ύπνος μας διαταράσσεται, ενώ ακόμα και τον ελεύθερο χρόνο το μυαλό μας τρέχει να προλάβει στην «κατάσταση απειλής».
Έτσι,  το άγχος διαχέεται σε όλο το φάσμα της ζωής μας, ακόμα και όταν δεν υπάρχει εξωτερικό και συγκεκριμένο αγχογόνο ερέθισμα. Η ζωή έχει μετατραπεί σε έναν ατέρμον αγώνα και τη βιώνουμε μέσα σε μια κατάσταση συνεχούς ανησυχίας και επιφυλακής.
Η κατάσταση άγχους, όταν διαρκεί για μεγάλο διάστημα στη ζωή μας είναι υπεύθυνη για πλήθος από ασθένειες, ψυχολογικές ή σωματικές. Βρίσκεται κάτω σχεδόν από κάθε σύμπτωμα. Συχνά θα ακούσεις γιατρούς κάθε ειδικότητας να σου λένε: «πρέπει να χαλαρώσεις και να μην αγχώνεσαι».

Το άγχος που συσσωρεύεται μέσα μας, είναι σαν ένας ενοχλητικός οργανισμός που ρουφάει τη ζωτικότητα μας. Βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε μια νευρωτική συμπεριφορά. Ουσιαστικά, δεν αναπνέουμε (εξού και η σύνδεση άγχους και άσθματος). Βάζουμε μέσα τον αέρα, αλλά δεν ξέρουμε πώς να τον αφήσουμε να βγει. Μαζεύεται εκεί κάθε είδους πληροφορία, σκέψη και συναίσθημα, δημιουργώντας το προσωπικό μας εσωτερικό ηφαίστειο που ενεργό, μας κατατρώει τα σωθικά και προετοιμάζεται για την έκρηξη.
Και η έκρηξη μπορεί να εκδηλωθεί εξωτερικά, προς τους γύρω μας και τις εξωτερικές καταστάσεις (με όλες τις συνέπειες που συνεπάγεται αυτό), ή να εκδηλωθεί προς τον εαυτό-μέσα μας με τη μορφή κάποιας σοβαρής ασθένειας. Το σώμα κάποια στιγμή θα αντιδράσει, θέλοντας να διοχετεύσει κάπου όλη αυτήν την ενέργεια και να κάνει μέσω της ασθένειας ορατή την αγανάκτησή του κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.

Όταν όμως έχουμε φτάσει σε αυτό το στάδιο, η διάγνωση που θα ακούσουμε από το στόμα του γιατρού, θα προκαλέσει ακόμα περισσότερο άγχος, εντείνοντας τα συμπτώματα και βάζοντάς μας σε έναν φαύλο κύκλο, ρίχνοντάς μας ακόμα πιο βαθιά στην απελπισία και στο αδιέξοδο. Μόνο και μόνο ακούγοντας: «έχεις καρκίνο», «έχεις σκλήρυνση κατά πλάκας» κλπ., παγώνω και τρομοκρατούμαι. Ο φόβος προστίθεται στο κοκτέιλ της ήδη ευάλωτης συναισθηματικής κατάστασης, και η καλύτερή του, μπορεί να τα σαρώσει όλα! Τότε θα είναι πολύ πιο δύσκολο να καταφέρεις να αλλάξεις, αυτές τις στάσεις ζωής και τη των σειρά επιλογών σου που σε έφεραν ως εκεί.

Η φούσκα της ονειρεμένης ζωής: Τελικά, δεν είναι όπως μου τα είχατε πει!

ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ

ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ

Ενθουσιασμός και μετά απογοήτευση και εγκατάλειψη. Είναι πολύ σύνηθες στον πνευματικό δρόμο οι άνθρωποι να ενθουσιάζονται εύκολα από τον δάσκαλο ή την διδασκαλία και το ίδιο γρήγορα να εξαφανίζεται ο ενθουσιασμό τους και να εγκαταλείπουν την εργασία με διάφορες δικαιολογίες.  Συνήθης αιτία η έλλειψη κατανόησης του τι είναι πνευματικός δρόμος των δυσκολιών που έχει και τι τελικά είναι το ζητούμενο μέσα από την άσκηση. Επίσης η αντίσταση και αδράνεια του εγώ που θέλει να συνεχίσει τον παλιό τρόπο ζωής. Η γκούνα τάμας είναι και σε αυτή την περίπτωση η ποιότητα που κρατάει τον νου σκοτεινιασμένο και δεν μπορεί να διακρίνει τι είναι ωφέλιμο και τι όχι. 

Το πεταλούδισμα από κέντρο σε κέντρο από πρακτική σε πρακτική και από δάσκαλο σε δάσκαλο. Αιτίες είναι η ρατζασική φύση που θέλει συνεχώς καινούργιες και διαφορετικές εμπειρίες, η απογοήτευση της προσδοκίας για γρήγορα αποτελέσματα, ο φόβος, η βαριεμάρα, η έλλειψη άσκησης, η ψευδαίσθηση της ελευθερίας, κ.λπ..

7 πράγματα που οι συναισθηματικά ισχυροί άνθρωποι υπενθυμίζουν στον εαυτό τους καθημερινά

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι εγκλωβισμένοι σε συναισθηματικά αδιέξοδα, που νιώθουν ανίσχυροι να υπερασπιστούν και να αναπτύξουν τα προσωπικά τους θέλω και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του ίδιου τους του εαυτού. Που νιώθουν αδύναμοι να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ζωής και επιδιώκουν να στηρίζονται σε άλλους και να αυτοπροσδιορίζονται από τις σχέσεις τους. Και υπάρχουν και οι άλλοι… οι συναισθηματικά ισχυροί άνθρωποι που καλλιεργούν την αυτοπεποίθησή τους και πορεύονται με τις δικές τους δυνάμεις.

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει έναν δυνατό και ανεξάρτητο χαρακτήρα, που μπορεί να δει τις αδυναμίες του και να τις διορθώσει, και εκεί ακριβώς κρύβεται και η δύναμή του!

7 πράγματα που υπενθυμίζουν στον εαυτό τους οι συναισθηματικά ισχυροί άνθρωποι

1. Κάποιες φορές πρέπει να κάνεις το καλύτερο για σένα και τη ζωή σου και όχι αυτό που είναι καλύτερο για τους άλλους.

2. Ποτέ μη νιώθεις ενοχές όταν απομακρύνεις έναν τοξικό άνθρωπο από τη ζωή σου. Δεν του χρωστάς τίποτα!

3. Η δύση του ήλιου είναι μια υπενθύμιση πως ό,τι και να γίνει, το τέλος της ημέρας μπορεί να είναι πανέμορφο!

Take a tour

Ειδα λιγο το debate- βοηθεια μας- προχθες. Πιο Αμερικανια πεθαινεις. Η μαχη των ηλιθιων κανονικα. Απο τη μια ενας κοινος βλακας και απο την αλλη το ζομπι που ειχε μεχρι και ακουστικο στο αυτι να της λενε τι να απαντησει. Sorry αλλα αμα εχεις προβλημα βαρυκοιας α) το ΔΗΛΩΝΕΙΣ απο πριν και εχεις τις αναλογες ενεργειες π.χ ενα autocue μπροστα σου β) ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΕΙΣ. Απο τη στιγμη που γινεται προσπαθεια να ΚΡΥΨΕΙΣ κατι, αυτο το κατι ειναι τουλαχιστον υποπτο στη καλυτερη η προιον απατης στη χειροτερη. Αλλιως δεν εχεις λογο να το κρυβεις. Ακομη και αισθητικος να ειναι ο λογος παλι ΑΠΑΤΗ κανεις μιας και δειχνεις αλλη εικονα απο αυτη που εχεις στη πραγματικοτητα. Επειδη μιλαμε για τον επομενο προεδρο των ΗΠΑ και οχι το πρωινο της μεγαλομπουμπουκας-Μενεγακη αυτα μετρανε και μαλιστα πολυ. Φυσικα και δεν ειναι καμμια ντροπη το οποιοδηποτε προβλημα εχει ο καθε ανθρωπος, ενας απο τους καλυτερους προεδρους τον ΗΠΑ ηταν σε αναπηρικο καροτσακι και οποιος πιστευει- μνημονευει-χλευαζει κατι τετοιο δειχνει ποσο χαμηλο iq εχει και μονο.

Το debate ηταν αλλα γι αλλα. Σε Αμερικανους μιλανε βεβαια- not the quickest of cats- αρα η κουβεντα ειχε το αναλογο επιπεδο. Που φυσικα το βοηθα και το επιπεδο των υποψηφιων μιας και πιστευα οτι δυσκολα μετα το Reagan και τον Bush απο τη μια, με τον Dukakis και τον …Αλ Γκορ απο την αλλη, θα βρισκωταν τοσο χαμηλου επιπεδου διμυμο για τη διεκδικηση της προεδριας. Ο ενας ειναι απλα ενας Καρατζαφερης: εχει κανει (και αυτος) καλλιστεια, κατασκευαστικες και απο μαγαζια μεχρι σαμπανιες. Αλλες φορες πετυχημενα αλλες (αρκετες) αποτυχημενα. Που απο τη μια κοροιδευει μια κοπελλα αποκαλωντας την οικιακη βοηθο (απο ποτε ειναι ντροπη να δουλευεις?) επειδη ειναι λατινα και απο την αλλη δεν εχει κανενα προβλημα να παντρευεται οτι πρωην ανατολικο μπλοκ του κατσει- αυτες ειναι οκ προφανως μιας και τον αγαπησαν για τα ΛΕΦΤΑ του αισθηματα και την ομορφια του, ειδικα με το κομοδινι μαλλι δε παιζεται ο Clooney..
Η αλλη εχει ενα ματι που γυαλιζει και ειναι φανερα ψυχασθενης. Χωρις φυσικα να ειμαι γιατρος, το βλεμμα και μονο μου δειχνει οτι η γυναικα δε παει καλα. Καθολου. Οταν δε το ανοιξει Η ΣΑΧΛΑΜΑΡΑ ευκολα συναγωνιζεται τον αλλον που λεει καθε μερα οτι του κατεβει του λολοστεφανη. Οπως ευκολα διακρινεις και τη ΕΜΜΟΝΗ- απο την εποχη του κερατου του Μπιλαρου- που δε λεει να περασει αν δε πατησω το κοκκινο κουμπακι..

Έτσι θα ανανεώσετε τη σχέση σας

Δυστυχώς οι περισσότερες μακροχρόνιες σχέσεις κινδυνεύουν να πέσουν στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Όχι επειδή είναι καταδικασμένες αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι σταματάμε να δίνουμε προσοχή στα πράγματα που κάνουν τη διαφορά. Το γεγονός πως κάποτε ερωτευτήκαμε, κάποτε αγαπηθήκαμε, κάποτε αποφασίσαμε να παντρευτούμε, δεν αποτελεί εγγύηση του «για πάντα».

Πρωταρχικό ρόλο σε μια δυνατή και επιτυχημένη σχέση κατέχει φυσικά η επικοινωνία

Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, αλλάζει και ο άλλος και κάπου στη πορεία συνειδητοποιούμε ότι χαθήκαμε. Συμβαίνει στα περισσότερα ζευγάρια αλλά τα ζευγάρια που θέλουν να διεκδικήσουν μια ευτυχισμένη ζωή και όχι απλά να συμβιβαστούν σε ένα νεκρό και αποξενωμένο γάμο, τα καταφέρνουν! Και τα καταφέρνουν γιατί προσπαθούν κάθε μέρα, δεν θεωρούν τη σχέση δεδομένη ούτε και τον άνθρωπο με τον οποίο είναι μαζί.

Πρωταρχικό ρόλο σε μια δυνατή και επιτυχημένη σχέση κατέχει φυσικά η επικοινωνία. Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό των ζευγαριών που καταλήγουν στο διαζύγιο έχουν ως βασικό πρόβλημα την κακή ή ανύπαρκτη επικοινωνία.

Η ικανότητα να μοιράζομαι με το σύντροφο μου τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις ανησυχίες, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου δεν σημαίνει βέβαια μονόλογος ή γκρίνια. Αφορά το διάλογο και την ικανότητα να ακούω και να κατανοώ τον σύντροφό μου ακριβώς όπως θέλω να με ακούει και να με κατανοεί και εκείνος. Η έκφραση των συναισθημάτων μας είναι επίσης βασικό συστατικό για μια υγιή σχέση.

Η ΠΛΗΞΗ, Ο ΦΟΒΟΣ ΚΙ Ο ΘΥΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΗ

Ο Ιωνάθαν Γλάρος πέρασε τις υπόλοιπες του μέρες μόνος, αλλά πέταξε μακριά, πιο μακριά απ’ τους Πέρα Βράχους. Ήταν θλιμμένος, όχι από μοναξιά, αλλά γιατί οι γλάροι αρνήθηκαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε. Αρνήθηκαν ν’ ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν.

Κάθε μέρα μάθαινε περισσότερα. Έμαθε πως μία βουτιά μπορούσε να τον βοηθήσει ν’ ανακαλύψει τα σπάνια και νόστιμα ψάρια που κολυμπούσαν κοπαδιαστά δέκα πόδια κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού: δε χρειαζόταν πια ψαρόβαρκες και μπαγιάτικο ψωμί για να επιζήσει...

Έμαθε να κοιμάται στον αέρα, ακολουθώντας νυχτερινή πορεία πάνω στο θαλασσινό αγέρι και καλύπτοντας εκατό μίλια απ’ το ηλιοβασίλεμα ως τα ξημερώματα.

Ακμή και Διατροφή, έχουν σχέση μεταξύ τους;

Η ακμή είναι ένα δερματικό πρόβλημα που απασχολεί κυρίως τους έφηβους. 

Ορμονικά,  η εμφάνιση της ακμής είναι η εκδήλωση των ορμονικών αλλαγών που συντελούνται στο σώμα και συνδέεται με την αύξηση των ανδρογόνων στο αίμα, που με τη σειρά τους θα δράσουν στους σμηγματογόνους αδένες και στους θύλακες των τριχών.

Διατροφικά, έχει παρατηρηθεί σε πολλές έρευνες ότι η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών, προς το χειρότερο, συμβάλλει στην εμφάνιση της ακμής. Αναφορικά, το λίπος είναι ένα θρεπτικό συστατικό που είναι απαραίτητο να υπάρχει σε ποσοστό 30-35% στην ημερησία κατανάλωση των τροφίμων ώστε να εξασφαλιστεί η ενέργεια που είναι απαραίτητη για την καθημερινή μας ζωή. Αυτος είναι ο λόγος που το λίπος χωρίζεται σε ΄΄κακό΄ που είναι τα κορεσμένα λιπαρά και trans λιπαρά και σε ΄΄καλό΄΄ που είναι τα γνωστά ω-3 και ω-6 που συμβάλουν στην σωστή υγεία και ευεξία του ανθρώπινου οργανισμού αλλά και του δέρματος. Συνεπώς, η αυξημένη κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε κορεσμένα λιπαρά, τα οποία εντοπίζονται σε τρόφιμα όπως αρνί, κατσίκι, τηγανητά τρόφιμα, συμβάλλουν στην εμφάνιση της ακμής. Αντίθετα, η αυξημένη κατανάλωση των μονοακόρεστων και πολυακόρεστων λιπαρών οξέων, που τα συναντάμε σε τρόφιμα όπως το ελαιόλαδο, τα ψάρια, τα ιχθυέλαια και οι μαλακές μαργαρίνες, βελτιώνουν τα συμπτώματα της ακμής και πολλές φορές την αποτρέπουν να αναπτυχθεί.     

Άνθρωποι φυγόπονοι όπως εμείς χρειάζονται το χρηματικό κίνητρο για να κάνουν οτιδήποτε

Αυτό που επιθυμούμε να γίνει πραγματικότητα είναι η αύξηση της σχόλης, μιας κατηγορίας η οποία – ορθά νοούμενη – όχι μόνο δε συμπίπτει με την αδράνεια αλλά βρίσκεται σχεδόν στους αντίποδές της. Η σχόλη, με την πραγματική, λησμονημένη σχεδόν έννοια του όρου, συνιστά δραστηριότητα δίχως εξωτερική επιδίωξη, “σκοπιμότητα χωρίς σκοπό” κατά τον Kant. Ο γλύπτης που είναι απορροφημένος στην κοπή του μαρμάρου, ο δάσκαλος που επιδιώκει να μεταδώσει μια δύσκολη έννοια στους μαθητές του, ο μουσικός που παλεύει με μια παρτιτούρα, ο επιστήμονας που εξερευνά τα μυστήρια του χώρου και του χρόνου είναι άνθρωποι που επιδιώκουν κάτι άλλο πέραν του να κάνουν αυτό που γνωρίζουν να κάνουν καλά. Μπορεί οι προσπάθειές τους να τους αποφέρουν κάποιο εισόδημα, αλλά αυτό δεν αποτελεί το κίνητρό τους.

Σύμφωνα με τη δική μας θεώρηση, αυτοί μετέχουν της σχόλης και όχι του μόχθου. Πρόκειται, φυσικά, για εξιδανίκευση. Στον πραγματικό κόσμο, οι εξωτερικές ανταμοιβές, μεταξύ των οποίων και τα οικονομικά οφέλη, δεν μπορούν να εξαλειφθούν ποτέ εντελώς από το μυαλό των ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, εφόσον η δράση προχωρά όχι από ανάγκη αλλά από κλίση, εφόσον είναι αυθόρμητη και όχι επιβεβλημένη και μηχανική, επιφέρει το τέλος του μόχθου και την έναρξη της σχόλης. Αυτό – και όχι η αδράνεια – είναι το ιδανικό μας. Ο πολιτισμός μας, με τη φαντασιωτική ένδεια που τον διακρίνει, πιστεύει ότι σε κάθε έκφανση δημιουργικότητας και καινοτομίας – σε αντιδιαστολή με το είδος εκείνο που στοχεύει στη βελτίωση των οικονομικών διαδικασιών – οφείλει να έχει ως γνώμονα το χρήμα.

“Ωραία όλα αυτά” θα μπορούσε να αντιτείνει ένας επικριτής μας, “αλλά μάλλον μοιάζει εντελώς απίθανο η μείωση της εξωγενώς παρακινούμενης δραστηριότητας να οδηγήσει σε αύξηση της σχόλης, με τη μεγαλόπνοη έννοια που αποδίδετε στον όρο. Άνθρωποι φυγόπονοι όπως εμείς χρειάζονται το χρηματικό κίνητρο για να κάνουν οτιδήποτε. Χωρίς το χρήμα, η τεμπελιά – που μας χαρακτηρίζει εκ φύσεως – έρχεται στην επιφάνεια, οδηγώντας μας όχι στο ευ ζην, αλλά στην πλήξη , τη νεύρωση και τον αλκοολισμό. Διαβάστε μερικά ρωσικά μυθιστορήματα και θα δείτε τι εννοώ.”

Θέματα υπερφαγίας ή βουλιμίας: Πως αποκαθίστανται;

Εάν έχετε κάποιο θέμα υπερφαγίας ή βουλιμίας, πιθανά όταν τρώτε να μην μπορείτε πραγματικά να καταλάβετε πότε έχετε χορτάσει. Συνεχίζετε να αισθάνεστε ότι πεινάτε αλλά όταν φάτε περισσότερο, νιώθετε σκασμένοι. Επιπλέον, συχνά «πέφτετε με τα μούτρα» σε ορισμένες τροφές «παρηγοριάς» και δυσκολεύεστε να σταματήσετε. Αυτό είναι ένα μέρος του εαυτού σας που ενδίδει ή παραδίνεται στην απόλαυση του φαγητού.

Οποιεσδήποτε προσπάθειες κάνετε με δίαιτες και στέρηση, δίνουν μόνο προσωρινές λύσεις καθώς ό,σο βάρος χάνετε το ξαναπαίρνετε με ευκολία.

Ενδεχομένως να νιώθετε άσχημα για τον εαυτό σας και να ακούτε τη φωνή ενός «εσωτερικού κριτή» που σας κατακεραυνώνει. Αυτός ο «εσωτερικός κριτής» σας κατηγορεί που δεν καταφέρνετε να χάσετε βάρος και κάθε φορά που έχετε ένα επεισόδιο υπερφαγίας, γίνεται ιδιαίτερα σκληρός και σας χλευάζει. Και οι επικρίσεις του δεν αφορούν μόνο τις διατροφικές σας συνήθειες. Μπορεί να σας λέει ότι είστε άχρηστοι και αντιπαθητικοί. Μπορεί να σας λέει για παράδειγμα, «Είσαι τόσο παχιά και τεμπέλα, τόσο ανεπαρκής. Κανείς δεν θα σ’ αγαπήσει ποτέ γιατί δεν αξίζεις να αγαπηθείς.»

Αυτή η στάση του «εσωτερικού κριτή» συνήθως ακολουθεί το πρότυπο ενός από τους γονείς σας (ή και των δύο) που ήταν σκληρός, επικριτικός ή κακός μαζί σας. Πιθανότατα δεν πήρατε αρκετή φροντίδα και αγάπη από τη μητέρα σας (ή το βασικό φροντιστή σας) και οδεσμός σας μαζί της δεν ήταν ικανοποιητικός, ίσως επειδή είχε ρίξει το βάρος στα άλλα της παιδιά ή αντιμετώπιζε δικά της θέματα. Ίσως «πεινάγατε» για την αγάπη της. Αν ισχύει αυτό, τότε θα υπάρχει ένα «παιδικό μέρος» του εαυτού σας που δεν πήρε ποτέ την αγάπη που χρειαζόταν από τη μητέρα σας και μάλλον προσπαθούσε να καθησυχαστεί τρώγοντας -κατά προτίμηση- μαλακά, γλυκά τρόφιμα. Αυτό είναι το μέρος του εαυτού σας που παραδίνεται στην ευχαρίστηση του φαγητού, προσπαθώντας να αναπληρώσει κάτι άλλο –συνήθως την έλλειψη αγάπης, φροντίδας, δεσμού κοκ.

Τι μπορώ να κάνω;

Ξέρουν πως δε θα είναι δωρεάν, αλλά καταλαβαίνουν ότι το κόστος του να ζεις, αξίζει τον κόπο.

”Ήταν μια φορά ένας κύριος που έκανε ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Όταν έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αγόρασε από το αεροδρόμιο έναν οδηγό με τα κάστρα των νησιών. Κάποια είχαν συγκεκριμένες μέρες επισκέψεων και άλλα πολύ αυστηρό ωράριο. Αλλά αυτό που του τράβηξε την προσοχή, ήταν ένα που παρουσιαζόταν με τη φράση «Η επίσκεψη της ζωής σου».
Στις φωτογραφίες τουλάχιστον, φαινόταν ένα κάστρο ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο εντυπωσιακό από τα άλλα, αλλά είχε ιδιαίτερες συστάσεις. Ο οδηγός εξηγούσε πως για λόγους που θα γίνονταν κατανοητοί αργότερα, οι επισκέπτες δεν πλήρωναν είσοδο εκ των προτέρων αλλά ήταν απαραίτητο να κλείσουν από πριν ραντεβού δηλαδή ημέρα και ώρα. Η διαφορετική αυτή πρόταση του είχε κινήσει την περιέργεια, και το ίδιο απόγευμα ο άνθρωπος τηλεφώνησε από το ξενοδοχείο του και έκλεισε ραντεβού.
Όλα λειτουργούν πάντα με τον ίδιο τρόπο στον κόσμο. Αρκεί να έχει κάποιος ένα σημαντικό ραντεβού κάποια συγκεκριμένη ώρα και ανάγκη να είναι ακριβής, για να μπερδευτούν όλα. Η περίπτωση αυτή δεν αποτέλεσε εξαίρεση, και δέκα λεπτά αργότερα από τη συμφωνημένη ώρα, ο τουρίστας έφτασε στο παλάτι. Παρουσιάστηκε σ’ έναν άντρα με καρό φούστα, που τον περίμενε και τον καλωσόρισε.
-«Οι υπόλοιποι μπήκαν ήδη με τον ξεναγό;» ρώτησε αφού πρώτα δεν είδε κανέναν άλλο επισκέπτη.
-«Οι υπόλοιποι;» ανταπέδωσε την ερώτηση ο άντρας. «όχι οι επισκέψεις είναι ατομικές και δεν προσφέρουμε ξεναγούς»
Χωρίς καμιά αναφορά στο ωράριο, του εξήγησε λίγο την ιστορία του κάστρου και του ανέφερε τι να προσέξει ιδιαιτέρως:

Έπαια Πτερόεντα

Καλά, δεν το βλέπεις;

Με τόσα και τόσα που αναλύουμε, συζητάμε, ανταλλάσσουμε, συμφωνούμε, διαφωνούμε, σχεδιάζουμε, κάνουμε, τίποτα δεν αλλάζει.

Για να δεις όμως από τόσο μακριά κάτι, χρειάζεται να ταξιδέψεις πολύ και τολμηρά, έξω και πέρα από τον εαυτό σου, τον στενό κύκλο του κόσμου, της γειτονιάς σου, του χρόνου.. Και να τολμήσεις να δεις πολύ πιο πέρα από συμφέροντα, ιδεολογίες, κράτη, έθνη, ιστορία.

Υπάρχουν διάφορες θεάσεις, ανάλογα με το πού τολμάς να στέκεσαι και να κοιτάς, όσο πιο αντικειμενικά και δημιουργικά μπορείς. Κάθε φορά που το κάνεις, βλέπεις άλλα, βλέπεις διαφορετικά, όχι όμως ακυρωτικά. Συνθετικά!

Πού, πώς πάμε;

Αλλάζουμε!

Είναι εύκολο να δώσεις ποιότητα και ορισμό σε αυτήν την αλλαγή, που καλά καλά δεν αντιλαμβανόμαστε μέσα από τη στενή θέαση της προσωπικής ζωής μας. Οι απόψεις δίνουν και παίρνουν, αλλά σαν φύλλα στον αέρα εξανεμίζονται, ενώ η γνώση εξακολουθεί να μας διαπερνά και να μας διαφεύγει.

Βιαζόμαστε!

Αρνητικό ή θετικό; Σωστό ή λάθος; Καλό ή κακό; Αλλά τίποτα δεν φαίνεται να είναι απόλυτο, ενώ όσο περισσότερο το υποστηρίζουμε, τόσο περισσότερο φαίνεται να κλονίζεται.

Ονόματα, προφίλ, ταυτότητες, στάτους κβο, εικόνες, συναισθήματα… Ακόμα παρακινούμαστε από εγωικές αντιλήψεις που θεωρούμε γενικευμένες αλήθειες. Ομάδες, κοινές απόψεις, η ασφάλεια του «μαζί», κλείνοντας έξω ό,τι μας απειλεί, ό,τι προκαλεί.

Τίποτα όμως δεν είναι τόσο στέρεο όσο φαίνεται. Ειδικά όλα όσα θεωρούμε διαχρονικά, αναλλοίωτα. Αλλά τότε, τι μένει; Πού πατάμε; Πώς;

Πώς συνεχίζουμε; Πού υπάρχουμε; 

Πόλεμος και Ειρήνη

Ο πόλεμος είναι αναγκαίος. Όμως φοβόμαστε να τον κάνουμε κι έτσι δημιουργούμε τις εξωτερικές αφορμές που θα τον κάνουν απαραίτητο (ενώ θεωρούμε πως έρχονται από αλλού). Λειτουργώντας όμως πλέον ως θύματα και όχι ως συνειδητοί δημιουργοί.

Την ειρήνη δεν την γνωρίζουμε εφόσον συνεχίζουμε τον πόλεμο εσωτερικά, αθέατα, ασυνείδητα. Δίνοντας το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής μας στα αποκτήματα που θεωρούμε πως μας έλειψαν ή πως μάς στερήθηκαν, όταν παλεύαμε στους εξωτερικούς πολέμους μας.

Δεν μαθαίνουμε από το παρελθόν. Μαθαίνουμε μόνο από το παρόν. Το παρελθόν μπορούμε να το κοιτάμε, μόνο όταν μάθουμε να κοιτάμε καθαρά το παρόν.

Η αντίληψη ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας είναι λανθασμένη και δεν λειτουργεί. Όμως ως ιδέα ωραιοποιείται και ακολουθείται πιστά. Ποτέ η ανθρωπότητα δεν έμαθε τίποτα από το παρελθόν της, όμως είναι το μόνο εργαλείο που διαθέτει η επιφανειακή (ακόμα) αντίληψή μας και χρησιμοποιούμε, ως πιστά παραγαλάκια, μιμητικά όντα. Και αυτό παραμένουμε, μέχρι να αναπτύξουμε τη συνείδησή μας.

Το αστείο είναι ότι μόλις δείξεις σε κάποιον το παρελθόν του, ρωτώντας τον γιατί συνεχίζει κάποιες συμπεριφορές, βρίσκει χίλιες δύο δικαιολογίες για να στηρίξει τη θυματοποίησή του, θεωρώντας την αρετή. Οι υποσχέσεις, οι απειλές, τα τάματα, τα παράπονα, παραμένουν το μοναδικό όπλο, στην άγνοια και την υπεκφυγή.

Μια μικρή κίνηση, μια ελάχιστη μετατόπιση, είναι συνήθως το μόνο που χρειάζεται για να αλλάξουν τα πάντα. Ήταν πάντα εκεί μπροστά σου, να σου φανερώνεται ξανά και ξανά αλλά εσύ δεν την έβλεπες. Μια μικρή, απειροελάχιστη διαφορετική κίνηση...δημιουργεί γεωμετρικά άπειρες αλλαγές, πιθανότητες, ανοίγματα... 

ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑ

Η Πραγματικότητα είναι Αυτό που τα Περιλαμβάνει Όλα, Εδώ, Τώρα. Όλα Όσα Συμβαίνουν. Πραγματικότητα είναι αυτά που συμβαίνουν πραγματικά, όχι αυτά που αντιλαμβάνονται ή αναλύουν ή ερμηνεύουν ή φαντάζονται τα όντα.

Αυτό που Υπάρχει, Αυτό που τα Στηρίζει Όλα, Αντίληψη, Ύπαρξη, Εμπειρία, Φαινόμενο, Είναι Ελεύθερο και Έξω από όλες τις Δραστηριότητές Του και ταυτόχρονα Παρόν μέσα σε όλες τις Δραστηριότητές Του χωρίς να δεσμεύεται. Όλα είναι Δραστηριότητες. Η Πραγματικότητα Είναι Δραστηριότητα. Αυτό που Συμβαίνει αυτή τούτη την Στιγμή, η Στιγμή που Ρέει. Αυτό Συμβαίνει (Υπάρχει) μόνο στο Απόλυτο Παρόν, Εδώ, Τώρα. Την Επόμενη Στιγμή έχει αλλάξει. Πραγματική Ζωή είναι η Συνεχής Επαφή με Αυτό που Ρέει κι Αλλάζει Συνέχεια. Είναι η Συμπόρευση με το Ρεύμα της Ζωής. Ο Μόνος Πραγματικός Χρόνος είναι Αυτή η Ροή. Αν χάσουμε την άμεση επαφή με την ροή της πραγματικότητας εισερχόμαστε σε πλασματικές (κατασκευασμένες) πραγματικότητες. Η εμμονή σε μια δραστηριότητα, διαδικασία, λειτουργία, πράξη, απομονώνει την συνείδηση, δημιουργεί μια άλλη αντίληψη της πραγματικότητας και ένα τοπικό, περιορισμένο εδώ, τώρα. Έτσι τα όντα βιώνουν την Πραγματικότητα αποσπασματικά, σαν ξεχωριστούς κόσμους.

Η Απελευθέρωση Αυτού που Υπάρχει (το Πνεύμα των ανθρώπων), που στηρίζει την επιφανειακή, δεδομένη, τωρινή συνείδησή μας, η Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα, την Πραγματική Ζωή (η Πραγματική Ζωή), Αποκαλύπτει την Ολότητα και την Ενότητα της Πραγματικότητας, το Εδώ και Τώρα που τα Περιλαμβάνει Όλα.

Το Ελεύθερο Πνεύμα Βρίσκεται Παντού, Δρα Παντού. Δεν κρατιέται πουθενά, σε καμιά ιδιαίτερη κατάσταση ή διαδικασία ή φαινόμενο. Το Ελεύθερο Πνεύμα Είναι Έξω και Μέσα και Παντού (δεν αναγνωρίζει διαχωρισμούς). Υπάρχει Ακόμα κι αν όλες οι εξωτερικές δραστηριότητες και εμπειρίες διαλύονται. Είναι Αυτό που Έχει Ζωή από Μέσα Του, που Στέκεται Μόνο Του και Υπάρχει Πέρα από τον Χρόνο, σαν το Μόνο Αληθινό.

Ωδή στον τραμπουκισμό

Πιτσιρίκο,

Θυμάμαι μια παλιά συζήτηση, γύρω στο 2008, που είχα με έναν καλό φίλο, ο οποίος, με την εμπειρία που είχε απο τη ζωή του στο εξωτερικό, ισχυριζόταν πως η Ελλάδα δεν έχει καπιταλισμό, ούτε καν σοσιαλισμό, αλλά πάσχει απο Ελληναρισμό.

Εγώ θα συμφωνήσω και θα το πάω παρα πέρα:

Το κυρίαρχο σύστημα της Ελλάδας είναι ο τραμπουκισμός.

Κατ’ αρχάς, δεν εμπεριέχει ξενόφερτες λέξεις όπως «Κάπιταλ» και «Σόσιαλ» οι οποίες διυλίζουν την Εθνική μας ταυτότητα.

Ο τραμπουκισμός είναι ελληνικότατη λέξη που προέρχεται απο το συνδυασμό τραμ και μπουκισμός, που σημαίνει πως όχι μόνο οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν τόσο ανεπτυγμένοι ώστε να έχουν ανακαλύψει τα τραμ αλλά τα μασαμπουκάγανε κι όλας.

Δηλαδή μασάγανε τα σίδερα! Πόσο γαμάτο!

Όλοι γνωρίζουμε πως η ελευθερία του καθενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.

Αυτά φυσικά είναι χλαπάτσες για ευγενικές ψυχές με αίσθηση του δικαίου.

Αντιθέτως, νομίζω κανένας δε θα διαφωνήσει πως η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει ο τραμπουκισμός του άλλου.

Δεν θα μπορούσα να μιλήσω για τον τραμπουκισμό χωρίς να εξαιρέσω την σημαντική επιρροή που ασκεί στην ομαλή λειτουργία των αγορών.

Επειδή ο τραμπουκισμός γενικά είναι…risky business, δημιουργεί πληθώρα θέσεων εργασίας για ανθρώπους που τον αναλαμβάνουν για εμάς, και που χωρίς αυτόν θα ήταν σχετικά άχρηστοι για την κοινωνία:

Ο μεγάλύτερος ξάδερφός μου που θα έρθει να σε δείρει αν με πειράξεις, ο βουλευτής που θα πει μια μαλακία για να καλύψει το έγκλημά μου, η αστυνομία που χτυπάει τους πολίτες για λογαριασμό του κράτους.

Αυτός ο όμορφος και αγγελικός κόσμος λειτουργεί κυρίως λόγω του τραμπουκισμού.

Το έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό;

Επίσης ο τραμπουκισμός είναι politically correct!