Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Η ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΤΙΜΟΚΛΕΙΑ

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Η ΤΙΜΟΚΛΕΙΑ του Domenico Zampieri, 1615 ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΥΒΡΟΥ.

Σε ηλικία 18 χρονών ο Αλέξανδρος πήρε μέρος στην πρώτη μεγάλη μάχη του, στη Χαιρώνεια το 338 π.Χ,. στο πλευρό του πατέρα του Φιλίππου Β', βασιλιά του μακεδονικού βασιλείου.

Η μάχη ήταν καθοριστική και η νίκη των Μακεδόνων θα διαμόρφωνε την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Ο Αλέξανδρος πολέμησε επικεφαλής του Θεσσαλικού ιππικού.
Η Τιμόκλεια ήταν μια Θηβαία αρχοντοπούλα, αδελφή του στρατηγού Θεαγένη, αρχηγού του στρατού της Θήβας στη μάχη της Χαιρώνειας,
Μετά τη νίκη του στρατηλάτη, η πόλη ισοπεδώθηκε, χιλιάδες σκοτώθηκαν και πουλήθηκαν ως δούλοι.
Ο Αλέξανδρος διατάσσοντας να μείνει ανέπαφη μόνο η οικία του ποιητή Πινδάρου, παράδωσε, ως τρόπαιο, την τιμή και την περιουσία όλων των Θηβαίων στο στρατό του.
Η Τιμόκλεια συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Αλέξανδρο , γιατί σκότωσε ένα αξιωματικό από τη Θράκη.
Ο Αλέξανδρος την ρώτησε τι περίμενε να της συμβεί μετά από την πράξη της.

Σπάνια συμπαντική σύμπτωση: 5 πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος ευθυγραμμίζονται και σπέρνουν πανικό...

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΑ ΤΟ ΣΠΑΝΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ 

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Πέντε πλανήτες του ηλικακού μας συστήματος ευθυγραμμίζονται σήμερα σε μια σπάνια συμπαντική σύμπτωση: Ερμής, Αφροδίτη, Κρόνος, Αρης και Δίας θα είναι ορατοί από τη Γη σε μια διαγώνια γραμμή στον ουρανό.

Η καλύτερη στιγμή για να δείτε το φαινόμενο είναι την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου και την πρώτη του Φεβρουαρίου, 45 λεπτά πριν την ανατολή του ήλιου.

Η ευθυγράμμιση των πλανητών είναι ένα από τα πιο σπανιότερα αστρολογικά φαινόμενα. Δοξασίες, εικασίες, αλήθειες, ψέματα, προσδοκίες, προρρήσεις και πολλά άλλα συνθέτουν ένα άλλο μοναδικό φαινόμενο αυτό της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης όπως αποτυπώνεται στις συμπεριφορές των κοινωνιών μεμονωμένα ή και ομαδικά.

Σε κάθε περίπτωση η όποια ευθυγράμμιση έχει γίνει κατά το παρελθόν κατά ένα περίεργο τρόπο συνδυάζετε ή απλά τυχαίνει να έχει και σημαντικά γεγονότα.

Αυτά τα γεγονότα θα σας παρουσιάσουμε παίρνοντας ως παράδειγμα την τελευταία πλανητική ευθυγράμμιση πριν από 100χρόνια.

Στην δική μας εποχή. Στην δική μας ζωή όλα αυτά συμβαίνουν από τον Μάιο του τρέχοντος έτους. Τι ακριβώς συμβαίνει :

Γιάνη μου το λαχούρι σου

Ο κακός χαμός έχει γίνει με τη χθεσινή συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη στον Αλέξη Παπαχελά που ελάχιστοι παρακολούθησαν αλλά άπαντες σχολίασαν στα social media.

Σοβαρά τώρα; Στηθήκατε μπροστά στις τηλεοράσεις και ακούγατε τον Γιάνη Βαρουφάκη να λέει τι συνέβαινε πίσω από κλειστές πόρτες γραφείων όπου παρέες μαφιόζων αποφασίζουν να πεθαίνουν παιδιά στα σύνορα και να κόβονται αναπηρικές συντάξεις;

Σε ένα γαμημένο μίτινγκ της τελευταίας ανθυποεπιχείρησης να πας υπάρχει πάντα ένας κακομοίρης στη γωνία που κρατάει στοιχειώδη έστω πρακτικά. Κι εμείς αγωνιούμε για το αν ο Βαρουφάκης πράγματι ηχογραφούσε το 0,000002% των κεκλεισμένων των θυρών συζητήσεων που έκριναν το μέλλον ενός ολόκληρου λαού και πότε θα τον πιάσει φαγούρα στο αριστερό αρχίδι για να μας τις αποκαλύψει.

Η ανεργία θα φτάσει στο 352%, οι συντάξεις θα πέσουν στο μισό ευρώ, μπάτσοι θα αναγκάζουν ανήλικα προσφυγόπουλα να κοιμούνται έξω στους -250 βαθμούς κι εμείς θα συζητάμε ακόμα τι ψιθύρισε ο Ντάισελμπλουμ στο αυτί του Yianis.

Ρε δεν ΄πα να του είπε και «γαμώ το μουνί που σε πέταγε»; Στα παπάρια μας!

Οι επιπτώσεις της έλλειψης μητρικής αγάπης στην κόρη

Ο μύθος θέλει όλες τις μαμάδες του κόσμου να αποτελούν προσωποποίηση της απόλυτης, ανεξάντλητης αγάπης, της τρυφερότητας, της προστασίας και της στήριξης. Δεν είναι, όμως, πάντα έτσι. Υπάρχουν παιδιά που μεγαλώνουν με μαμάδες που δε μπορούν ή δεν ξέρουν πώς να τα αγαπήσουν. Και, ειδικά αν πρόκειται για κορίτσια που θα γίνουν με τη σειρά τους και αυτά κάποτε μαμάδες, οι πληγές που αφήνει μία τέτοια προβληματική σχέση μπορεί να είναι τεράστιες και αθεράπευτες.

Η Peg Streep, ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας, μεταξύ άλλων, του βιβλίου Mean Mothers (Κακές Μητέρες), «θύμα» και η ίδια μιας τέτοιας σχέσης χωρίς τρυφερότητα από τη μητέρα της, μίλησε με δεκάδες γυναίκες για τις ανάγκες του βιβλίου. Σε αυτό παραθέτει τις μεγαλύτερες πληγές που μπορεί να αφήσει μία «κακή μητέρα» στην κόρη της, οι οποίες, όπως η ίδια λέει, δεν έχουν επιστημονική αλλά εντελώς εμπειρική βάση.

Με την ιδιότητα της ψυχοθεραπεύτριας, η Streep εξηγεί ότι οι πληγές αυτές έχουν να κάνουν με την θεωρία της προσκόλλησης, κατά την οποία στην βρεφική και νηπιακή ηλικία, η κόρη βλέπει για πρώτη φορά το είδωλό της στο πρόσωπό της μητέρας της: Αν, δηλαδή, η μητέρα της χαρίζει απλόχερα αγάπη και τρυφερότητα, το μωρό δένεται μαζί της με ασφάλεια. Μαθαίνει ότι το λατρεύουν και ότι είναι αξιαγάπητο και αυτό γίνεται αναπόσπαστο μέρος τη συνείδησής του, προσφέροντάς του ενέργεια και στέρεες βάσεις για να αναπτυχθεί.

Αντίθετα, η κόρη μιας μητέρας που δεν την αγαπά -ή που είναι συναισθηματικά απόμακρη, συγκρατημένη, ασυνεπής, υπερβολικά επικριτική ή σκληρή- μαθαίνει διαφορετικά πράγματα για τον κόσμο και τον εαυτό της. Μαθαίνει πως ο κόσμος είναι ανάξιος εμπιστοσύνης και ότι κανείς δε μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της. Αυτά και άλλα «μαθήματα» για τον κόσμο, αφήνουν στο παιδί που στη συνέχεια γίνεται γυναίκα, πληγές, οι οποίες συχνά μόνο με ψυχοθεραπεία μπορούν να γιατρευτούν. Το πρώτο βήμα, όμως, λέει η Streep, είναι να τις αναγνωρίσει και να τις συνειδητοποιήσει κανείς. 

Οι 7 πληγές της έλλειψης τρυφερότητας

Οικονομική κρίση: μια ευκαιρία κατανόησης του εαυτού σας

Μία από τις λέξεις που χρησιμοποιείται περισσότερο από κάθε άλλη το τελευταίο χρονικό διάστημα, είναι η λέξη «κρίση». Ακούγεται από τα στόματα όλων των ηλικιών, των φύλων, των κοινωνικών στρωμάτων, των επαγγελμάτων. Τι σημαίνει όμως κρίση;

Σύμφωνα με τον Caplan (1964), η κρίση είναι μια «ψυχολογική αποσταθεροποίηση του ατόμου που έρχεται αντιμέτωπο με μια επικίνδυνη περίσταση, η οποία αποτελεί για το ίδιο το άτομο ένα σημαντικό πρόβλημα, το οποίο, προς το παρόν, αδυνατεί τόσο να αποφύγει όσο και να επιλύσει, χρησιμοποιώντας τις συνήθεις στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων».

Πρόκειται δηλαδή για μια συνθήκη διαταραχής της ομοιόστασης του ανθρώπου, όπου το άτομο χάνει την ψυχική του ισορροπία και έρχεται αντιμέτωπο με δύο επιλογές, είτε να οδηγηθεί στην ψυχολογική ανάπτυξη είτε στην ψυχολογική αποδιοργάνωση.

Ποιοι είναι όμως οι παράγοντες που θα καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα;

Οι 10 καλύτεροι τρόποι για να γνωρίσετε κάποιον στην πραγματικότητα- και όχι στο διαδίκτυο

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι παραπονιούνται ότι δυσκολεύονται να γνωρίσουν είτε έναν/μία σύντροφο είτε φίλους.  

Και παρόλο που ζούμε στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης, όσο εύκολο είναι να έχει κανείς διαδικτυακούς φίλους, τόσο δύσκολο φαίνεται ότι είναι να αποκτήσει κανείς φίλους με σάρκα και οστά.

Υπάρχει όμως ελπίδα;

Φυσικά!  Αλλά για να γνωρίσει κανείς νέο κόσμο θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί και να μη γκρινιάζει και διαμαρτύρεται από τον καναπέ του σπιτιού του.

Τα λάθη που κάνουν οι άνθρωποι που δεν έχουν σύντροφο/φίλους

Τα 10 μυστήρια των πρώτων ανθρώπων

#10 – Από που προέρχονται οι σύγχρονοι άνθρωποι;

Το πιο πικρό ερώτημα γύρω από την ανθρώπινη εξέλιξη είναι πιθανώς το που εξελίχθηκαν οι πρώτοι άνθρωποι. Η "έξω από την Αφρική" υπόθεση υποστηρίζει ότι οι πρώτοι άνθρωποι εξελίχθηκαν σχετικά πρόσφατα στην Αφρική και στη συνέχεια εξαπλώθηκαν στον υπόλοιπο κόσμο, αντικαθιστώντας υπάρχοντες πληθυσμούς από αρχαϊκούς ανθρώπους.

Η Νότια μετανάστευση

Από την άλλη, το μοντέλο της "πολυτοπικής εξέλιξης" υποστηρίζει ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι εξελίχθηκαν σε μια μεγάλη περιοχή από τους αρχαϊκούς ανθρώπους, με πληθυσμούς από διαφορετικές περιοχές να αναπαράγονται με τους γείτονές τους, μοιράζοντας έτσι τα χαρακτηριστικά τους και έχοντας ως αποτέλεσμα την εξέλιξη των σύγχρονων ανθρώπων. Μέχρι στιγμής πιο ικανοποιητική είναι η "έξω από την Αφρική" υπόθεση, αν και οι υποστηρικτές της "πολυτοπικής εξέλιξης" παραμένουν με δυνατές απόψεις.

Πόσο διαρκεί το «τώρα»;

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το αίσθημα του «τώρα» διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα.

Μια συνηθισμένη αγκαλιά διαρκεί περίπου τρία δευτερόλεπτα, σύμφωνα με έρευνα Βρετανών ψυχολόγων, που βασίστηκε στην μελέτη των εναγκαλισμών που ανταλλάσσουν οι αθλητές στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Η τυπική αγκαλιά κρατά όσο περίπου και μια σειρά από πολλές άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες και φυσιολογικές νευρολογικές διαδικασίες (από το κούνημα του χεριού όταν λέμε αντίο, μέχρι τη διάρκεια της χαλαρής αναπνοής), πράγμα που ενισχύει την επιστημονική θεωρία ότι περνάμε τη ζωή μας, χωρίς φυσικά να το συνειδητοποιούμε, αντιλαμβανόμενοι το παρόν (το «τώρα») σε διαδοχικά διαστήματα των τριών δευτερολέπτων.

Κάτι ανάλογο, σύμφωνα με μελέτες ζωολόγων, συμβαίνει και σε πολλά άλλα ζώα, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι πολλές ενέργειές τους, από το μάσημα μέχρι την αφόδευση, διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα.

Η αναπτυξιακή ψυχολόγος Έμες Νάγκι, του Πανεπιστημίου του Νταντί, που δημοσίευσε τη σχετική μελέτη στο επιστημονικό έντυπο Journal of Ethology, ανέλυσε καρέ-καρέ μια σειρά από βίντεο, από τελικούς 21 ολυμπιακών αθλημάτων στους αγώνες του 2008, καταγράφοντας εκατοντάδες αγκαλιές ανάμεσα σε αθλητές, συναθλητές και ανταγωνιστές, προπονητές, συγγενείς και φίλους. Ανεξάρτητα από το φύλο και την χώρα προέλευσης του αθλητή, οι αγκαλιές διαρκούσαν κατά μέσο όρο τρία δευτερόλεπτα.

Όπως μάλλον αναμενόταν, οι αθλητές αγκάλιαζαν λίγο περισσότερο τους προπονητές τους σε σχέση με τους συναθλητές τους στην ίδια ομάδα, ενώ αγκάλιαζαν λιγότερο τους ανταγωνιστές τους από άλλη ομάδα.

Η σχέση μας με τον χρόνο

Με ποιον τρόπο μπορούμε να κάνουμε το χρόνο φίλο μας και όχι απειλή;

Από την Αθηνά Πάσχου, Ψυχολόγο, MSc στην Αντιμετώπιση του Πόνου

Ο χρόνος… Ο χρόνος  κυλά πολύ γρήγορα ή κάποιες φορές βασανιστικά αργά. Η αίσθηση που έχει ο καθένας μας για αυτόν είναι σχετική, όπως συμβαίνει άλλωστε και με πολλές άλλες σταθερές της ζωής μας (η προσωπική αίσθηση του βάρους, του ύψους και άλλα). Είναι γνωστή η παρακίνηση «Μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα». Αλλά και «Έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου». Αντιφατικά μηνύματα; Ακούγεται παράξενο, όμως εν μέρει η αξία των σταθερών της ζωής μας είναι ακριβώς αυτό, ότι μας επιτρέπουν να αναπτύσσουμε ελεύθεροι τη σχέση μας μαζί τους.

«Αναρωτιέμαι πώς κάποιοι άνθρωποι συμπεριφέρονται λες και έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους, λες και ο χρόνος για αυτούς δε θα τελειώσει ποτέ, σα να έχουν μια ειδική συμφωνία με το Θεό, το Βούδα, με την τύχη τους!». Είναι τα λόγια μιας νεαρής γυναίκας με ένα χρόνιο πρόβλήμα υγείας.

«Αισθάνομαι ότι αν είχα ξανά μια ευκαιρία θα την άρπαζα από τα μαλλιά. Θα έκανα ξανά τη νέα αρχή (γελάει)… νέα και εγώ δεν πάνε μαζί, ε; Αν με άκουγε κανένας…». Έτσι περιγράφει τη δική της σχέση με το χρόνο που έχει περάσει μια ηλικιωμένη γυναίκα.

Ο χρόνος λοιπόν. Εκτός από την υποκειμενική αίσθηση που ο καθένας μας έχει για εκείνον, καθορίζει και με αντικειμενικό τρόπο τη ζωή μας. Για παράδειγμα, ο χρόνος που ξεκινάει ένα παιδί το σχολείο, η διάρκεια των σχολικών ετών και στη συνέχεια η συνήθης διάρκεια των σπουδών. Τα χρονικά διαστήματα αυτά είναι τόσο ισχυρά προσδιορισμένα που τελικά η ζωή μας για πολλά χρόνια οργανώνεται γύρω τους. 

Ολοι οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν σοφοί όπως τον Σωκράτη

 Ο Σωκράτης διδάσκει.

Κοιτώντας φωτογραφίες του ανθρώπινου οργανισμού,βλέπουμε ότι την εικόνα που παρουσιάζει το λεπτό έντερο την ίδια εικόνα βλέπουμε και στον εγκέφαλο.


Μετά από αυτό το φαινόμενο θα μπορούσαμε να σκεπτούμε ότι και ο εγκέφαλος κάνει παρόμοιες λειτουργίες.

Δηλαδή: Ενώ το λεπτό έντερο συλλέγει όλες τις ευεργετικές ουσίες και τις δίνει στο αίμα,και στη συνέχεια αποβάλλει ότι ανώφελο,το ίδιο και ο εγκέφαλος κάνει και αυτός μια προσπάθεια να απορρίπτει ότι υπολείμματα προξενούν πρόβλημα στους πολύ λεπτούς και ευαίσθητους νευρόνες, προκειμένου να γίνουν όλες οι θαυμαστές λειτουργίες.

Το ερώτημα είναι:Με τι τρόπο εκείνος διώχνει ότι δήποτε βλαβερό;

Υπάρχει η απάντηση:

Από τα μάτια, την μύτη, τα αυτιά,και τον λάρυγγα, βγάζει στερεά και υγρά άχρηστα στοιχεία.Με το φτέρνισμα φεύγει ο αέρας.

  Τώρα θα προχωρήσουμε για να μάθουμε και να εξετάσουμε εμείς σαν οντότητες,πως αντιλαβανόμαστε  πως ενεργούμε;Ενεργούμε συνειδητά η ασυνείδητα;

Αργότερα θα μιλήσουμε και για τη ψυχή και τον νου,να μάθουμε πως αποβάλλουν όλα τα αρνητικά,τις αρνητικές ενέργειες.

   Τώρα όμως θα ασχοληθούμε με τις λειτουργίες του σώματος.

Πριν προχωρήσουμε πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι τροφές μας πρέπει να είναι οργανικές, βιολογικές.

Η ευτυχία είναι γραμμένη στο DNA σου

 Του Σπύρου Σεραφείμ

Μην το ψάχνεις αλλού. Η ευτυχία είναι μέσα σου. Αυτό υποστηρίζουν δύο επιστήμονες, βάσει μελέτης, καταλήγοντας ότι η ευτυχία είναι αποτυπωμένη στον γενετικό σου κώδικα. Aπό την άλλη ο ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ έλεγε: «Η ευτυχία σε έξυπνους ανθρώπους είναι το πιο σπάνιο πράγμα που ξέρω»

Δύο ερευνητές, από τη Βουλγαρία και το Χονγκ Κονγκ, υποστηρίζουν ότι οι κάτοικοι, για παράδειγμα, της Γκάνας ή του Μεξικού αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι από εκείνους της Κίνας ή της Ιορδανίας. Πώς; Χάρη σε ένα γονίδιο που διαφέρει από πληθυσμό σε πληθυσμό. Οι φορείς αυτού του γονιδίου έχουν λιγότερο άγχος και δηλώνουν ευτυχείς, σε μεγαλύτερο βαθμό από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Η μελέτη, με γραμμένα ολόκληρα κομμάτια ευτυχίας σε DNA, δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Happiness Studies».

Ο Μίχαελ Μίνκοφ του Διοικητικού Πανεπιστημίου της Βάρνας στη Βουλγαρία και ο Μάικλ Χάρις Μποντ της Πολυτεχνικής Σχολής του Χονγκ Κονγκ, έκαναν μια μελέτη η οποία δείχνει για πρώτη φορά πως οι εθνικές διαφορές, όσον αφορά στο αίσθημα της ευτυχίας, «έχουν μια γενετική συνιστώσα», όπως υποστηρίζουν. Στη μελέτη υποστηρίζεται ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ του αυξημένου ποσοστού των ανθρώπων που δηλώνουν «ευτυχισμένοι» σε μια χώρα και στην παρουσία μιας γενετικής διαφοροποίησης στον πληθυσμό της χώρας αυτής. Ολα οφείλονται στο «αλληλόμορφο γονίδιο Α» το οποίο εμποδίζει τη διάσπαση μιας φυσικής ουσίας (ανανδαμίδη) που εντείνει την απόλαυση που αισθάνεται κάποιος μέσω των αισθήσεων, ενώ -ταυτόχρονα- μειώνει και την αίσθηση του πόνου. Ετσι, οι πιο «ευτυχισμένες» χώρες είναι εκείνες όπου επικρατεί η παρουσία αυτού του γονιδίου.

Σε ποια DNA είναι αυτό το γονίδιο… πολυγραμμένο; Βρίσκεται σε αφθονία στη Δυτική Αφρική -κυρίως στην Γκάνα και τη Νιγηρία- και στη Λατινική Αμερική, κατά κύριο λόγο στο Μεξικό και στην Κολομβία.

H Δύναμη του “Δέχομαι”!

ΔΕΧΟΜΑΙ: ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΑΓΙΚΗ

Μια λέξη -δώρο. Κάνει το νου να ησυχάζει από την αδιάκοπη φλυαρία της αυτοεπίκρισης φέρνοντας ειρήνη εντός. Της Ιουλίας Πιτσούλη

«Τι καιρό κάνει μέσα σου;» Ίσως δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ έτσι, αλλά η διάθεσή μας μοιάζει πολύ με τις μεταβολές του καιρού, με τα χαμηλά και υψηλά βαρομετρικά του, την ομίχλη, τους θυελλώδεις ανέμους και τα διαστήματα με ήλιο. Αντίθετα από τα καιρικά φαινόμενα όμως, εμείς δεν εκδηλώνουμε πάντα την εσωτερική μας κατάσταση. Μπορεί να μαίνονται μέσα μας οι θύελλες ενώ έξω να δείχνουμε διάθεση…αιθρία , άντε με κατά τόπους νεφώσεις. Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος να φέρουμε περισσότερη λιακάδα μέσα μας; Η απάντηση είναι η αποδοχή. Είναι η μαγική κατάσταση που μας ησυχάζει , μας τρέφει και μας γαληνεύει. Η αποδοχή όμως είναι μεγάλη λέξη. Πριν από τον ερχομό της χρειάζεται να αναγνωρίσουμε και να παραδεχθούμε ό,τι συνέβη και ό,τι είπαμε ή κάναμε .

Συχνά βέβαια, είμαστε απρόθυμες να πάρουμε την ευθύνη για τα λόγια και τα έργα μας, προτιμάμε να φταίνε οι άλλοι. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει και ένας πιο έξυπνος τρόπος για να αντέξουμε την ευθύνη μας : να δούμε τις αρνητικές αντιδράσεις μας όχι σαν βαριά σφάλματα αλλά σαν «σωματοφύλακες». Ας πάρουμε τα αρνητικά συναισθήματα για παράδειγμα. Ο θυμός είναι ένα είδος φύλακα που μάς σπρώχνει να διεκδικήσουμε, να βάλουμε όρια, να υψώσουμε το ανάστημά μας. Η ζήλια είναι ένας άλλος φύλακας ο οποίος μας δείχνει τι ακριβώς νομίζουμε ότι θέλουμε: αυτό που έχει ή είναι ο άλλος. Ο φόβος είναι ο κατεξοχήν φύλακας ο οποίος μας υποδεικνύει από τι να προφυλαχθούμε. Αν εξετάσουμε λοιπόν όλα τα αρνητικά συναισθήματα θα διαπιστώσουμε πως πρόκειται για απόπειρες προφύλαξης. Θέλουν να μας προσφέρουν υπηρεσία και γι αυτό είναι μονίμως σε επιφυλακή, σπεύδουν αστραπιαία με κάθε μικρή αφορμή, αγρυπνούν –και συχνά μας ξενυχτάνε κι εμάς-. Αυτοί οι φύλακες μπορούν να παραλληλιστούν με προγράμματα υπολογιστών που «τρέχουν» νύχτα μέρα. Δεν είναι «κακοί» , δεν είναι «αμαρτωλοί». Είναι απλώς λειτουργίες. Εκφράσεις ενός νου σε πλάνη.

Η δύναμη του «δέχομαι»

12 Βήματα για την αντιμετώπιση της κρίσης

Της Ιουλίας Πιτσούλη

Ας Ανοίξουμε το Δρόμο.12 Βήματα για Αντιμετώπιση της Κρίσης.

– Έλα μωρέ, εσύ θα σώσεις τον κόσμο;

«Εγώ θα σώσω τον κόσμο, αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω» Νίκος Καζαντζάκης

– Και ποιος είσαι εσύ που θα σώσεις τον κόσμο;»

« Είμαι το Φως του κόσμου., Είμαι ο σωτήρας του κόσμου» Μαθήματα Θαυμάτων

Ιδού λοιπόν. Βρεθήκαμε να αναζητάμε έναν τρόπο να περάσουμε ακλόνητοι από τις δοκιμασίες της εποχής μας. Εμείς που γεννηθήκαμε τον 20ο αιώνα και πήραμε τη σκυτάλη από τις προηγούμενες γενιές πορευτήκαμε ο καθένας μας σύμφωνα με τις ερμηνείες του και τις αντίστοιχες επιλογές του. Κάποιοι, μαζί με τα λάθη μας επιχειρήσαμε να βρούμε το Φως μέσα μας και να το ακτινοβολήσουμε. 

Παράλληλα ο κόσμος έδινε τον δικό του αγώνα. Και φτάσαμε στον 21ο αιώνα με όλα του τα θαύματα αλλά και με τη διαπίστωση του τέλους μιας εποχής . 

Βρεθήκαμε εν μέσω μιας περιόδου μεγάλης δοκιμασίας και πολλαπλών κρίσεων. 

Το συλλογικό εγώ της ανθρωπότητας έχει συσσωρεύσει πολύ θυμό, βαθιά απόγνωση, μεγάλη εκδικητική μανία, ανόητη απληστία και προσήλωση στην εξωτερική και υλική πλευρά των πραγμάτων. Είναι κοινή διαπίστωση ότι όλες οι αξίες έχουν κλονιστεί συθέμελα. 

Κι όμως, μολονότι οι περισσότεροι δεν το έχουν αντιληφθεί στην πραγματικότητα ο κόσμος με κάθε –διαστρεβλωμένο – τρόπο κάνει απεγνωσμένη έκκληση για αγάπη. Το ίδιο κι ο εαυτός μας. 

Και είναι προφανές : αυτό που όλοι χρειαζόμαστε είναι θεραπεία από τις ψευδαισθήσεις διαχωρισμού. 

Σας ζητήσαμε τις προτάσεις σας για το πώς ξεκινώντας από εμάς θα ακτινοβολήσουμε το Φως μας προς όλους αδιακρίτως χτίζοντας ένα νέο παράδειγμα. 

Ανταποκριθήκατε και φτιάξατε ένα αληθινό «σχέδιο σωτηρίας» που μας προτείνει τρόπους για να αντιμετωπίσουμε τις κάθε είδους κρίσεις. 

Πρόκειται για τη δική σας συλλογική πρόταση που μας εμπνέει να ενωθούμε και να ανοίξουμε το δρόμο στην υπέρβαση κι όχι στην κατάρρευση.

Οι προτάσεις σας χωρίζονται σε δυο ενότητες:
Α. Εγώ με τον εαυτό μου.
Β. Εγώ με τους άλλους.

Α. ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ