Φύτεψαν 800 ετών Αρχαίους Σπόρους. Φύτρωσαν και αυτό που εμφανίστηκε; Δεν το πίστευαν!

Ανακαλύφθηκαν αρχαίοι σπόροι κολοκύθας που είχε εκλείψει.

Τα περισσότερα φαγητά, εκτός από το μέλι, έχουν ημερομηνία λήξης. Τα φυσικά προϊόντα, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, με το πέρασμα του χρόνου αρχίζουν και σαπίζουν, τι γίνεται, όμως, με τους σπόρους τους; Έχουν και αυτοί ημερομηνία λήξης;

Φοιτητές από το Winnipeg στον Καναδά ανακάλυψαν πρόσφατα μια κρύπτη με σπόρους 800 ετών, κατά την διάρκεια μια αρχαιολογικής ανασκαφής. Οι μυστηριώδεις σπόροι, μόλις φυτεύτηκαν, έδωσαν καρπούς ενός σπάνιου είδους κολοκύθας, που είχε εκλείψει για πολλές χιλιάδες χρόνια. Αν και δεν είναι σίγουρο αν οι σπόροι από μόνοι τους ήταν φαγώσιμοι, οι κολοκύθες που προέκυψαν ήταν σίγουρα πεντανόστιμες.

Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες για να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για αυτή την συναρπαστική ανακάλυψη!

Οι φοιτητές ανακάλυψαν τους σπόρους μέσα σε ένα πήλινο δοχείο στο Γουισκόνσιν της Αμερικής.

Αντιμετωπίστε το διαβήτη με στέβια και κανέλα

Ο διαβήτης τύπου II είναι ο πιο κοινός τύπος διαβήτη. Συνήθως εκδηλώνεται σταδιακά. Σε αυτήν την περίπτωση, το πάγκρεας παράγει ινσουλίνη, αλλά δεν χρησιμοποιείται σωστά. Η θεραπεία μπορεί να βασίζεται σε φάρμακα, ινσουλίνη ή και τα δύο. Ο διαβήτης δεν παρουσιάζει συνήθως ειδικά συμπτώματα, έτσι μπορεί να περνάει αρκετά απαρατήρητος.

Θα πρέπει να προσπαθήσετε να ελέγξετε την ασθένεια αυτή, διότι, διαφορετικά, με την πάροδο του χρόνου, τα μάτια, τα νεφρά και τα νεύρα μπορεί να υποστούν βλάβες, καθώς και να αποκτήσετε καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικά επεισόδια και ακόμη να παραστεί η ανάγκη να σας ακρωτηριάσουν κάποιο άκρο. Σε αυτό το άρθρο, θα μάθετε για μια φυσική μέθοδο για τη θεραπεία του διαβήτη με στέβια και κανέλα.

Η θεραπεία

Ο ειδικός γιατρός σας θα αξιολογήσει την περίπτωσή σας και θα σας δώσει μια θεραπεία που θα ακολουθήσετε. Μια αυστηρή δίαιτα είναι απαραίτητη και επίσης μπορεί να τα πάτε πολύ καλύτερα αν ασκείστε τακτικά, έχετε τον έλεγχο του βάρους σας και ακολουθείτε κάποιες φυσικές συμβουλές. Σε αυτό το άρθρο σας παρουσιάζουμε τις δύο καλύτερες φυσικές θεραπείες: τη στέβια και την κανέλα.

Φλούδες λεμονιού: Τέλος οι πόνοι στις αρθρώσεις

Στην εποχή μας τα λεμόνια θεωρούνται απαραίτητα για τη διατροφή μας όχι μόνο για τις πολλαπλές χρήσεις τους και την υπέροχη γεύση τους αλλά επίσης επειδή έχει αποδειχτεί ότι είναι ιδιαίτερα ωφέλιμα για την υγεία μας.  Η υψηλή τους περιεκτικότητα σε βιταμίνη C σε συνδυασμό με τον μεγάλο αριθμό αντιοξειδωτικών και θρεπτικών συστατικών που διαθέτουν τα καθιστούν ιδανικά για την πρόληψη ασθενειών και για την καταπολέμηση διάφορων προβλημάτων υγείας όπως είναι η γρίπη, το κοινό κρυολόγημα, η φαρυγγίτιδα, οι βακτηριακές λοιμώξεις, η υψηλή αρτηριακή πίεση, τα προβλήματα του πεπτικού συστήματος, δερματικά προβλήματα… και μερικές πιο πρόσφατες μελέτες έχουν αποδείξει ότι μπορούν να είναι αποτελεσματικά ακόμη και κατά του καρκίνου.

Μερικά από τα οφέλη του λεμονιού οφείλονται στην υψηλή του περιεκτικότητα σε βιταμίνες C, A, Β1 και Β6 όπως επίσης και σε μαγνήσιο, βιοφλαβονοειδή, πηκτίνη, φολικό οξύ, φώσφορο, ασβέστιο και κάλιο. Άλλα θρεπτικά συστατικά βοηθούν στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, προστατεύουν το στομάχι και το συκώτι και επιβραδύνουν την πρόωρη γήρανση του δέρματος που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες.

Αλλά γιατί οι φλούδες λεμονιού ειδικά είναι κατάλληλες για τους πόνους στις αρθρώσεις;

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΙ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Όλα όσα ενυπάρχουν γύρω μας είναι το σύμπαν που γνωρίζουμε σύμφωνα με τις πέντε αισθήσεις, με τις οποίες το αντιλαμβανόμαστε ως χώρο πραγματικότητα και ζωή.

Τα συναισθήματα πάθη και επιθυμίες μετέχουν και ολοκληρώνουν το λογικό έμβιο ον που ζει πάνω στην Γη, το οποίο και αντιλαμβάνεται την ζωή σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης και λογισμού, μέσα από το κάθε τι στην ζωή μας, το οποίο έχει πάντα και το αντίθετο του.

Είμαστε "λογικά" έμβια όντα που αντιλαμβανόμαστε την  πραγματικότητα και την ζωή, μέσα από την σκέψη  

Η σκέψη είναι η αντίληψη που έχουμε για την ζωή και τον θάνατο.

Η σκέψη είναι η  πραγματικότητα μας,  όπου σε όλα και στα πάντα πουαντιλαμβανόμαστε όσο ζούμε, είναι οι πληροφορίες που  συλλέγει ο εγκέφαλος μας από το περιβάλλον γύρω του μέσα από τις πέντε αισθήσεις, τις οποίες επεξεργάζεται, και αποκωδικοποιεί ως λογική, 
και δρα-αντιδρά σύμφωνα με τα  συναισθήματα πάθη κι επιθυμίες,

που είναι η τελική επεξεργασία του εγκεφάλου του κάθε "λογικού" ανθρώπου της Γης.

Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, και αυτό συμβαίνει μόνον στην σκέψη!!

ΤΟ ΓΑΜΗΣΙ ΕΧΕΙ ΙΕΡΟΤΗΤΑ

Κατ' αρχήν, δεν είναι ντροπής λέξη το γαμήσι. Αλλοίμονο. Σα να μου λες ότι είναι άσεμνη λέξη ο γάμος. Γιατί, λοιπόν, το ρήμα γαμάω, γαμώ να λειτουργεί σα κουβέντα πεζοδρομιακή, βρώμικη, χυδαία. Σε παρακαλώ.

Είναι δύσκολο να συζητήσεις σοβαρά, για το πολύ σοβαρό ζήτημα που λέγεται γαμήσι, αν προηγουμένως δεν απενοχοποιήσεις τις, από την αφύσικη σκέψη κάποιων, ενοχοποιημένες λέξεις.

Τι θα πει “Κάνω έρωτα”; Δεν είναι ελληνικά αυτά. Το λέει έτσι, όμως, γιατί αποφεύγει να πει Γαμάω, Γαμιέμαι. Τι σχέση έχει με την πράξη, με τη συνουσία ο έρωτας; Θα μας τρελλάνουν οι δήθεν κυριλάτοι. Ο έρωτας είναι αίσθημα, δεν είναι πράξη, για να λες “Κάνω έρωτα”.

Είσαι μαλάκας αν λες έκανα έρωτα. Σα να λες Έκανα αγάπη, όχι αγάπησα. Σα να λες Έκανα ζήλια όχι ζήλεψα, όχι ζηλεύω. Σα να λες Έκανα μίσος, όχι μίσησα, όχι μισώ.

ΤΗΝ ΕΘΑΨΕ ΣΤΟ ΧΩΜΑ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ

Και το έγκλημα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Το πιο βαρύ έγκλημα, αυτό της αφαίρεσης ζωής. Δεν έχεις δικαίωμα, και ποιος είναι αυτός που σου έδωσε την άδεια να σκοτώσεις, να στείλεις στον άλλον κόσμο κι ένα κοπρόσκυλο του δρόμου, μια κατσαρίδα που βολτάρει στον καμπινέ σου.

Στον άλλον κόσμο. Βεβαίως, υπάρχει κι αυτός. Και εκεί πάνε όλα τα πλάσματα του Θεού, όχι μονάχα οι άνθρωποι. Όλα τα πουλιά, όλα τα ερπετά, όλα τα θηρία της ζούγκλας. Στον τρίτο κόσμο. Στην τρίτη στάση, που είναι και το τέρμα(;). Ένας, ο πρώτος κόσμος είναι αυτός από τον οποίο ερχόμαστε, ο δεύτερος είναι αυτός που ζούμε και ο τρίτος το κρεββάτι, το αιώνιο κρεββάτι που μας περιμένει στον λεγόμενο «άλλον κόσμο».

Είπα κρεββάτι. Καθόλου τυχαίο. Ένας τύπος στο Βελβεδό Κοζάνης που δεν είναι εγκληματίας, μάλιστα ανθρωποκτόνος, στραγγάλισε την γυναίκα του. Δεν θέλω να μάθω το γιατί. Αυτή είναι η κουβέντα μου. Για ποιο λόγο ο δυστυχής πέρασε τη γραμμή. Αντί να πάρει την 37χρονη γυναίκα του στην αγκαλιά, να την οδηγήσει στο κρεββάτι, όταν έπεσαν για ύπνο τα τρία παιδιά τους και να κάνουν έρωτα, αυτός της πήρε τη ζωή. Και μετά το φονικό την έθαψε σε χωράφι. Κι όλοι έχουν στο στόμα το φρικτό «Γιατί».

«21ος αιώνας- Εποχή Απάτης»

Ιανουάριος 18, 2016.

Κατά τα τελευταία χρόνια του 20^ου αιώνα, η απάτη εκφράσθηκε από την αμερικανική εξωτερική πολιτική με έναν νέο τρόπο, γράφει ο αμερικανός πολιτικός αναλυτής, Πώλ Κρέιγκ Ρόμπερτς.

Με ψευδή προσχήματα η Ουάσιγκτον διέλυσε την Γιουγκοσλαβία και τη Σερβία, προκειμένου  να προωθήσει μια αδήλωτη ατζέντα.

Κατά τον 21^ο αιώνα η απάτη αυτή πολλαπλασιάστηκε. Το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Σομαλία, η Λιβύη καταστράφηκαν και το Ιράν και η Συρία θα είχαν, επίσης, καταστραφεί εάν ο πρόεδρος της Ρωσίας δεν το είχε εμποδίσει.

Η Ουάσιγκτον βρίσκεται, επίσης, πίσω από την τρέχουσα καταστροφή της Υεμένης και  η Ουάσιγκτον επέτρεψε και χρηματοδότησε το Ισραήλ για την καταστροφή της Παλαιστίνης.

Επιπλέον, η Ουάσιγκτον λειτουργεί με στρατιωτικά μέσα στο Πακιστάν, χωρίς να έχει κηρύξει πόλεμο, δολοφονεί πολλές γυναίκες, παιδιά και γέροντες στα χωριά κάτω από το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας».

Γνώθι Σεαυτόν

Ήμουνα τότες – ζούσα σε μία διαρκή μέθη – μια κραιπάλη φαντασιώσεων σ’ έναν ανανεούμενο ενθουσιασμό – ήμουνα ακατάβλητος. Με το τίποτα άναβα, έπεφτα σε μία κατάσταση έκστασης, που μόνο με καταληψία μπορούμε να την παρομοιάσουμε και να τη συγκρίνουμε – με τίποτα άλλο – παρά μονάχα ίσως, στον τομέα τον νευρικό, με μια έπαρση, μια υπερένταση και μιαν υπερευαισθησία υπερβολική. Ήμουνα συνεπαρμένος από το κάθε τι, μια γωνιά του δρόμου, ένα φως λοξό, μια ματιά, ένα σύννεφο άσπρο πάνω στο μπλε του κοβαλτίου, μια γάμπα γυναικεία λίγο ξέσκεπη, ένα χαμόγελο, ένα κλείσιμο του ματιού, ό,τι γινότανε ήτανε για μένα μια αποκάλυψη – ένα άνευ προηγουμένου – μια ανάσταση. Μέσα σ’ αυτό το ξεφρένιασμά μου, γεννήθηκε το σκουλήκι και μεγάλωσε και θέριεψε κι όταν το είδα, ήτανε πια αργά και με κατάπιε, μ’ έκανε μια χαψιά.

Είκοσι τρεις σοφές κουβέντες του Fyodor Dostoyevsky για να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους

Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είναι ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τα  αριστουργηματικά έργα του ερευνούν  ερωτήματα  γύρω από την ζωή και τον θάνατο.

1. Πρέπει να αγαπάς την ζωή περισσότερο από το ίδιο το νόημα της ζωής.
2. Ένα καινούργιο βήμα, μια καινούργια λέξη είναι ότι οι άνθρωποι φοβούνται.
3. Υπάρχουν όρια στο μυαλό του κάθε ενός, που πέρα από αυτά είναι επικίνδυνο να περάσεις. Μόλις περάσεις την γραμμή, είναι αδύνατο να γυρίσεις πίσω.
4. Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην ευτυχία αλλά στην προσπάθεια για αυτήν.
5. ‘Όταν σταματάς να διαβάζεις βιβλία, παύεις να σκέφτεσαι.
6. Η ευτυχία δεν βρίσκεται στο να περιορισμό αλλά στον έλεγχο το εαυτού σου.
7. Η ευτυχία δεν αποκτάται με τα εύκολα πλούτη αλλά όταν μοχθήσεις για να τα αποκτήσεις.
8. Σε μια καρδιά που αγαπά πραγματικά ή η ζήλια θα σκοτώσει την αγάπη ή η αγάπη θα σκοτώσει την ζήλια.
9. Δεν χρειάζεται πολύ για να καταστρέψεις έναν άνθρωπο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τον πείσεις ότι η δουλειά που κάνει στερείται εντελώς και αναμφισβήτητα  κάθε χρησιμότητα και νόημα.
10. Η σιωπή είναι πάντα όμορφη και το σιωπηλό πρόσωπο είναι πάντα όμορφο από αυτό που μιλάει.
11. ‘Ένα πρόσωπο μπορεί να είναι σοφό αλλά για να ενεργήσει σοφά, μόνο η εξυπνάδα δεν φτάνει.
12. Δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου αν σταματάς και ρίχνεις πέτρες σε κάθε σκυλί που γαβγίζει.

Ο ΜΑΝΤΗΣ ΜΕΛΑΜΠΟΔΑΣ

Βάσω Δενδροπούλου

Ο Μελάμποδας και οι Προιτίδες στον ναό της Άρτεμης.

Ο Μελάμποδας, ο μεγάλος μάντης, ο άνθρωπος με τα μελανά πόδια, που σύμφωνα με το μύθο η μητέρα του μόλις γεννήθηκε ενώ τον έβαλε στη σκιά ξέχασε τα πόδια του στον ήλιο, ήταν γιος του Αμυθάονα και της Ειδομένης, από το γένος του Κρηθέα και της Τυρώς. Από το γάμο του με μια από τις κόρες του Προίτρου απέκτησε τον Μάντιο, τον Αντιφάτη, τον Άβαντα, την Προνόη και την Μαντώ. Όταν ήταν παιδί βρήκε ένα σκοτωμένο φίδι, το οποίο έθαψε σε κορμό δέντρου. Τα μικρά του φιδιού για να τον ανταμείψουν για την πράξη του, αφού και τα ίδια τα μεγάλωσε, καθάρισαν με τη γλώσσα τους τα αυτιά του κι ο Μελάμποδας μετά από αυτό μπορούσε να καταλαβαίνει τη γλώσσα των πουλιών και όλων των ζώων. Εκτός από μάντης, ήταν γιατρός και ιερέας, ο οποίος υπέβαλε σε καθαρμό τους αρρώστους μέσα από μαγικά βότανα.

Ο ίδιος με τον αδερφό του τον Βίαντα έφυγαν από τη Θεσσαλία και πήγαν στην Πύλο, στο θείο τους το Νηλέα, όπου ο Βίαντας θέλησε να παντρευτεί την Πηρώ την κόρη του Νηλέα. Εκείνος όμως του ζήτησε για αντάλλαγμα τα βόδια του Φύλακου, ή σύμφωνα με άλλους του Ίφικλου του γιου του Φύλακου. Τα βόδια φυλάσσονταν από ένα σκυλί τόσο καλά, ώστε κανένας δεν μπορούσε να τα πάρει. Ο Βίαντας ζήτησε τη βοήθεια του Μελάμποδα άν και προέβλεψε πως για να πάρει τα βοδια έπρεπε να μείνει στη φυλακή για ένα χρόνο όπως και έκανε σε μια μικρή καλύβα. Στην καλύβα άκουσε τα σκουλήκια που έτρωγαν ένα δοκάρι της στέγης να λένε πως το ξύλο γινόταν εξαιρετικά λεπτό κι η καλύβα θα κατέρρεε. Απαίτησε, τότε, να τον μεταφέρουν σε άλλη καλύβα. Ο Φύλακας αναγνωρίζοντας πως είχε να κάνει με ένα σπουδαίο μάντη, του ζήτησε να θεραπεύσει το γιο του Ίφικλο, όπως και έγινε, και για ανταμοιβή του έδωσε τα βόδια.

Ο ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Φίλες και φίλοι,

Οι τόποι όπου διακυβεύεται η τύχη των ηρώων είναι συχνά εξίσου σημαντικοί με αυτή την ίδια την τύχη. Ο Οιδίπους γεννήθηκε, έζησε και πέθανε μεταξύ Κορίνθου, Θήβας και Αθήνας. Ολόκληρη η ζωή του κύλησε ανάμεσα στις δύο πρώτες πόλεις, σε μια εναγώνια αναζήτηση των πραγματικών γονιών του και του ίδιου του εαυτού του.

Το δράμα του, η κατάρα του, το τρομερό του πεπρωμένο ξετυλίχτηκε σε μια μικρή γωνία της γης. Η αληθινή μοίρα του Οιδίποδα ήταν να εξερευνήσει το μυστήριο, όχι τόσο του θανάτου όσο της ύπαρξής του. Ποιοί ήταν οι πραγματικοί του γονείς; Κι εκείνος ποιός ήταν; Γιατί έζησε όλη του τη ζωή αγνοώντας την αληθινή του καταγωγή; Και γιατί οι Θεοί του επεφύλαξαν μια τέτοια φρικτή μοίρα;

Ο Οιδίποδας ήταν απόγονος του Κάδμου, του ίδιου Κάδμου που είχε νικήσει τον Δράκοντα, είχε σπείρει τα δόντια του και είχε ιδρύσει την Θήβα. Σ΄αυτή την πόλη, λοιπόν, έζησαν οι πρόγονοι του Οιδίποδα: ο παππούς του Λάβδακος και ο πατέρας του Λάϊος.

Όπως συνέβη και στον Θησέα, αλλά με ακόμη πιο ξεκάθαρο τρόπο, η γέννηση του Οιδίποδα σφραγίστηκε με το σημάδι της θεϊκής κατάρας. Ένας χρησμός είχε προειδοποιήσει τον Λάϊο να μην τεκνοποιήσει, γιατί ο γιός που θα ερχόταν στον κόσμο θα τον σκότωνε. Ο Λάϊος, όπως και ο Αιγέας, αγνόησε τον χρησμό...
Ωστόσο, αργότερα, μάλλον φοβήθηκε τις συνέπειες της πράξης του και αποφάσισε να εγκαταλείψει το παιδί πάνω στον Κιθαιρώνα, όχι μακριά από τη Θήβα. Τού τρύπησε τους αστραγάλους, πέρασε ένα σκοινί από τις τρύπες που άνοιξε και το έδωσε σ’ έναν υπηρέτη του με εντολή να αφήσει το βρέφος στο βουνό.

Γιγάντια Εξωγήινη Υπερκατασκευή Μπροστά Από Το Άστρο KIC8462852;

Η μελέτη του άστρου KIC8462852, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1890 και απέχει από τη Γη 1480 έτη φωτός, σε σχέση με την αλλόκοτη φωτεινότητα που παρουσιάζει, έχει φέρει στο φως της δημοσιότητας μια νέα θεωρεία η οποία μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.

Τρεις μήνες πριν όταν κυκλοφόρησαν οι πρώτες φήμες για μια γιγάντια υπερκατασκευή στο άστρο οι περισσότεροι θεώρησαν ότι οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο ήταν πολύ μικρές. Την θεωρεία της εξωγήινης υπερκατασκευής πρώτος ανέφερε ο αστρονόμος Jason Wright από το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια νεότερες όμως παρατηρήσεις έρχονται να ενισχύσουν την θεωρεία αυτή.

Όπως αναφέρει το New Scientist ένας ακόμη  αστρονόμος ο Bradley Schaefer από το πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα θεωρεί πως κάτι περίεργο υπάρχει κοντά στο άστρο και αυτό σίγουρα δεν είναι κάποιο φυσικό φαινόμενο.

Το μυστήριο με το άστρο έγκειται στο γεγονός ότι όπως όλα τα άστρα παρουσιάζουν μεταβολές στη φωτεινότητά τους εξαιτίας διάφορων λόγων.  Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι μεταβολές της φωτεινότητας του KIC8462852 είναι τόσο έντονες και απότομες που είναι αδύνατο αυτές νε εξηγηθούν με τα υπάρχοντα δεδομένα.

Από το 2009 μέχρι και το 2013 οι επιστήμονες παρατηρώντας το άστρο μέσω του τηλεσκοπίου Kepler παρατήρησαν μεταβολές στη φωτεινότητα οι οποίες πλησίαζαν και το 20%  της κανονικής του λάμψης και οι αλλαγές αυτές δεν ακολουθούσαν κανένα συγκεκριμένο πρότυπο.

Όπως αναφέρει το New Scientist η αλλαγή αυτή στη φωτεινότητα μπορεί να προκληθεί μόνο από κάτι γιγάντιο σε διαστάσεις και το οποίο δεν μπορεί να είναι κάποιος άλλος πλανήτης καθώς δεν υπάρχει κάποια σταθερή ακολουθία αλλά αντίθετα πρέπει να είναι κάτι που αλλάζει σχήμα με την πάροδο του χρόνου μπλοκάροντας διαφορετικά επίπεδα φωτός προερχόμενα από το συγκεκριμένο άστρο.  

Και όμως δεν είναι κομήτες

Οι 17 εξισώσεις που άλλαξαν τον Κόσμο μας

Τα μαθηματικά είναι παντού γύρω μας και διαμορφώνουν την κατανόηση που έχουμε για το Κόσμο με αμέτρητους τρόπους.

Το 2013, ο μαθηματικός και συγγραφέας της επιστήμης Ian Stewart (αριστερά) δημοσίευσε ένα βιβλίο για 17 υπέροχες εξισώσεις που άλλαξαν τα μαθηματικά αλλά και την ιστορία του  κόσμου.

Στο άρθρο αυτό ο  Larry Phillips συνοψίζει τις εξισώσεις αυτές και μας επεξηγεί την κάθε μία.

1) Το Πυθαγόρειο Θεώρημα (530 π.Χ.): Το θεώρημα αυτό είναι θεμελιώδες για την κατανόηση της γεωμετρίας. Περιγράφει τη σχέση μεταξύ των πλευρών ενός ορθογωνίου τριγώνου σε μια επίπεδη επιφάνεια: αθροίζοντας τα τετράγωνα των μικρών πλευρών, a και b, μπορείτε έτσι να πάρετε το τετράγωνο του μήκους της μεγάλης πλευράς, c.
Η σχέση αυτή, κατά κάποιο τρόπο, στην πραγματικότητα διακρίνει την κανονική, επίπεδη, Ευκλείδεια γεωμετρία από την κυρτή, μη Ευκλείδεια γεωμετρία. Για παράδειγμα, ένα ορθογώνιο τρίγωνο στην επιφάνεια μιας σφαίρας δεν χρειάζεται να ακολουθεί το Πυθαγόρειο θεώρημα.

2) Οι λογάριθμοι (John Napier 1610): Οι λογάριθμοι είναι τα αντίστροφα της εκθετικής συνάρτησης. Ένας λογάριθμος σε μια συγκεκριμένη βάση μας λέει σε ποιά δύναμη χρειάζεται να υψώσετε την βάση για να πάρετε έναν αριθμό. Για παράδειγμα, με βάση το 10, ο λογάριθμος του 1 είναι log (1) = 0, αφού 1 = 100, ο log(10) = 1, επειδή 10 = 101 και log (100) = 2, δεδομένου ότι 100 = 102.

Η παραπάνω εξίσωση δίπλα παριστάνει το λογάριθμο του γινομένου 2 αριθμών log (ab) = log (α) + log (β), και είναι μία από τις πιο χρήσιμες εφαρμογές των λογαρίθμων: μετατρέπει τον πολλαπλασιασμό σε πρόσθεση.

Μέχρι την ανάπτυξη του ψηφιακού υπολογιστή, αυτός ήταν ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να πολλαπλασιάσετε γρήγορα μεγάλους αριθμούς, επιταχύνοντας σε μεγάλο βαθμό τους υπολογισμούς στη φυσική, την αστρονομία και τη μηχανική.

3) Λογισμός (Newton 1668): Ο τύπος που δίνεται εδώ είναι ο ορισμός της παραγώγου στο λογισμό. Η παράγωγος μετρά τον ρυθμό που μία ποσότητα μεταβάλλεται. Για παράδειγμα, μπορούμε να σκεφτούμε την ταχύτητα, σαν την παράγωγο της θέσης – αν περπατάτε με τα πόδια με 5 km την  ώρα, στη συνέχεια, κάθε ώρα, έχετε αλλάξετε τη θέση σας κατά 5 km.

Φυσικά, ένα μεγάλο μέρος της επιστήμης ενδιαφέρεται για την κατανόηση του πώς τα πράγματα αλλάζουν, και η παράγωγος όπως και το ολοκλήρωμα – το άλλο θεμέλιο του λογισμού – βρίσκονται στην καρδιά του τρόπου που οι μαθηματικοί και οι επιστήμονες κατανοούν την μεταβολή. 

20 Τρόποι να Αναγνωρίσετε έναν Αληθινά Καλό Σύντροφο Ζωής

Θέλετε να ξέρετε αν είναι το σωστό άτομο για εσάς;  Τσεκάρετε αν έχει τα περισσότερα από τα παρακάτω χαρακτηριστικά!

1) Θέλει να είναι μαζί σας

Ο σωστός σύντροφος καταρχήν θέλει να είναι μαζί σας και επενδύει χρόνο και συναίσθημα στη σχέση σας!  Δεν είναι ο άνθρωπος που τον παρακαλάτε, του βάζετε ‘δολώματα’ και διαρκώς σκέφτεστε πώς θα τον τραβήξετε προς το μέρος σας – αν είναι έτσι τα πράγματα, απομακρυνθείτε!

2) Δε κάνει συγκρίσεις

Θα αναγνωρίσετε τον σωστό σύντροφο όταν διαπιστώσετε ότι δεν κάνει συγκρίσεις!  Δε σας συγκρίνει με τη μάνα του, με τις/τους πρώην του, με τη γυναίκα ή τον άντρα του κολλητού ή της κολλητής του…  Ο σωστός σύντροφος συνειδητοποιεί ότι, όπως και ο ίδιος έχει προτερήματα και ελαττώματα, έτσι έχει και το άλλο μέλος του ζευγαριού, τα δέχεται και τα διαχειρίζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 

3) Δε θέλει μόνο να παίρνει, ξέρει και να δίνει

Ο σωστός/η σύζυγος ή σύντροφος είναι άτομο που ξέρει να παίρνει, λέγοντας ‘ευχαριστώ’, δείχνοντας με τα λόγια και τις πράξεις του την ευγνωμοσύνη προς  το άλλο μέλος της σχέσης, αλλά δε θεωρεί δεδομένο ότι θα πρέπει μόνο να παίρνει.  Θεωρεί εξίσου δεδομένο το να προσφέρει στον άλλο του μισό, ηθική υποστήριξη, αγάπη, συντροφικότητα, αναγνώριση, καλή διάθεση, κλπ.  Διατηρώντας την ισορροπία στο συναισθηματικό πάρε-δώσε και τα δυο μέλη του ζευγαριού είναι ευτυχισμένα.

4) Δίνει χώρο και χρόνο στον/την σύντροφό τους

Όσο ωραίος είναι ο χρόνος μαζί, άλλο τόσο ωραίο είναι να αφιερώνει το κάθε μέλος του ζευγαριού χρόνο σε πράγματα που αγαπάει και το ενδιαφέρουν.  Χόμπι, ενδιαφέροντα, φιλίες μπορεί να απαιτούν χρόνο και ψυχικό χώρο από κάθε μέλος του ζευγαριού, αλλά επενδύοντας σε αυτή επενδύει κανείς στην ποιότητα της σχέσης του.

Ο ερωτευμένος είναι χαζός

Μαζί μεγαλώσαμε. Στις αλάνες, στα χωράφια, στα σχολεία. Τα καλοκαίρια δίναμε ραντεβού στην πλατεία. Το καταμεσήμερο. Που να μας μαντρώσεις! Φυλακίζεται η παιδική συνενοχή; Φυλακίζεται η φαντασία; Τα χρόνια είναι μπροστά. Πρέπει να τα στολίσεις. Θριαμβευτικά να βρουν το φως. Σχέδια, σχέδια, σχέδια… σχέδια και ούτε μια σχεδία. «θα την πατήσουμε», του έλεγα. «Δε βαριέσαι», απαντούσε, «θα τη βρούμε την άκρη. Εγώ θα γράφω τραγούδια κι εσύ ποιήματα».

Και μάλλον κάπως έτσι πορευτήκαμε. Με τραγούδια, ποιήματα, ανεκπλήρωτους έρωτες, αυθόρμητες αποφάσεις, προσμονές, αναμονές, αποχωρισμούς, ασυμβίβαστα όνειρα και πολλή μοναξιά. Ο παιδικός μου φίλος! Ο πρώτος που για χάρη του προσπάθησα να μαγειρέψω χωρίς οδηγίες και συνταγές βάζοντας τέσσερα πιάτα ρύζι για να φτιάξω σούπα. Ο πρώτος που διάβασε τα ποιήματα μου και μοιράστηκε κι εκείνος με τη σειρά του τα τραγούδια του. Ο πρώτος που με είδε να αρρωσταίνω από εκείνη την επικίνδυνη ασθένεια του έρωτα και να κλαίω γιατί ήθελα να γίνω καλά και να μην αρρωστήσω ποτέ ξανά. Και το ποτέ έγινε πάντα. Εκείνος που ήταν πάντα εκεί για να μου κρατάει τα πόδια και να κάνω κοιλιακούς φορώντας μια πλαστική, αποπνικτική στολή.

Κι ύστερα ερωτεύτηκε μια Ελένη. Και πονούσε κι αυτός. Κι έγραφε τραγούδια που μου τα διάβαζε και μου έλεγε πως φοβάται. «Θα την πατήσω». Και την πάτησε. Δεκαέξι χρόνια ερωτευμένος με μια Ελένη. Πίσω από κάθε γυναίκα κρυμμένη πάντα εκείνη. Σταθερή αξία, πρόσωπο χωρίς γωνίες που κούμπωνε απόλυτα στο θέλω του. Οι άλλες πάντα παρενθέσεις. Εκείνη αυτό που του αναλογούσε από το φως που έψαχνε. Δεκαέξι χρόνια να περιμένει πως σε ένα γύρισμα της ζωής θα ξαναβρεθούν για να ολοκληρώσουν το παζλ. Οι δρόμοι ίδιοι μα τα πρόσωπα φρικιαστικά αδιάφορα.

Παγκόσμιο ρεκόρ απαξίωσης για τα ελληνικά ακίνητα

Του Δημήτρη Δελεβέγκου

Ψήφο... απαξίωσης στην ελληνική κτηματαγορά δίνουν, για μία ακόμη φορά, οι ξένοι επενδυτές που στο διαχρονικό μεσιτικό τρίπτυχο "τοποθεσία-τοποθεσία-τοποθεσία” αντιτείνουν την πρωτοφανή εγχώρια αστάθεια και τα capital controls. Αυτό προκύπτει από την έρευνα της PricewaterhouseCoopers (PwC) για τις τάσεις των ευρωπαϊκών ακινήτων το 2016 (emerging trends 2016), με την Αθήνα να εμφανίζει επιδόσεις και προοπτικές εμπόλεμης ζώνης.
 
Είναι χαρακτηριστικό ότι πρόκειται για την μοναδική από τις 28 ευρωπαϊκές πόλεις που σε διάστημα ενός χρόνου διολίσθησε κατά 22 θέσεις στην πανευρωπαϊκή κατάταξη της PwC για τις επενδυτικές προοπτικές στο ευρωπαϊκό real estate. Στη σχετική κατάταξη του 2015 η αθηναϊκή κτηματαγορά κατείχε την πέμπτη θέση, καθώς τότε η αισιοδοξία των διεθνών επενδυτών είχε εκτοξευτεί.  Χωρίς αμφισβήτηση, η διάκριση του 2015, παρότι αντιστοιχούσε στη βελτίωση του εγχώριου οικονομικού κλίματος, δεν υποστηριζόταν από τα θεμελιώδη της ελληνικής αγοράς ακινήτων. Ωστόσο, η κατρακύλα της κτηματαγοράς στην προτελευταία θέση -τελευταία είναι η Ρωσία- είναι αποτέλεσμα του οικονομικού και πολιτικού χάους που κυριάρχησε στην Ελλάδα την τελευταία χρονιά. Και δύσκολα συναντώνται παγκοσμίως.
 
Η επιβολή των capital controls δεν επιτρέπει στους επενδυτές να βγάλουν τα χρήματά τους από τη χώρα, γεγονός που δυσχεραίνει περαιτέρω τις ξένες επενδύσεις, σύμφωνα με την PwC.
 
"Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι υπερβολικό. Η κατάρρευση είναι τόσο μεγάλη και έχει διαρκέσει τόσο πολύ με αποτέλεσμα να έχει αποδιοργανωθεί πλήρως ο κλάδος των ακινήτων” σημειώνει Έλληνας παράγοντας της κτηματαγοράς που συμμετείχε στην έρευνα.

Πολεμώντας μὲ …ἐμᾶς!!!

Πατὴρ πάντων ὁ πόλεμος, ἔλεγε ὁ παπποῦς Ἡράκλειτος.
Ὁ κόσμος μας,  αὐτὸς ὁ ἐσωτερικός μας κόσμος, ποὺ ἀναλόγως τῶν συνθηκῶν ἐξωτερικεύεται ὡς χαρά, ἔρως, δημιουργικότης, ἐλπίς, κοινωνικότης ἤ ὡς ὀργή, θυμός, φόβος, πόνος, διαρκῶς ἑνὸς πολέμου ἔκφρασις εἶναι. Κι ἄλλοτε ὑπερισχύει ἡ μία του πλευρὰ κι ἄλλοτε ἡ ἄλλη.

Ἄλλοτε γινόμαστε τμῆμα τῆς ἴδιας μας τῆς Φύσεως κι ἄλλοτε τὴν …πολεμοῦμε.
Ἄλλοτε ἐπιτρέπουμε στὴν χαρὰ νὰ μᾶς συνεπάρῃ κι ἄλλοτε στὸ μῖσος νὰ μᾶς διαλύσῃ.

Κι ὅλα αὐτά, μὲ ἕναν περίεργο, μαγικὸ τρόπο, μέσα μας συμβαίνουν καὶ μᾶς ἀποσυντονίζουν, διότι στὶς περισσότερες τῶν περιπτώσεων οἱ ἐνοχὲς σκιάζουν τὶς ἄσκημες ἐκφράσεις μας καὶ οἱ χαρὲς μικραίνουν, ἀπὸ ἐμᾶς, γιὰ νὰ ἀπαξιωθοῦν…

Ὁ Κόσμος μας, ὁ μικρός, ὁ ἀτομικός, ὁ ἀπομονωμένος, σιγὰ σιγὰ φθάνει στὸ σημεῖον ἐκεῖνο ποὺ ἤ θὰ τὸν ἀμφισβητήσουμε, ἐπαναδομώντας ὅλους τοὺς πυλῶνες του, μὲ προσοχὴ καὶ φροντίδα καὶ σύνεσιν, ἀπὸ τὴν ἀρχή, ἤ θὰ τὸν ἐγκαταλείψουμε, ἀρνούμενοί μας τὸ δικαίωμα στὴν προσαρμοστικότητά καὶ στὴν ἐπιβίωσιν.

Το πανερόμετρο

Σοκαρισμένη είναι η ελληνική κοινωνία με την αποκάλυψη ότι υπάρχουν ακόμα νυχτερινά κέντρα όπου πετιούνται λουλούδια με το κοντέινερ και γίνονται λογαριασμοί χιλιάδων ευρώ από συμπολίτες μας που αντιστέκονται ακόμα στις σταλινικές τακτικές της Κυβέρνησης.

Η αποκάλυψη έγινε τη νύχτα του Σαββάτου όταν κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο μια φωτογραφία από την πρεμιέρα του Παντελή Παντελίδη, με τον καταξιωμένο αοιδό να στέκεται δίπλα σε ένα βουνό από γαρύφαλλα, οπότε ξεκίνησαν στα σόσιαλ μίντια οι γνωστές ευχές: «Μνημόνια για πάντα», «Κιμ πάτα το κουμπί» κτλ.

Πολύ λογικό αυτό. Επειδή δηλαδή ένα μικρό κομμάτι του ελληνικού λαού, που δεν έχει πάρει πρέφα τι συμβαίνει γύρω του, τα σπάει στον Παντελίδη, ένα άλλο μεγαλύτερο κομμάτι καταδικάζει τη ρίψη λουλουδιών στα σκυλάδικα και εύχεται μνημόνια μέχρι να δύσει ο ήλιος.

Μα επί μνημονίων σκορπάνε λεφτά στα μπουζούκια και διανυκτερεύουν στα πεζοδρόμια για ένα ζευγάρι παπούτσια, ρε τούβλα! Μήπως έσκισε ο Αλέξης το μνημόνιο και δεν το πήρα χαμπάρι; Τι νομίζετε; Ότι είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι μια χαρούμενη κοινωνία που βιώνει την κρίση το ίδιο στο πετσί της;

Αυτή η λογική που πετάει στο ίδιο καζάνι τα σαλεμένα που στήνονται σε ουρές για ένα Balmain με τον άνεργο που τα βγάζει πέρα με τα 360 ευρώ του επιδόματος, είναι ακριβώς ίδια με τη λογική των φιλελέδων που δεν έβλεπαν καμία κρίση μέχρι πέρσυ και τώρα ουρλιάζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μάς έκανε Ουγκάντα.

Καταλαβαίνω ότι το θέαμα με τα λουλούδια που κοντεύουν να πνίξουν τον τραγουδιστή είναι αποκρουστικό για κάποιους – και για μένα - αλλά ας μην παριστάνουμε ότι υπήρχε ποτέ περίπτωση τα χιλιάδες ευρώ που δαπανήθηκαν προχθές στην πίστα να δίνονταν σε κάποια δομή αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες ας πούμε.

Αν δε γίνονταν πανέρια, θα γίνονταν κοκτεϊλάρες με παπάγια και σμέουρα.

ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ WOOLPIT

Ίσως να μην ακούσατε γι' αυτά τα παιδιά, η ιστορία τους όμως είναι αληθινή..

Σύμφωνα με τον αξιόπιστο ιστορικό του Μεσαίωνα William of Newburgh, η ιστορία έχει ως εξής:

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα και κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Stephen, δύο παιδιά, αδελφός και αδελφή, εμφανίστηκαν στο χωριό Woolpit, στο Suffolk της Αγγλίας.

Τα δύο παιδιά τα οποίο φαινόταν να είναι ανθρώπινα, είχαν μια πολύ παράξενη και ανεξήγητη πράσινη χροιά. Μιλούσαν μια ξένη γλώσσα, είχαν πολύ διαφορετικά ρούχα που ποτέ δεν τα είχε δει κανένας πριν, και, μετά την άρνησή τους να φάνε τα τρόφιμα που τους προσφέρονταν για σχεδόν μια εβδομάδα, όταν είδαν ωμά πράσινα φασόλια, όρμησαν και άρχισαν να τα καταβροχθίζουν με μεγάλη ευχαρίστηση.

Με τον καιρό έμαθαν να τρώνε άλλες τροφές και τελικά έχασαν το πράσινο χρώμα τους. Κάποια μέρα, το αγόρι αρρώστησε και αργότερα πέθανε. Η κοπέλα προσαρμόστηκε στη νέα της ζωή, αλλά ήταν κάπως επαναστατική προς τους κανόνες και τις αρχές. Αφού έμαθε να μιλάει αγγλικά, ισχυρίστηκε ότι αυτή και ο αδελφός της προέρχονται από ένα μέρος που ονομάζεται "Γη του Αγίου Μαρτίνου", το οποίο ήταν ένας υπόγειος κόσμος που κατοικείται από πράσινα ανθρωπάκια.

ΓΙΑΤΙ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΓΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;

Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει ότι μια φορά κι έναν καιρό ότι πιο πολύτιμο είχαν αποσπάστηκε μακριά τους, και αυτός είναι ο λόγος που οι ζωές τους σήμερα είναι τόσο δύσκολες. Και αυτό το "κάτι" είναι η γη! Ένα προσωπικό κομμάτι της πατρίδας τους.

Σε μια φυσική οικονομία, τα λεφτά είχαν πολύ περιορισμένη δύναμη. Όσο ένας χωρικός έχει το δικό του κομμάτι γης, μπορεί να τα καταφέρει χωρίς λεφτά και χωρίς εμπόρους και να παράγει ο ίδιος ότι χρειάζεται. Κατά συνέπεια, προκειμένου να εισαχθεί η δύναμη του χρήματος, ήταν αναγκαίο να οδηγήσουν τους ανθρώπους μακρυά από τη γη.

Ήταν κερδοφόρο να παρθεί η γη από ένα άτομο, και αυτό έλαβε χώραν σε όλες τις καλούμενες σήμερα δημοκρατικές χώρες. Αντί της γης, επιβλήθηκε η δύναμη του χρήματος, και το άτομο ήταν πια αναγκασμένο να αποκτήσει χρήματα με οποιοδήποτε κόστος, τα οποία στη συνέχεια να χρησιμοποιεί για να αγοράσει τα αγαθά που προηγουμένως θα μπορούσε να λάβει άμεσα από τη γη του! Η εισαγωγή αυτού του "ενδιάμεσου" στους ανθρώπους έδωσε την ενεργοποιημένη εργασία στους εμπόρους και ακολούθως την εξουσία μέσω διαφόρων φόρων και χρηματοπιστωτικών συστημάτων, για να αποκτήσουν ένα σημαντικό μέρος της εργασίας των ανθρώπων χωρίς κόστος. Με άλλα λόγια, να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους σαν σκλάβους.

Για παράδειγμα, η δύναμη του χρήματος εγκαθιδρύθηκε στην Αγγλία:
Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, έλαβε χώραν η διαδικασία της περίφραξης. Άρχισε η κατάσχεση από τους άρχοντες της γης (με τη βία) και η εκδίωξη των χωρικών από τα εδάφη τους. Την ίδια στιγμή με την υιοθέτηση διαφόρων νόμων, έστειλαν όλους τους φτωχούς σε πτωχοκομεία, ένα είδος υβριδίου - φυλακής και στρατοπέδου συγκέντρωσης. Η αλητεία τιμωρήθηκε με μαρκάρισμα από καυτό σίδερο.

Η ψυχολογική σημασία του να μιλάμε στα παιδιά την γλώσσα της αλήθειας

Πόσο ειλικρινείς ειμαστε με τα παιδια μας;

Πόσο αποκαλυπτικοι ειμαστε των οσων σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και πραττουμε;

Και πόσο απαιτητικοι ειμαστε εμεις αντιστοιχα από εκεινα για τις δικες τους πραξεις, τις δικες τους κουβέντες, τα δικα τους συναισθηματα;

Λεμε συχνα »τι είναι αυτό που κανεις!», »τι είναι αυτά που λες!» ή »τι κουβέντες είναι αυτές;»… Εχουμε την προσδοκια, αν όχι την απαιτηση, τα παιδια μας να τα κανουν όλα σωστα, να είναι τα καλυτερα παιδια, αλλα αυτό -αυτές οι προσδοκίες- τα γεμιζουν αγχος και συχνα ενοχες.

Σε κάθε περιπτωση εμεις ως γονεις λειτουργούμε ως προτυπα για τα παιδια μας και μαλιστα τα σημαντικοτερα (ευτυχως!). Ως προτυπα τους λοιπον, πρεπει να δινουμε το καλο παράδειγμα. Και αυτό ισχυει και για τα θεματα της επικοινωνιας.

Να λεμε την αληθεια, χωρις φοβο και παθος, τουλάχιστον σε ότι τα αφορα, κι όχι παραμυθια.

Δες πόσα καλά έχεις στη ζωή σου. (μην περιμένουμε το τέλος γι’αυτό…)

«’Τσάρλς, φυσικό είναι να σε απασχολεί ή ηλικία μου. Και οι δύο το ξέρουμε ότι είμαι ογδονταενός χρόνων και πλησιάζω στο τέλος της ζωής μου. Εσύ αυτό τον καιρό πενθείς για τον Τζέημς άλλα και για τον πατέρα σου και είναι πολύ φυσικό να ανησυχείς μήπως με χάσεις κι εμένα. Όγδονταενός είναι κανείς πολύ γέρος, σοκαριστικά γέρος. Κι εγώ ό ίδιος σοκάρομαι όταν το σκέφτομαι.

Δεν νιώθω γέρος και κάθε τόσο αναρωτιέμαι πώς στο καλό έφτασα σ’ αυτή την ηλικία. Όπου πήγαινα ήμουνα πάντα ό πιο μικρός -στο σχολείο, στην ομάδα τού μπέηζμπωλ πού παίζαμε στην κατασκήνωση, στην ομάδα του τένις- καί τώρα ξαφνικά όπου πάω είμαι ό πιο ηλικιωμένος – στα εστιατόρια, στα σινεμά, στα συνέδρια. Δεν το ’χω συνηθίσει ακόμα».

Πήρα βαθιά άνάσα. Καθίσαμε γιά λίγο σιωπηλοί.

«’Υπάρχει κάτι άλλο σημαντικό πού θέλω να σού πω. Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, το να βλέπεις το τέλος της ζωής σου έχει και μερικά καλά. Θέλω να σού αναφέρω μία παράξενη εμπειρία πού είχα πριν από λίγες μέρες.

Ο νόμος της μαγείας

Θα σου πω έναν από τους βαθύτερους νόμους της ζωής. Ίσως να μην τον έχεις σκεφτεί καθόλου.

Έχεις ακούσει -όλη η επιστήμη από τούτο εξαρτάται- ότι την βάση την αποτελεί η αιτία και το αιτιατό. Δημιουργείς την αιτία και ακολουθεί το αιτιατό. Η ζωή είναι μια αιτιατή σύνδεση. Βάζεις στο χώμα τον σπόρο κι εκείνος θα βλαστήσει. Αν υπάρχει η αιτία, τότε θα ακολουθήσει το δέντρο. Υπάρχει η φωτιά: βάζεις εκεί το χέρι σου και θα καεί. Υπάρχει η αιτία και θα ακολουθήσει το αιτιατό. Παίρνεις δηλητήριο και θα πεθάνεις. Κανονίζεις την αιτία και μετά ακολουθεί το αιτιατό.

Είναι ένας από τους πιο βασικούς νόμους της επιστήμης, ότι η αιτία και το αιτιατό αποτελούν την εσώτατη σύνδεση όλων των διαδικασιών της ζωής. Η θρησκεία γνωρίζει κι έναν δεύτερο νόμο, ο οποίος είναι ακόμη πιο βαθύς από εκείνον. Αλλά ο δεύτερος νόμος, ο οποίος είναι βαθύτερος, θα φανεί παράλογος, αν δεν τον γνωρίζεις και δεν πειραματιστείς μαζί του.

Η θρησκεία λέει: φέρε το αιτιατό και θα ακολουθήσει η αιτία. Είναι εντελώς παράλογο τούτο από επιστημονική άποψη. Η επιστήμη λέει: αν υπάρχει η αιτία, ακολουθεί το αιτιατό. Η θρησκεία λέει ότι ισχύει επίσης το αντίστροφο: δημιουργείς το αιτιατό και κοίτα: ακολουθεί η αιτία.

Υπάρχει κάποια κατάσταση όπου αισθάνεσαι ευτυχισμένος. Έχει έρθει κάποιος φίλος, έχει τηλεφωνήσει κάποιος αγαπημένος. Η κατάσταση είναι η αιτία -νιώθεις ευτυχισμένος. Η ευτυχία είναι το αιτιατό. Ο ερχομός του αγαπημένου είναι το αιτιατό. Η θρησκεία λέει: νιώσε ευτυχισμένος και θα έρθει το αγαπημένο πρόσωπο. Δημιούργησε το αιτιατό και θα ακολουθήσει η αιτία.

Αυτή είναι κι η δική μου εμπειρία, ότι ο δεύτερος νόμος είναι βασικότερος από τον πρώτο. Το έκανα πάντοτε αυτό και πάντοτε συνέβαινε έτσι. Να είσαι ευτυχισμένος: κι έρχεται το αγαπημένο πρόσωπο. Να είσαι ευτυχισμένος: κι υπάρχουν φίλοι. Να είσαι απλώς ευτυχισμένος: κι ακολουθούν τα πάντα.

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ...

Κάθε αλλαγή δημιουργεί φόβο, επειδή κάθε αλλαγή σε βάζει μέσα στο άγνωστο, μέσα σε έναν παράξενο κόσμο. 

Αν δεν αλλάζει τίποτα και αν μένουν τα πάντα στατικά, δεν θα νιώθεις ποτέ κανένα φόβο.

Αυτό σημαίνει ότι, αν είναι τα πάντα νεκρά, τότε δεν θα φοβάσαι.

Για παράδειγμα, είσαι καθιστός και βρίσκεται εκεί ένας βράχος.

Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα: θα κοιτάξεις τον βράχο και τα πάντα είναι εντάξει.

Ξαφνικά ο βράχος αρχίζει να περπατάει. Τρομάζεις. Ζωντάνια!

Η κίνηση δημιουργεί φόβο. Και αν τα πάντα είναι ακίνητα, δεν υπάρχει κανείς φόβος.

Οι άνθρωποι, φοβούμενοι να μπουν σε καταστάσεις που προκαλούν φόβο, κανονίζουν να έχουν μια ζωή χωρίς αλλαγές.