Ο καθένας μας είναι ένα ξεχωριστό ον, γεμάτο όνειρα για τη ζωή. Από μικρή ηλικία φανταζόμαστε ότι είμαστε μυθικοί ήρωες, ότι έχουμε φτερά και πετάμε όπως ο Batman ή ότι ζούμε την παραμυθένια ζωή της Barbie.
Στην ξέγνοιαστη περίοδο το παιδί ακούει διαρκώς την ερώτηση: «Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;»
Όταν βαίνει προς την εφηβεία αρχίζει να επεξεργάζεται αυτή την ερώτηση στο μυαλό του. Στο λύκειο θα πρέπει να έχει κάνει την επιλογή του, να έχει κατευθυνθεί σε μια πορεία.
Αρχίζει να κάνει μεγαλεπήβολα όνειρα, να δημιουργεί εικόνες των επιθυμιών του. Έπειτα προσπαθεί να διεκδικήσει, να υλοποιήσει ό,τι σκέφτεται. Γνωρίζει πως το εγχείρημα του είναι δύσκολο αλλά καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να πετύχει.
Περνάνε τα χρόνια και όλη αυτή η πάλη τον εξουθενώνει . Εκεί λοιπόν που είναι κοντά στο αυλάκι έτοιμος να πιει νερό, φεύγει τρέχοντας. Παρατάει κάθε βήμα που έκανε, αδιαφορεί για κάθε δάκρυ που έριξε παλεύοντας. Αρχίζει να τον διακατέχει ο φόβος της απόρριψης ή της αποτυχίας. Τρομάζει στη σκέψη αυτή, κι έτσι αναβάλει κάθε του νέο εγχείρημα.