θερινό ηλιοστάσιο 2015

ΖΩΟΔΟΤΗΣ ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ/ΖΩΟΔΟΤΗΣ ΘΕΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ/

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015 το απόγευμα και συγκεκριμένα στις 19:39 ώρα Ελλάδος έχουμε έναρξη του θερινού ηλιοστασίου, το οποίο θα εγκαινιάσει και τυπικά την έναρξη του καλοκαιριού στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η χώρα μας. 

Την ίδια περίπου στιγμή, στο νότιο ημισφαίριο θα συμβεί το χειμερινό ηλιοστάσιο και έτσι θα αρχίσει εκεί ο χειμώνας. 

Στο βόρειο ημισφαίριο, ο Ήλιος θα βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του στον ουρανό και η μέρα θα έχει την μεγαλύτερη διάρκεια του έτους, καθώς ο βόρειος πόλος της Γης θα είναι κατευθυνόμενος προς τον Ήλιο. 

Που οδηγείται τελικά η Ελλάδα… Συμφωνία ή ρήξη;

 

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Η κοινή γνώμη παρακολουθεί άφωνη τα όσα συμβαίνουν και αφορούν τις τύχες της χώρας και του λαού, και γεγονός είναι ότι ακόμα και αυτοί που υποτίθεται ότι «γνωρίζουν», πολιτικοί, αξιωματούχοι του κράτους και των δανειστών, αλλά και οι …παντογνώστες συνάδελφοί μου, είναι ανήμποροι να δώσουν μία απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα για το που οδηγείται η Ελλάδα.

Η σύγκρουση της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών εξελίσσεται σε ένα εχθρικό περιβάλλον και αναρωτήθηκα πολλές φορές τι σόι εταίροι είναι οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι αρνούνται κάθε συμβιβασμό και «τα ζητούν όλα ή τίποτα» ως να έχουν απέναντί τους εχθρούς. Το ΔΝΤ είναι ο ναός του καπιταλισμού, οπότε δεν περιμέναμε να μην είναι αμείλικτο. Αλλωστε, έχει μεγάλες ευθύνες για το γεγονός ότι δεν φρόντισε να υλοποιηθεί το Πρόγραμμα, όπως έπραξε στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο. Η υλοποίηση έγινε εις βάρος του ιδιωτικού τομέα και των πολιτών, και το λίπος του κράτους παραμένει άθικτο.

Που οδηγείται, λοιπόν, η Ελλάδα; Εάν η απάντηση ήταν «στο χάος», δεν θα διαφωνούσα καθόλου. Και επειδή δεν πρέπει να κρύβουμε τα λόγια μας σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές, ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να μπορούσε να συμβεί το ατύχημα και η χώρα να αντιμετωπίσει απρόβλεπτες καταστάσεις.

Πώς απομακρύνεται ένα μας θέλω ?

Η θέληση μας είναι δύναμη. Μία δύναμη που μας έχει φύγει από τα χέρια μας και δεν έχουμε καταλάβει πώς γίνεται αφού εμείς κρατάμε στα χέρια μας «τα γκέμια» του «αλόγου» πώς τελικά το «άλογο» πάει όπου θέλει εκείνο.

Αν υποθέσουμε ότι εμείς είμαστε ο αναβάτης μας πάνω στο άλογό μας, που λέγεται ζωή, πως γίνεται να μην έχουμε εμείς απόλυτα τον ρυθμό που θα καλπάζουμε, το που θα πάμε και με τι ταχύτητα ?

Το άλογο μας, είναι ένας δρόμος μας που ακόμη δεν έχει εκδηλωθεί. Θέλω μας τα οποία είναι δρόμοι ονείρων που θέλουμε να τους ζήσουμε.

Μας είπαν και έχουμε διαβάσει ότι η θέληση είναι δύναμη και όταν κάτι το θέλεις πολύ, το Σύμπαν θα συμβάλλει για να το αποκτήσουμε.

Πώς όμως γίνεται όλο αυτό ? Γιατί υπάρχουν κάποια μας «θέλω» που κάθε μέρα τα βλέπουμε να απομακρύνονται και περισσότερο ?

Ναι η θέληση είναι δύναμη και για να ενεργοποιηθεί αυτή η δύναμη θέλει κάποιες βασικές προϋποθέσεις. Πρώτον να πιστέψω στο θέλω μου, να πιστέψω με όλες μου τις αισθήσεις, να το νιώσω, να το βιώνω. Δεύτερον να καταλάβω ότι μου αξίζει, ότι το χρειάζομαι για τους χ λόγους. Για κάθε μου θέλω, πίσω του υπάρχουν και τα γιατί μου, τα οποία τα ξέρω μόνο εγώ. Μόνο εγώ μπορώ να νιώθω όλα τα πως και τα γιατί για ένα μου θέλω.

Τώρα είναι η ώρα!

 

  Θέλεις να είσαι υγιής και εξακουλουθείς να  μιλάς για αρρώστιες αντί να μιλάς για υγεία, απολαμβάνεις να μιλάς για την ασθένεια  σου,  κακοποιείς το σώμα σου λεκτικά και δεν έρχεται ποτέ αυτή η στιγμή που θα το γυμνάσεις και να αφουγκραστείς τις ανάγκες του, να το τρέφεις σωστά και να το ξεκουράσεις!!
 
Θέλεις να πετύχεις και εξακολουθείς να είσαι ακινητοποιημένος στο κουτί σου , στη φυλακή σου , στο καναπέ σου, στα ίδια σου, στην απραξία σου, Ο φόβος της αποτυχίας,  επιτυχίας, να ζήσεις την αλήθεια σου σε ακινητοποιούν και οι κανόνες που έθεσε η οικογένεια σου ακόμα σε κυβερνούν στην ενήλικη σου ζωή και εξακολουθείς να ακούς τις φωνές όσων σε τρομοκράτησαν , σε φίμωσαν. Επιτρέπεις το νου σου να σου βάζει όρια, αρνείσαι να βλέπεις με τα μάτια της καρδιάς και να νιώθεις τα θέλω σου! 

Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου και είσαι κολλημμένος στο ίδιο σενάριο ζωής να επαναλαμβάνεις τις ίδιες λέξεις , τις ίδιες ιστορίες, ίδιες κινήσεις, ίδια συναισθήματα  προγραμματίζοντας τον εαυτό σου να  ζει στο ίδιο μοτίβο ξανά και ξανά. Θέλεις να ζήσεις κάτι νέο και δεν δεσμεύεσαι, δεν το επιλέγεις, δεν σου το επιτρέπεις. Αντί αυτού επιλέγεις να κατηγορείς τις συνθήκες,  τους ανθρώπους τις κατάστάσεις για ότι βιώνεις!

Η επόμενη μέρα θα ανήκει στην Ελλάδα: Εννέα μεγάλες αλήθειες προς την “κάθαρση” του δράματος

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας (Α) ανταλλάσει χειραψία με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν (Α), στο περιθώριο του 19ου Οικονομικό Φόρουμ, την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015, στην Αγία Πετρούπολη. Φωτογραφία ΑΡΧΕΙΟΥ: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ/Andrea Bonetti 

Του Νίκου Σταματάκη

Καθώς το ελληνικό δράμα πλησιάζει στην κορύφωσή του παρατηρούμε με ικανοποίηση τον Ελληνα πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί με ιδιαίτερη επιδεξιότητα το σπουδαιότερο όπλο του, το «μεγάφωνο παγκόσμιας εμβέλειας», το οποίο πολύ έγκαιρα είχαμε αναλύσει αμέσως μετά την ανάδειξή του στην πρωθυπουργία (http://mignatiou.com/2015/01/ena-megafono-pagkosmias-emvelias-to-spoudeotero-oplo-tou-alexi-tsipra/) στο τέλος Ιανουαρίου.
Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Αγία Πετρούπολη ενώπιον των ηγετών των χωρών BRICS υπήρξε μια σπανιότατη στιγμή στην σύγχρονη ελληνική ιστορία που η ελληνική φωνή αντήχησε γεμάτη ουσία και ζωντάνια μέχρι τα έσχατα της Οικουμένης.  Ταυτόχρονα, η υπογραφή της προκαταρκτικής ελληνορωσικής συμφωνίας για τον νέο αγωγό φυσικού αερίου ήταν ένα άμεσο πρακτικό μέτρο απεγκλωβισμού της χώρας από τα τωρινά αδιέξοδα.  Τέλος, η κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του Ιωάννη Καποδίστρια με την απότιση τιμής στον μεγάλο Ελληνα και Ευρωπαίο ηγέτη – πέρα από τους συμβολισμούς της ιστορικής ελληνορωσικής φιλίας – ήταν ένα επίκαιρο σημείο αναφοράς στον πατριωτισμό και την ενότητα (την τόσο αναγκαία στην κρίσιμη αυτή φάση) του ελληνικού έθνους.

Τώρα που η 5μηνη διαπραγματευτική περιπέτεια πλησιάζει στο τέλος της αποκαλύπτεται επιτέλους ολόγυμνη η αλήθεια για τους βασικούς υπαίτιους και τα γεγονότα που οδήγησαν στην μνημονιακή καταστροφή της Ελλάδας, με την πρόσφατη παρουσίαση της εξαίρετης έρευνας-βιβλίου του Μιχάλη Ιγνατίου.  Αλλά ακόμα περισσότερο αποκαλύπτεται η αλήθεια για την πραγματική ουσία των δανείων που δήθεν «έσωσαν» την Ελλάδα. Να λοιπόν ποιες είναι οι σκληρές αλήθειες τις οποίες δεν τολμούσαν μέχρι πρόσφατα να παρουσιάσουν ανοιχτά οι δανειστές και τα φερέφωνά τους: