Πραγματικά ο Θησέας ξεκίνησε προς ανεύρεση του Ταύρου και λίγο πριν φθάσει
στον Μαραθώνα συνάντησε μια γριά, την Εκάλη, που κατοικούσε στην περιοχή. Αυτή
φιλοξένησε τον Θησέα και του έδωσε συμβουλές για το τι πρέπει να κάνει και τι
να προσέχει, επειδή τον έβλεπε σαν γιό της. Μάλιστα του υποσχέθηκε πως αν
γυρνούσε σώος μετά από αυτό θα θυσίαζε
στον Δία ! Ο Θησέας βρήκε τον ταύρο, τον εξολόθρευσε αλλά όταν γύρισε η Εκάλη
δεν ζούσε πια. Έτσι ανέλαβε εκείνος να εκπληρώσει την υπόσχεσή της προς τον Δία
και πραγματοποίησε την θυσία, επίσης καθιέρωσε προς τιμή της εορτή τα Εκαλήσια
και τον Δία ονόμασε Εκαλήσιον! Την δε
περιοχή ονόμασε Εκάλη, όπως και μέχρι σήμερα ονομάζεται!
(Πλουτάρχου «Βίοι Παράλληλοι», κεφ. 14, παραγρ. 1-3):
«ὁ δὲ Θησεὺς ἐνεργὸς εἶναι βουλόμενος, ἅμα δὲ καὶ δημαγωγῶν, ἐξῆλθεν ἐπὶ τὸν Μαραθώνιον ταῦρον, οὐκ ὀλίγα πράγματα τοῖς οἰκοῦσι τὴν Τετράπολιν
παρέχοντα· καὶ χειρωσάμενος ἐπεδείξατο ζῶντα διὰ τοῦ ἄστεος ἐλάσας, εἶτα τῷ Ἀπόλλωνι τῷ Δελφινίῳ κατέθυσεν.(2)ἡ δὲ Ἑκάλη καὶ τὸ περὶ αὐτὴν μυθολόγημα τοῦ ξενισμοῦ καὶ τῆς ὑποδοχῆς ἔοικε μὴ πάσης ἀμοιρεῖν ἀληθείας. ἔθυον γὰρ Ἑκαλήσια οἱ πέριξ δῆμοι συνιόντες Ἑκάλῳ Διΐ, καὶ τὴν Ἑκάλην ἐτίμων, Ἑκαλίνην ὑποκοριζόμενοι διὰ τὸ κἀκείνην νέον ὄντα κομιδῇ τὸν Θησέα ξενίζουσαν ἀσπάσασθαι πρεσβυτικῶς καὶ φιλοφρονεῖσθαι τοιούτοις ὑποκορισμοῖς.(3)ἐπεὶ δὲ εὔξατο μὲν ὑπὲρ αὐτοῦ τῷ Διί, βαδίζοντος ἐπὶ τὴν μάχην, εἰ σῶς παραγένοιτο, θύσειν, ἀπέθανε δὲ πρὶν ἐκεῖνον ἐπανελθεῖν, ἔσχε τὰς εἰρημένας ἀμοιβὰς τῆς φιλοξενίας τοῦ Θησέως κελεύσαντος, ὡς Φιλόχορος ἱστόρηκεν.»
Αξίζει να σημειωθεί και ένα ακόμη
γεγονός που έλαβε χώρα κατά τον άθλο αυτό του Θησέα, και είναι αυτό με τους
εργάτες που έκτιζαν τον Ναό του Δελφινίου Απόλλωνος στο Δελφίνιο ( όρμος της
Αττικής ο σημερινός Ωροπός) . Ο Ναός αυτός κτιζόταν κατ’ εντολή του Αιγέως προς
τιμή της θαλάσσιας ιδιότητας του Θεού, αλλά και της αδερφής του Αρτέμιδος με
την επωνυμία Δελφινίας. Περιγράφει λοιπόν ο Παυσανίας στα «Αττικά», κεφ. 19,
παραγρ. 1 :