Από πολύ μικρή, χωρίς να ξέρω το γιατί, παρακολουθώ την γνωστή εκπομπή με τις εξαφανίσεις. Φυσικά και δεν είναι από απλή περιέργεια, βλέπω το υπόβαθρο πίσω από τον άνθρωπο που εξαφανίζεται και το κοιτώ από την κοινωνική πλευρά.
Όταν πρόκειται για μικρά παιδιά ή πολύ νέους πονάω περισσότερο είναι η αλήθεια. Πρόσφατα εξαφανίστηκε ένας νεαρός φοιτητής από τα Γιάννενα.
Η ιστορία του πήρε μεγάλες διαστάσεις και μπορώ να πω ότι με ενοχλεί να βλέπω το θέμα του σε κουτσομπολίστικες εκπομπές.
Διάβασα ένα κείμενο από τον αγαπημένο μπλόγκερ Άσωτο γιο, που διαφέρει αρκετά και του ζήτησα να το φιλοξενήσω. Τον ευχαριστώ πολύ όχι μόνο για την άδειά του αλλά και για τα υπέροχα λόγια που μου λέει κάθε φορά, άμεσα και ατόφια σαν τον τρόπο γραφής του.
Το παιδί που εξαφανίστηκε
τις νύχτες που χιόνιζε πολύ
στην νωθρή επικράτεια
δεν σας πιστεύει
όταν συγκινήστε απο τις
κλίσε ατάκες των πλαστικών Τήλε παρουσιαστριών
βιδωμένοι στο καναπέ σας,
με βίδες φτιαγμένες απο μυστικά και ψέματα
δεν σας πιστεύει
όταν μιλάτε γι αυτό,
στα κομμωτήρια που κάνετε τις βαφές των μυαλών σας
και στα απέραντα καφέ
αυτά τα καφέ που μοιάζουν
με μετά μοντέρνα νεκροταφεία στιγμών σας
μιλώντας
μονο για τις ζωές των άλλων
για τις εξαφανίσεις,
για τις συλλήψεις των τρομοκρατών
για την εγκυμοσύνη της Ελένης και καθε Ελένης
για τα χρήματα τα κρυμμένα στις ντουλάπες σας
το παιδί που εξαφανίστηκε
κάνεις μας δεν τον κατάλαβε