Η κρίση πανικού, έχει γίνει μία μάστιγα, η οποία ολοένα και απλώνεται. Και οδηγεί αυτόν που την βιώνει σε καταστάσεις«παραλύω». Δηλαδή αυτός που βρίσκεται μέσα στην κρίση πανικού νιώθει να παραλύει όλο του το σύστημα. Και έτσι είναι. Αφού η κρίση πανικού γίνεται πόνος και μάλιστα ο πόνος αυτός μοιάζει πολλές φορές ίδιος με έναν οργανικό. Η κρίση πανικού εκδηλώνεται με την αλλαγή της ανάσας στην αρχή και ύστερα μας οδηγεί σε ένα μάγκωμα, μούδιασμα μέσα από διάφορους πόνους.
Όσοι δεν έχουν περάσει από αυτό το μονοπάτι, δεν μπορούν εύκολα να καταλάβουν στους άλλους αυτό το κομμάτι και την εκδήλωση της.
Πώς όμως γεννιέται η κρίση πανικού ?
Η κρίση πανικού λοιπόν αρχίζει να δημιουργείται, όταν εμείς αρχίζουμε να υποβιβάζουμε μία από τις βασικές εσωτερικές μας αρχές της συνείδησής μας. Ο τρόπος που υποβιβάζουμε την αρχή μας αυτή, συνήθως γίνεται για τους άλλους. Είτε αυτός ο άλλος είναι μία δουλειά- εργασία, όπου μας ζητούν να υποβιβάσουμε κομμάτια της συνείδησής μας. Είτε από μία κατάσταση που μας οδηγεί σε μία μόνιμη ντροπή.
Έτσι ο συναισθηματικός μας κόσμος έχει έναν μόνιμο πόλεμο και ο πόλεμος αυτός αρχίζει να δημιουργεί την υποδομή για τις κρίσεις πανικού.
Οπότε όταν πάσχουμε από κρίσεις πανικού, αρχίζουμε να αναζητούμε ποια από τις εσωτερικές βασικές μας αρχές πιέζεται και από ποια κατάσταση. Ύστερα αναζητούμε γιατί συμπιέζουμε και πιέζουμε τους εαυτούς μας να βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση πίεσης.
Δημιουργούμε ένα ημερολόγιο στο οποίο καθημερινά αναζητούμε την κάθε μας πίεση και ύστερα με τον σοφό εσωτερικό μας εαυτό αναζητούμε λύση και τρόπο αλλαγής συμπεριφοράς από εμάς για μας.
Μη φοβάστε το περιβάλλον σας και οι άνθρωποί ότι δεν θα σας δεχτούν και ότι δεν θα καταλάβουν αυτή σας την ανάγκη για αλλαγή.