Τέσσερις Αστροπύλες σε μία εβδομάδα; Άνοιξαν οι ουρανοί (εικόνες)

Περίεργες χρωματιστές δίνες ή σπείρες -και όχι μόνο- κατακτούν τους ουρανούς τελευταία και μάλιστα σε διάστημα μόλις επτά ημερών. Δύο από αυτές μόλις σε μία μέρα, σε διαφορετικά μέρη. Τι συμβαίνει στους ουρανούς το τελευταίο καιρό; Άνοιξαν οι αστροπύλες των ουρανών, ή συμβαίνει κάτι άλλο;


Αυτοί που τράβηξαν τις φωτογραφίες έμειναν έκπληκτοι με αυτό που αντίκρισαν προσπαθώντας να καταλάβουν αν υπάρχει λάθος στην κάμερά τους. Όλοι διατείνονται πως όλα λειτουργούν σωστά και πως δεν υπήρξε ούτε σκουπιδάκι, ούτε κάποια σταγόνα νερού ή ιδρώτα, ούτε κάποιο είδος αντανάκλασης που θα μπορούσε να δημιουργήσει αυτό που οι φωτογραφικές τους μηχανές κατέγραψαν.

 Szczecin της Πολωνίας, 20/5/2015

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΥΘΙΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΑΝΟΙΞΑΝ !!!

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΥΘΙΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΑΝΟΙΞΑΝ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΡΕΧΟΥΝ...

ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ.

ΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΝΤΑΙ ...

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΞΕΚΙΝΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΚΑΙ  ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΕΦΤΟΥΝ....

Κυλάω

    

     Κυλάω.
Ανάμεσα σε μέτρα, σε περικοπές, σε μειώσεις . Ανάμεσα σε ανθρωποκυνηγητά και ρατσιστικά χτυπήματα. Μαζί κυλούν οι σκέψεις και τα λόγια μου.
Φίλοι και γνωστοί χάνουν μέρα με την μέρα σταθερές και δεδομένα. Δεν τους προλαβαίνω. Ούτε τις εξελίξεις προλαβαίνω.
     Κυλάω. Ανάμεσα σ' ένσημα , επιδόματα, ωράρια, μισθούς. Πάντα , όλα και μόνο στα κατώτερα όρια τους.  Και εγώ που νόμιζα πως στην ζωή μου θα κυνηγώ τ' ανώτερα.  Ένας πόλεμος για τα κατώτερα, χωρίς όπλα για τ΄ανώτερα. Κυλάω ανάμεσα σε ανθρώπους που λένε ''κουράστηκα '' και  εννοούν πως τελειώσαν και τα κατώτερα. Και εγώ κουράστηκα, να περνώ κάθε μέρα από το βρώμικο παρκάκι της γειτονιάς μου, με τον σπασμένο κάδο του να είναι το μοναδικό στολίδι του. Κουράστηκα να νιώθω πως ανήκω  σε ουρές για τ΄ανύπαρκτα φάρμακα, τις ανύπαρκτες ευθύνες , τα ναυαγισμένα σχέδια, τα εγκαταλελειμμένα νοσοκομεία , για το κάθε κοινωνικό που αφήνεται στην τύχη της ατυχίας του. Και για το ορφανό  προσωπάκι, που με κοιτά περιμένοντας την πρόνοια μου, αφού  δεν γνώρισε , ό,τι ήταν να γνωρίσει.  Και αντί γι΄αυτό  διαιωνίζω την ατυχία του.

Πέρνα στιγμή μου, πέρνα!

   Δεν ξεχνιούνται οι στιγμές που νιώσαμε παντοδύναμοι.Ένα εμείς και Αυτή! Η μεγάλη ιδέα, η χίμμαιρα, η ηδονή. Παντοδύναμοι στον ανεξέλεγκτο έρωτα μας. 

Πανίσχυροι με το νεογέννητο μωράκι μας στο στήθος. Μεθυσμένοι, ζαλισμένοι, με στάχτες μες στα μάτια,απο την γλύκα του φιλιού της, θαμπωμένοι , σχεδόν ακινητοποιημένοι απο την αύρα του ζεστού της κορμιού. Του εντελώς δικού της μα και του άλλου της επιτυχίας, του πλούτου, της εξάρτησης, της ανάδειξης, της επιρροής του πανίσχυρου εαυτού μας. Δεν ξεχνιούνται εύκολα οι στιγμές που όλη η γη ήταν δική μας. Εμείς και Αυτή, ένα. Τα σπλάχνα απο τα σπλάχνα μας.
  
 Αυταπάτη! Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα σε αυταπάτες. Τα γόνατα που μας χόρευαν μωρά παιδιά δεν ήταν τα δικά μας.  Τα χείλη που μας τραγούδησαν τα πρώτα νανουρίσματα δεν ήταν τα δικά μας. Μα τα πρώτα μας βήματα τα κάναμε μόνοι μας. Όταν εμείς το πήραμε απόφαση και μόνο τότε. Άλλωστε αυτά τα βήματα ήταν το ζητούμενο. Σ ' αυτά τα βήματα μπροστά η όποια ιδέα , μητέρα και χίμμαιρα που είναι ώριμη και δυνατή κανονικά χαίρεται και νιώθει την ικανοποιήση της προσφοράς. Κοντά της μάθαμε, κοντά της μεγαλώσαμε , απο αυτή τραφήκαμε για να ανοίξουμε τα δικά μας φτερά.  Αυτό που μας ενώνει , είναι αυτό που μας χωρίζει. Ο χρόνος ο αμείληχτος ο φθονερός θα μας το έδειχνε. Μας το έδειξε.

Κουράστηκα να χάνομαι

Κουράστηκα.  Κάθε μέρα το ίδιο πράγμα… Παντού ασχήμια, μιζέρια. Ελάχιστα ευχάριστα… πολλά δυσάρεστα…. Πόσοδύσκολη είναι τελικά η ευτυχία? Τι θέλει τελικά ο κάθε ένας μας? Απλά πράγματα νομίζω. Να γελάμε. Ν’αγαπάμε.  Να λιώνουμε.  Να φιλιόμαστε. Ν’αγκαλιαζόμαστε. Να κάνουμε λάθη. Να βριζόμαστε. Να τα ξαναβρίσκουμε.

Απλά πράγματα… καθημερινά! Κι΄όμως για πολλούς άγνωστα η δεδομένα… Χαμένα κάπου ανάμεσα στο “κάνουμε λάθη” και στο “βριζόμαστε”. Σταματημένα. Δεδομένα.

Σταματήστε να θεωρείτε δεδομένα τα πάντα. Το χρόνο, τους ανθρώπους, τον έρωτα, τη ζωή την ίδια. Όλα μπορούν να ανατραπούν, ανά πάσα στιγμή. Συμβαίνει γύρω μας. ΞΥΠΝΗΣΤΕ!!!!!!!

“Αυτό γουστάρω να ζήσω”

“Η ζωή ειναι μικρη”

“Η ζωη ειναι στιγμές”

“Ζηστε τη ζωη”

Αλήθεια;

Πόσο έυκολο να το λέμε ε;

Στους άλλους όμως. …όχι στον εαυτό μας.

Οι  συμβουλές βλέπετε βγαίνουν αβίαστα απο μέσα μας όταν πρόκειται για κάποιον άλλο.

Όπως και οι ενοχές… ευκολα ενοχοποιουμε τον άλλο, αλλά δύσκολα τον ίδιο μας τον εαυτό.

Στις πράξεις λοιπόν και στον ίδιο μας τον εαυτό χωλαίνει το πράγμα.

Έυκολο να πείσεις εναν τρίτο.

Πόσο όμως πειστικός γίνεσαι στον ίδιο σου τον εαυτό;

Προτιμώ να είμαι ρομαντική και ποιήτρια παρά θεατής σ’αυτόν το κόσμο

  

   Είναι εκείνες οι φορές που νομίζω πως όσο δυνατά και να φωνάξω δεν θα βγει φωνή από μέσα μου. Προσπαθώ να μείνω ήρεμη και ακέραιη γιατί με πνίγει το άδικο αλλά δεν τα καταφέρνω.
       Ναι , το άδικο! Γιατί η ζωή είναι γεμάτη αδικίες. Βρείτε μου έναν άνθρωπο που να διαφωνεί μαζί μου.. Δεν υπάρχει κανείς ! ! !

       Μόνο οι βολεμένοι στον καλά τακτοποιημένο κόσμο τους και όσοι τα βρήκαν έτοιμα στην ζωή τους! Όλοι οι υπόλοιποι πασχίζουμε καθημερινά για τις ανάγκες μας, να ζήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή και να μείνουμε αγνοί μέσα μας.

       Αγνότητα ..τι ωραία λέξη, που όμως τείνει να εξαφανιστεί από το λεξικό που έχουμε στην βιβλιοθήκη μας. Εμφανιστήκαν κάποιοι άλλοι πιο δυναμικοί από μας, και την αντικατέστησαν με το θράσος και την πονηριά, με αποτέλεσμα να χάσουμε οι υπόλοιποι το θάρρος και την πίστη μας.

ΠΟΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΗΡΑΝ ΑΤΟΚΑ ΔΑΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

H Zωή Κωνσταντοπούλου αρνήθηκε να καταθέσει τα διαθέσιμα της Βουλής στην Τράπεζα της Ελλάδος, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι δημόσιοι φορείς. Αντ’ αυτού δέχθηκε να χορηγήσει άτοκα δάνεια σε 12 βουλευτές όλων των κομμάτων, πλήν ΚΚΕ, τα οποία θα αποπληρωθούν σε μηνιαίες δόσεις των 50 ευρώ.

Πόσοι Έλληνες πολίτες έχουν αυτή την ευχέρεια; Σχεδόν ουδείς. Η απόφαση ελήφθη στη διάσκεψη των προέδρων, ήταν δηλαδή διακομματική, για να μην την πάρει εξ ολοκλήρου πάνω της η πρόεδρος, καθώς σε μία περίοδο που έχουν κλείσει για όλο τον κόσμο οι στρόφιγγες του τραπεζικού δανεισμού, κάποιοι έξυπνοι παίρνουν άτοκα δάνεια από την πίσω πόρτα τη Βουλή.

Που – τι ειρωνία- λίγες μέρες νωρίτερα αρνήθηκε να δανείσει στο κράτος τα διαθέσιμα της για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, μαζί φυσικά με τις δόσεις των χρεωστούμενων στους δανειστές.

ΑΛΟΜΑ, ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ ΣΥΓΓΡΟΥ!

Στα 68 της χρόνια πέθανε η πιο γνωστή Ελληνίδα τραβεστί, η Αλόμα. Πιο σωστά, ο τραβεστί με το όνομα «Αλόμα», που γεννήθηκε άνδρας, που δεν ένοιωσε ποτέ γυναίκα, όπως έλεγε ο Μπάμπης Ταμουτζίδης, από κάποιο χωριό του Κιλκίς.

Θηλυπρεπής, θηλυπρεπέστατος, με τρόπους κοριτσίστικους από πιτσιρίκι, από φτωχή οικογένεια με 7 ετεροθαλή αδέλφια γρήγορα συνειδητοποίησε τη διαφορετικότητά του. Κι όταν στα 21 του από τη Θεσσαλονίκη βρέθηκε στην Αθήνα, με την υπερδραστηριότητά του σαν «συνδικαλιστής», για το δικαίωμα των τρανσέτων, άρχισε να κτίζεται ο θρύλος της «Αλόμας».

Ασκούσε βέβαια το επάγγελμα της πόρνης και κάποια χρόνια είχε το γενικό πρόσταγμα στα στενά της Λεωφόρου Συγγρού. Η Αλόμα με τις «δικές» της έλεγχε όλη την περιοχή στη νύχτα. Θαρρούσε ότι είναι «κοινωνική λειτουργός». Ότι πρόσφερε έντιμα υπηρεσίες στους πελάτες, είτε τον ήθελαν παθητικό, είτε ενεργητικό.

Πρόσφορο: Τι είναι; Ποιοί οι συμβολισμοί του; Πως χρησιμοποιείται;

 Η απάντηση από μια έκδοση της Ιεράς Μονής Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
Το Πρόσφορο είναι το ψωμί που προσφέρουμε στον Ναό, για να τελεσθεί η Θεία Ευχαριστία. Μαζί με το κρασί, ως Τίμια Δώρα (άρτος και οίνος), προτού μεταφερθούν με τη Μεγάλη Είσοδο στην Αγία Τράπεζα, τοποθετούνται στην Πρόθεση (προ + τίθημι = προθέτω) όπου με την τελετή της Προσκομιδής θα προετοιμασθούν για τη Θεία Λειτουργία. Στην Προσκομιδή τμήματα του Προσφόρου θα τοποθετηθούν τελετουργικά στο Δισκάριο και λίγο κρασί στο Άγιο Ποτήριο.

Το στρογγυλό σχέδιο του Προσφόρου συμβολίζει την κοιλιά της Παρθένου Μαρίας, απ' όπου προήλθε (γεννήθηκε) ο μονογενής Υιος της. Πάνω στο Πρόσφορο υπάρχει ανάγλυφο σχέδιο, που σχηματίζεται από σφραγίδα. Από το κέντρο του Προσφόρου βγαίνει ο Αμνός, δηλ. το κεντρικό τετράγωνο του σχεδίου με τα γράμματα: ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ (Ιησούς Χριστός νικά).