ΕΡΩΤΗΣΗ: Εκείνο που δεν είχα ξαναδιαβάσει ποτέ, είναι ότι Δημιουργός μας είναι, όχι ο Ουράνιος Πατέρας μας και Θεός, αλλά ο εκπεσών άρχοντας!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Επί αιώνες (ζώντας στον κόσμο ενός έκπτωτου θεού) πέρασε πλέον στο κύτταρό μας η εντολή να λατρεύουμε τον πλάστη αυτού του κόσμου. Αν και μπροστά στα μάτια μας υπήρχαν όλες οι αποδείξεις της Αλήθειας, θες από φόβο, θες από αδιαφορία, παρακάμψαμε το αυτονόητο και προτιμήσαμε αυτό που θα ήταν πιο «εύπεπτο» για μας.
Έτσι, όταν αναρωτηθήκαμε γιατί υπάρχει στον κόσμο του «καλού» θεού αυτή η αδικία, προτιμήσαμε να φορτωθούμε απάνω μας την ευθύνη γι’ αυτό.
Όταν είδαμε τον κόσμο μας να βυθίζεται μέσα στη βία, θεωρήσαμε πάλι πως εμείς ήμασταν υπεύθυνοι γι’ αυτό, και αποφύγαμε να αποδεχθούμε πως ολόκληρη η φύση στηρίζεται πάνω στη βία.
Διαγράψαμε επίσης από το μυαλό μας, ότι είμαστε «καθ’ ομοίωση» μ’ αυτόν τον «καλό» θεό, οπότε διαχωρίσαμε τη θέση μας ως «αμαρτωλοί» και υποταχτήκαμε στην τιμωρία που έπρεπε να υποστούμε.
Παραβλέψαμε επίσης το γεγονός ότι προκειμένου να επιβιώσουμε, η φύση μας πρόσταζε να κλέψουμε τη ζωή ενός άλλου πλάσματος, ως τροφή μας. Αυτό το θεωρήσαμε «αυτονόητο» και «φυσικό». Όμως αυτό, ήταν η απόλυτη διαστροφή!
Έτσι συνεχίζαμε να εθελοτυφλούμε, επειδή το «πακέτο» ήταν πολύ βαρύ αν αποφασίζαμε να κοιτάξουμε την Αλήθεια χωρίς παρωπίδες και χωρίς ενοχές.
Αποφασίσαμε λοιπόν πως θα ήταν καλύτερα να λατρέψουμε τον πλάστη αυτού του κόσμου ως τον αληθινό θεό, αφού οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα καταντούσε για μας αβάσταχτη.
…Και αυτό πέρασε βαθιά στο D.N.A μας.
…Και αυτό πέρασε βαθιά στο D.N.A μας.