Της Στεύης Τσούτση.
Έφυγε…
Και πότε θα γυρίσει;
Πέθανε.
Πότε θα τον ξαναδώ; Τι θα πει ποτέ; Τι θα πει σε μια άλλη ζωή; Κι αυτή η ζωή πως θα περάσει;
Απώλεια…
Ανθρώπου οικείου κι αγαπημένου.
Ανθρώπου που σημάδεψε με κάποιο τρόπο τη ζωή σου. Και που πια δεν υπάρχει.
Αέρας που φύσηξε, δρόσισε κι ύστερα χάθηκε αφήνοντας σε να σκας μέσα σε λιοπύρι.
Δύσκολοι οι αποχωρισμοί.
Δύσκολο να συνειδητοποιήσεις πως αυτόν τον άνθρωπο, που μπορεί να μοιράστηκες λίγα, πολλά ή ακόμη και τα πάντα, δε θα τον ξαναδείς παρά μόνο σε μια ξερή φωτογραφία ή ένα βίντεο.
Απομεινάρια καιρών περασμένων. Μνήμες από γέλια, από κλάματα, θυμούς και κ0ινές στιγμές.
Πως μπορεί ένα κομμάτι της ζωής σου να πεθάνει; Πως μπορεί να γίνει ξέθωρες φωτογραφίες σε ένα άλμπουμ στο ράφι;
Και που πάει η μυρωδιά του ανθρώπου; Που πάει η φωνή;
Απώλεια.
Κι άρνηση να τη δεχτείς.
Και πότε θα γυρίσει;
Πέθανε.
Πότε θα τον ξαναδώ; Τι θα πει ποτέ; Τι θα πει σε μια άλλη ζωή; Κι αυτή η ζωή πως θα περάσει;
Απώλεια…
Ανθρώπου οικείου κι αγαπημένου.
Ανθρώπου που σημάδεψε με κάποιο τρόπο τη ζωή σου. Και που πια δεν υπάρχει.
Αέρας που φύσηξε, δρόσισε κι ύστερα χάθηκε αφήνοντας σε να σκας μέσα σε λιοπύρι.
Δύσκολοι οι αποχωρισμοί.
Δύσκολο να συνειδητοποιήσεις πως αυτόν τον άνθρωπο, που μπορεί να μοιράστηκες λίγα, πολλά ή ακόμη και τα πάντα, δε θα τον ξαναδείς παρά μόνο σε μια ξερή φωτογραφία ή ένα βίντεο.
Απομεινάρια καιρών περασμένων. Μνήμες από γέλια, από κλάματα, θυμούς και κ0ινές στιγμές.
Πως μπορεί ένα κομμάτι της ζωής σου να πεθάνει; Πως μπορεί να γίνει ξέθωρες φωτογραφίες σε ένα άλμπουμ στο ράφι;
Και που πάει η μυρωδιά του ανθρώπου; Που πάει η φωνή;
Απώλεια.
Κι άρνηση να τη δεχτείς.