Αγάπη και Ελευθερία και τα δυο φτερά είναι αναγκαία.

Osho: Όταν είσαι μόνος, νιώθεις μοναξιά, νιώθεις να σου λείπει ο άλλος. Η ζωή σου μοιάζει μισή. Χάνει τη χαρά, χάνει τη ροή, το άνθισμα. Παραμένει υποσιτισμένη. Αν είσαι με άλλον, τότε προκύπτει ένα καινούργιο πρόβλημα, γιατί ο άλλος αρχίζει να καταπατά τον χώρο σου. Αρχίζει να σου βάζει όρους, να ζητάει πράγματα από σένα, αρχίζει να καταστρέφει την ελευθερία σου κι αυτό πληγώνει. Και μέχρι τώρα η ανθρωπότητα έχει ζήσει με τέτοιο τρελό τρόπο, που μόνο μία ανάγκη μπορείς να ικανοποιήσεις. Μπορείς να είσαι ελεύθερος, μόνον αν εγκαταλείψεις την ιδέα της αγάπης.

Αυτό κάνουν οι μοναχοί και οι καλόγριες όλων των θρησκειών. Εγκατέλειψε την ιδέα της αγάπης και είσαι ελεύθερος. Δεν υπάρχει κανένας για να σε εμποδίσει, δεν υπάρχει κανένας για να ανακατευτεί μαζί σου, κανένας για να έχει απαιτήσεις, κανένας για να σε κατέχει.

Τότε όμως η ζωή γίνεται κρύα, σχεδόν νεκρή. Δεν υπάρχει χορός ούτε χαρά ούτε τραγούδι. Όλα τα τραγούδια έχουν εξαφανιστεί, κάθε χαρά έχει πεθάνει. Είναι παράλυτοι. Πώς μπορούν να χορέψουν; Είναι ανάπηροι. Πώς μπορούν να χορέψουν; Δεν υπάρχει τίποτα για να χορέψουν. Οι ενέργειές τους είναι κολλημένες, δεν ρέουν πια. Για τη ροή χρειάζεται ο άλλος. Χωρίς τον άλλο δεν υπάρχει ροή. Και η πλειοψηφία της ανθρωπότητας έχει προτιμήσει την αγάπη κι έχει εγκαταλείψει την ιδέα της ελευθερίας. Τότε οι άνθρωποι ζουν σαν σκλάβοι. 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ...

Υπάρχει ένα είδος ελευθερίας, που οι άνθρωποι, το ξεχνούν.

Είναι, το να αφήνουμε τον κάθε άλλο, να κατανοεί, όπως ο ίδιος μπορεί, ή θέλει τα πράγματα (που κατανοούμε εμείς), κι αυτό ισχύει, ακόμα και γι’ αυτά, που προσπαθούμε «οι ίδιοι» να του δώσουμε να καταλάβει.

Η δική μας κατανόηση όμως, είναι «δική μας». Ακόμα κι αν είναι, (ή την θεωρούμε) ολική, μάλλον «ξεχνάμε», ή  δεν θέλουμε να δούμε, (για εγωιστικούς λόγους, λόγους εκμετάλλευσης, ή ανωτερότητας), πως ο καθένας, από το κάθε τι, «κατανοεί» και «νιώθει», μόνο ότι του αναλογεί, γιατί στην τελική αυτό του χρειάζεται.

Γιατί η κατανόηση, εξαρτάται από το διανοητικό και εξελικτικό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται, που σημαίνει πως παίρνει από τα πάντα, (άρα και από ένα θέμα συγκεκριμένο που γίνεται λόγος), τα ανάλογα.

Ένα βότσαλο στη λίμνη: Το ξύπνημα απ’ την υπαρξιακή ακινησία

Η ψυχή προγνωρίζει το μέλλον μας, με την έννοια των ακόμη απλήρωτων επιταγών που καλούμαστε από κείνη -επειδή το χρειαζόμαστε για να εκπληρωθούμε ως υπαρξιακά όντα-, να τις εξαργυρώσουμε. 

Γι’ αυτό, μας στέλνει κατά καιρούς, συνήθως με ανεπαίσθητους τρόπους, κεκαλυμμένα, κωδικοποιημένα μηνύματα, τα οποία εμείς χρειάζεται να αποκωδικοποιήσουμε και να «διαβάσουμε» σωστά.

Το μεγαλύτερο όμως κομμάτι της ζωής μας το ξοδεύουμε ως πιστοί θιασώτες ενός εαυτού, μερικώς ή πλήρως, αυτοματοποιημένου, που αρκείται στο να στοχοθετεί τις ρουτίνες ως βασικό επίτευγμα κι ανάγκη του.

Ρουτίνες που, βέβαια, εξυπηρετούν τις ανάγκες τις φυσικής μας επιβίωσης και κοινωνικής προσαρμογής σ’ ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο διαβίωσης. 

Που όμως συχνά, όταν τίθενται από το ψυχικό υποκείμενο ως βασική προτεραιότητα, συγκαλύπτουν και υπονομεύουν τις ψυχικές ανάγκες μας και τις πνευματικές μας προοπτικές.

Ο φόβος που φοβάται μην τον φοβηθείς

Ο φόβος. Συναίσθημα που βιώνεις για κάθε ενδεχόμενο κίνδυνο ή απειλή. Συναίσθημα που φυτρώνει μέσα σου από την πρώτη στιγμή που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο γύρω σου. Βρίσκει μια καλή θέση, γραπώνεται και φωλιάζει εκεί για πάντα. Κι όσο τον ποτίζεις, αρχίζει κι απλώνεται. Ζει μαζί σου. Από την πρώτη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο γύρω σου, τον φυτεύουν μέσα σου. Κι αυτός, ριζώνει καλά και θεριεύει όσο περνάνε τα χρόνια…  

Φόβος μην πέσεις. Φόβος μη χτυπήσεις. Φόβος μην πάθεις τίποτα. Φόβος μην αρρωστήσεις. Φόβος μη πεταχτείς στο δρόμο. Φόβος μη χαθείς, μη σε αρπάξουνε, μην πάρεις καραμέλα από αγνώστους. Φόβος μη σε κλέψουνε στα ρέστα. Φόβος μην γίνεις κακός μαθητής. Φόβος μήπως δε σπουδάσεις. Φόβος μήπως κάνεις σεξ πριν την ώρα σου. Φόβος μην αφήσεις καμία έγκυο/μη μείνεις έγκυος. Φόβος μην κολλήσεις καμιά αρρώστια. Φόβος μη μπλέξεις με κακές παρέες. Φόβος μην αρχίσεις το κάπνισμα. Φόβος μη πάρεις ναρκωτικά. Φόβος που γυρνάς αργά το βράδυ. Φόβος μην πάθεις τίποτα. Φόβος μη σε ληστέψουνε, μη σε σκοτώσουνε, μη σου ρίξουνε τίποτα στο ποτό σου και σε βιάσουνε. Φόβος όταν φεύγεις απ’ το σπίτι. Φόβος που θα είσαι μόνος.

Ο άγνωστος κίνδυνος από την χρήση αντισυλληπτικών χαπιών

Ορισμένες ορμονικές αντισυλληπτικές μέθοδοι είναι δυνατόν να θέσουν τις γυναίκες που τις εφαρμόζουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση διαβήτη κύησης όταν μείνουν έγκυες, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Preventing Chronic Disease.

Η επικεφαλής της έρευνας, δρ Brittney A. Kramer, και οι συνεργάτες της από το Μιζούρι των ΗΠΑ, μελέτησαν στοιχεία από την περίοδο κύησης 2.741 γυναικών που συμμετείχαν σε επιμέρους έρευνα το 2007 και το 2008. Από αυτές, το 8,3% είχε διαγνωστεί με διαβήτη κύησης και το 17,9% είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν κάποια ορμονική αντισυλληπτική μέθοδο, όπως το χάπι, ενέσεις, δακτύλιο του τραχήλου της μήτρας ή άλλες ενδομήτριες συσκευές.

Μάθετε ποιο και πόσο είναι το κυρίαρχο ημισφαίριο του εγκεφάλου σας (online test)

Όπως γνωρίζετε ο ανθρώπινος εγκέφαλος χωρίζεται σε δύο ημισφαίρια: το δεξί και το αριστερό. Κάθε ένα είναι "υπεύθυνο" για διαφορετικές λειτουργίες και σύμφωνα με τους ειδικούς η συμπεριφορά και οι επιλογές μας ορίζονται σε σημαντικό βαθμό από εκείνο το ημισφαίριο του εγκεφάλου μας που είναι πιο "ισχυρό".

Δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος απαντήσεις, αυτό το τεστ είναι το πιο διαδεδομένο του είδους του με εικόνες και απλώς δοκιμάζει την ισορροπία ανάμεσα στο αριστερό και το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου.

Δεν μετράει γνώσεις σαν ένα παιχνίδι εξάσκησης του μυαλού και δεν έχει σχεδιαστεί για την ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Τεράστια Τρύπα Ανοίγει Σε Ρωσικό Χωριό Του Οποίου Το Όνομα Σημαίνει «ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» (Βίντεο)

“Και σάλπισε ο πέμπτος άγγελος, και είδα ότι έπεσε ένα αστέρι από τον ουρανό στη γη, και του δόθηκε το κλειδί του φρέατος της αβύσσου. Και άνοιξε το φρέαρ της αβύσσου· και ανέβηκε καπνός από το φρέαρ σαν καπνός από ένα μεγάλο καμίνι· και σκοτείνιασε ο ήλιος και ο αέρας από τον καπνό του φρέατος” Αποκάλυψη 9:1,2.

Για να το θέσω ήπια,  επιστήμονες από όλο τον κόσμο, γεμάτοι αμηχανία, συρρέουν σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ρωσίας για να διερευνήσουν μια τεράστια τρύπα, βάθους εκατοντάδων μέτρων, που εμφανίστηκε ξαφνικά  στην περιοχή της χερσονήσου Yamal της βόρειας Ρωσίας στη Σιβηρία. Αυτό που εξάπτει είναι ότι η ονομασία «Yamal» μεταφράζεται ως  «το τέλος του κόσμου".

Υστάτη έκκληση από την Ισπανία

Βυθισμένοι σε μια κρίση που στη χώρα μας πλήττει σκληρά το ένα τρίτο του πληθυσμού και απειλεί εν συνόλω τα δύο τρίτα, δυσκολευόμαστε ευλόγως να κατανοήσουμε το εύρος και το βάθος της κρίσης.

 Οτι δηλαδή δεν πρόκειται μόνον για οικονομική κρίση, για μια φάση ενός κυκλικού φαινομένου, αλλά για κρίση υποδείγματος, για ρήξη πρωτίστως πολιτική και πολιτισμική. 

Οι Ελληνες δεν υποφέρουν μόνο επειδή έσφαλαν, δεν αδυνατούν να δουν το μέλλον επειδή ως τζίτζικες δεν εφρόντισαν εγκαίρως ― αυτά ισχύουν μόνο εν μέρει και μόνο εντοπισμένα. 

Το ελληνικό πρόβλημα κατά το βάθος και κατά την πλήρη του έκταση είναι πρόβλημα ευρωπαϊκό, και πρόβλημα οικουμενικό. Είναι το πρόβλημα του 21ου αιώνα: πώς αντιλαμβανόμαστε την ανάπτυξη, τη μεγέθυνση, την αειφορία, την ευημερία, την ισόρροπη διαβίωση μέσα στα όρια του πλανητικού οικοσυστήματος.

Ασφαλώς η ανεργία, η φτώχεια, η ανασφάλεια είναι οι πρώτες προτεραιότητες, για μια κοινωνία που λαχταρά για ανακούφιση του πόνου. Η κρίση όμως δεν θα θεραπευτεί με παλιές συνταγές, χωρίς να δούμε τον πυρήνα των αιτίων, φανερών και λανθανόντων. 

Η υπέρβαση της κρίσης θα κατορθωθεί με νέα σκέψη, με υπέρβαση της οικονομίστικης ορθοδοξίας και του υστερόβουλου πολιτικού κομφορμισμού, με συναντίληψη του τοπικού και του οικουμενικού, με φαντασία και ενσυναίσθηση. 

Ἥρωες μόνον αὐτοί πού ἐξυπηρετοῦν τούς … Rothschild;

Στην Ελλάδα μας έμαθαν να θεωρούμε «ήρωες» όσους υπηρέτησαν τα «Δυτικά» συμφέροντα…
Δηλαδή αυτά των Rothschild, των τοκογλύφων που ίδρυσαν το Ισραήλ, σκορπώντας τον θάνατο στους Παλαιστινίους. 

Συμπτωματικά ΟΛΟΙ οι «απελευθερωτικοί» μας αγώνες ήταν …συνυφασμένοι με την σκλαβιά στους σιωνιστές τοκογλύφους και την εξασφάλιση των δικών τους συμφερόντων.

Οι Βιβλιοθήκες της αρχαίας Ελλάδας

Επ. Βρανόπουλου
Δρα ­ Ιστορικού – Αρχαιολόγου
Σε μια χώρα που γεννήθηκε το πνεύμα της επιστήμης και η φιλοσοφία, που η τέχνη έφτασε στο αποκορύφωμα της, που το θέατρο αποτέλεσε σχολείο υψηλού επιπέδου για όλες τις …ηλικίες, σε μια χώρα που δεν υπήρξε πόλη χωρίς θέατρο – μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του πολιτισμού – δεν θα ήταν δυνατό να μην έχουν υπάρξει και αγαπηθεί και οι βιβλιοθήκες. Υπήρχαν βιβλιοθήκες στις αρχαίες Ελληνικές πόλεις; Εκτός από σποραδικές περιπτώσεις, οι αρχαίοι συγγραφείς δεν αναφέρονται στο θέμα αυτό. Υπάρχουν όμως, ευτυχώς, επιγραφικές πηγές που έρχονται να συμπληρώσουν το κενό.

Οι αρχαίοι Έλληνες που τόσο καλλιέργησαν τις τέχνες και τα γράμματα, ήταν επόμενο να εκτιμήσουν την επινόηση και τη χρήση του αλφαβήτου σε τέτοιο σημείο, ώστε ο Σοφοκλής να βάλει στη χαμένη τραγωδία του «Αμφιάραος» ένα ηθοποιό να σχηματίζει με κινήσεις του χορού τα γράμματα, ενώ σε άλλη τραγωδία ­ επίσης χαμένη – του Αθηναίου Καλλία, 24 μέλη χορού υποδύονταν τα ισάριθμα γράμματα του αλφάβητου, χαρακτηριστική άλλωστε της γοητείας που είχε στους αρχαίους Έλληνες η χρήση των γραμμάτων είναι και η ωδή του Πινδάρου στο γράμμα Σ.

Από χρόνους παλαιότατους πρώτοι οι τύραννοι ενδιαφέρθηκαν για τη διάδοση των ομηρικών επών, τα οποία φρόντισαν να περισυλλέξουν και να διασώσουν. Σ’ αυτούς ακριβώς τους χρόνους και μάλιστα στη διάρκεια της τυραννίδας, στην Αθήνα, του Πεισιστράτου, πρέπει να τοποθετηθεί και η ίδρυση των πρώτων βιβλιοθηκών στην Ελλάδα.

Είναι η Γη η εξορία των ανθρώπων;

Μοιάζει με σενάριο από επεισόδιο των «X-Files», είναι όμως η ανατρεπτική και σίγουρα ιδιαίτερα ευφάνταστη θεωρία που ανέπτυξε ένας αμερικανός επιστήμονας. Όπως υποστηρίζει, ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε στη Γη αλλά σε άλλον πλανήτη, γι’ αυτό και εμφανίζει μια σειρά «δυσλειτουργίες» που σε περίπτωση που ήταν γήινο «προϊόν» δεν θα είχε.

Εκτιμά ότι είμαστε από τη φύση μας απείθαρχα και επιθετικά όντα και γι’ αυτό κάποιοι εξωγήινοι συγκέντρωσαν τον ανθρώπινο πληθυσμό και τον εξόρισαν στη Γη.

Εξωγήινη καταγωγή: Την εξαιρετικά προωθημένη αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσα θεωρία ανέπτυξε ο καθηγητής Οικολογίας Ελις Σίλβερ. Τα «σημάδια» της εξωγήινης καταγωγής μας είναι αρκετά σύμφωνα με αυτήν. Όπως υποστηρίζει ο καθηγητής, ο άνθρωπος αντιμετωπίζει προβλήματα με την πλάτη του και έχει συχνά πόνους επειδή το είδος μας κατάγεται από έναν πλανήτη με χαμηλότερη βαρύτητα από αυτήν της Γης.

Παράξενα Σύμβολα εμφανίζονται παντού - Η Κυβέρνηση Ανησυχεί

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - Κυβερνητικά στελέγχη εξέδωσαν μια λακωνική δήλωση σήμερα, στην οποία αναφέρουν ότι δεν  είναι σίγουροι τι είναι το "περίεργο" νέο σύμβολο που εμφανίζεται «πολύ συχνά» στα κοινωνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, σε κουμπιά, σε γκράφιτι και σε τατουάζ και τι σημαίνει στην πραγματικότητα.

"Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι πρόκειται για ένα είδος κώδικα ", δήλωσε ο Ναύαρχος Michael S. Rogers, διευθυντής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Εθνικού Οργανισμού για την Ασφάλεια.

"Σε αυτό το σημείο, γνωρίζουμε μόνο ότι μοιάζει με κάποιο είδος λεπτής ανθρώπινης φιγούρας που κάθεται σε ένα ραβδί."

777: "Τι προφητεύει η Christine Lagarde για τον Ιούλιο του 2014 ; "

Ο Κρόουλι στο βιβλίο του Liber 777, συγκέντρωσε τα αποκρυφιστικα μονοπατια από διαφορές εκδοχές της ΚΑΜΠΑΛΑ, όπως αστρολογία, πλανήτες, κάρτες Ταρώ κ.ά.

Το πεντάκτινο αστέρι έχει μεγάλη σχέση με τον αριθμό εφτά. Είναι η σχέση του εβδομήντα με τον κύκλο, εφόσον 5Χ70=350.

Τρεις φορές το εφτά μας δίνει 21, και στα χαρτια της ταρώ είναι η κάρτα του κόσμου. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αυτός είναι ο αριθμός του βασιλιά του κόσμου τούτου.

Ο έβδομος μήνας του έτους είναι ο Ιούλιος, ένας πολύ αιμοβόρος μήνας. Οι περισσότερες αρρώστιες και οι επιδημίες έρχονται από την ζέστη του καλοκαιριού. Τον Ιούλιο μήνα κυβερνά το ζώδιο του καρκίνου.... Δεν υπάρχει πιο εγκληματικό ζώδιο από τον καρκίνο.

Ιωάννης ο Β της Πορτογαλίας

Τα περισσότερα νέα άρθρα μας περιέχουν δυσάρεστα… νέα! Αυτή τη φορά θα δούμε κάτι πιο ευχάριστο και «ελαφρύ» σχετικά με την αυτοάμυνα – καιρός ήταν.

Κάποτε (μπορεί σήμερα να μας φαίνεται περίεργο έως αδύνατο) υπήρχαν ηγέτες που ενδιαφέρονταν για το καλό του λαού τους, ενώ βελτίωναν συνεχώς την οικονομία της χώρας τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ιωάννης ο Δεύτερος της Πορτογαλίας, ο «τέλειος πρίγκηπας» για τους φίλους του, ο «άνδρας» για τους εχθρούς του.

Λέγεται ότι ήταν δίκαιος, σοφός, στοργικός στους υπηκόους και αμείλικτος στους προδότες. Η σημερινή ιστορία έχει να κάνει με ένα αστείο περιστατικό, πάντα σχετικό βέβαια με την αυτοάμυνα:

Τι είναι το CONPLAN 8888;

Εισαγωγή

Το σκηνικό μιας παγκόσμιας πανδημίας στο οποίο ένας ιός (ή μικροοργανισμός γενικότερα…) μετατρέπει τους ανθρώπους σε «ζόμπι» έχει στηθεί πάρα πολλές φορές, σε κάθε είδος: Ταινίες, βιβλία, κόμικς, videogame κτλ.

Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα παίρνουν μια παράξενη τροπή: Το CONPLAN 8888 (πατήστε για να το διαβάσετε) είναι το πρώτο επίσημο πρωτόκολλο αντιμετώπισης μιας τέτοιας απειλής, γραμμένο από τον στρατό των ΗΠΑ! Σχεδιασμένο σαν «εργαλείο εκμάθησης», αντιμετωπίζει με απόλυτα σοβαρό, ξεκάθαρο, επίσημο και μη – απόρρητο τρόπο ένα αποκαλυπτικό σενάριο επίθεσης ζόμπι…

Ανάλυση

• Διαβάζοντας το CONPLAN 8888, γίνεται αμέσως αντιληπτό το πόσο λεπτομερές και μελετημένο πρωτόκολλο είναι. Σχεδιασμένο από (μαθητευόμενους) στρατιωτικούς για στρατιωτικούς, πληρωμένο από τις τσέπες των φορολογούμενων και καθόλα σοβαρό και αληθοφανές.

Για Όλα Υπάρχει ένα Όριο - Μέρος Δεύτερο

Στο πρώτο μέρος είδαμε πόσο καταστροφική για τη ζωή μας μπορεί να είναι η αδυναμία οριοθέτησης. Εδώ θα δούμε πώς μπορούμε να θέσουμε όρια για τον εαυτό μας, αρκεί προηγουμένως να έχουμε τοποθετηθεί ως προς τα εξής ζητήματα:

Ποιο είναι το σύστημα αξιών μου; Τι μου υπαγορεύουν οι αξίες μου ως σωστό ή λάθος, επιτρεπτό ή ανεπίτρεπτο;

Ποιες είναι οι ανάγκες, τα συναισθήματα, οι απόψεις, τα δικαιώματα που δεν διατίθεμαι να διαπραγματευτώ για κανέναν και τίποτα;

Ποιες σχέσεις και συμπεριφορές θα διακόψω, αποκλείσω, αλλάξω, ακόμα και αν η συνήθεια, η καρδιά μου ή η δειλία μου με προτρέπουν να τις διατηρήσω και υπομείνω;

Είναι προφανές ότι για να οριοθετηθούμε θα χρειαστεί να πάρουμε κάποιες δύσκολες αποφάσεις. Και κάτι ακόμα δυσκολότερο: θα χρειαστεί να μάθουμε να εκτιμούμε τον εαυτό μας και να δηλώσουμε, με λόγια και πράξεις, το αυτονόητο – ότι απαιτούμε σεβασμό.  

Για Όλα Υπάρχει ένα Όριο - Μέρος Πρώτο

Όταν νιώθουμε φόβο, θυμό, δυσαρέσκεια ή κίνδυνο, σημαίνει ότι κάποιο όριο μας έχει παραβιαστεί.

Όταν νιώθουμε ότι μας εκμεταλλεύονται, μας φέρονται με αναισθησία, μας χρησιμοποιούν ή προσπαθούν να μας χειριστούν και να μας ελέγξουν, σημαίνει ότι κάποιο όριο μας έχει παραβιαστεί.

Όταν πηγαίνουμε κόντρα στα συμφέροντά μας, όταν ανεχόμαστε καταστάσεις ενάντια στη θέλησή μας ή όταν υπομένουμε μειωτικές, επιθετικές και ασεβείς συμπεριφορές, σημαίνει ότι κάποιο όριο μας έχει παραβιαστεί.

Τα όρια αποτελούν ένα σύστημα προστασίας της ατομικότητας, ακεραιότητας, αξιοπρέπειας και ταυτότητάς μας. Σηματοδοτούν το πού τελειώνουμε εμείς και πού αρχίζουν οι άλλοι. Προσδιορίζουν το πώς αλληλεπιδρούμε με τους άλλους και πώς επιτρέπουμε στους άλλους να αλληλεπιδράσουν μαζί μας. Αποτελούν οδηγό για το ποια είναι αποδεκτή και μη αποδεκτή συμπεριφορά και διασφαλίζουν ότι λειτουργούμε χωρίς να προδίδουμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις αξίες μας.

Ο Διωγμός της Μητρότητας

…με αφορμή τις υποκριτικές συζητήσεις για τα δικαιώματα του παιδιού.

«Κι όποιος μεγαλώνει σε ξένα χέρια μαθαίνει να μισεί τον κόσμο»  γράφει ο Δημήτρης Νόλλας στο άρθρο του στην Κυριακάτικη Καθημερινή.  Μου τράβηξε την προσοχή το άρθρο αυτό που χαρακτηρίζει τα σχολεία «πνευματοκτόνα ιδρύματα» και «κολαστήρια της προσωπικής δημιουργίας».

Είναι πολλές οι φωνές που κρίνουν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αλλά πολύ λίγες εκείνες που τολμούν να αμφισβητήσουν την αξία της επέκτασης της εκπαίδευσης τόσο στα πρώτα χρόνια της ζωής  του παιδιού όσο και στην διάρκεια της καθημερινότητας του.

Το αίτημα για περισσότερους παιδικούς σταθμούς, για περισσότερους βρεφονηπιακούς σταθμούς, για ολοήμερα σχολεία, για προγράμματα απασχόλησης από τους Δήμους και για ένα σωρό υπηρεσίες που αφορούν την ανατροφή των παιδιών, δεν έχει ακόμη ικανοποιηθεί έτσι είναι πολύ νωρίς να αμφισβητηθεί η ορθότητα του.  Και είναι ένα κοινωνικό αίτημα που συνδέεται με το δικαίωμα των γυναικών στην εργασία. Που συνδέεται με τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που υποχρεώνουν και τους δύο γονείς να εργάζονται. Που συνδέεται με την καθημερινή κούρσα για την κατάκτηση της επάρκειας αγαθών.

Γιατί οι γονείς πληγώνουν τόσο βαθειά;

Η μητρική αγάπη θεωρείται αυτονόητο συναίσθημα αλλά αντικειμενικά δεν είναι.

Τα παιδιά δεν είναι τα ιδανικά παιδιά της φαντασίας μας . Όπως επίσης και οι μητέρες δεν μοιάζουν μ αυτές που περιγράφουν τα ποιήματα.

Ο μύθος της μητρότητας – όπως κάθε μύθος – είναι απλουστευμένος και απλοποιημένος. Όλοι μας έχουμε βιώσει την κατάρριψη αυτού του μύθου στην παιδική μας ηλικία, αλλά μεγαλώνοντας όλοι θέλουμε ν? αποδείξουμε ότι εμείς θα τον επαληθεύσουμε ως γονείς.

Μοιάζει να υπάρχει μια συλλογική πεποίθηση ότι όταν μια γυναίκα γίνεται μητέρα – μεταμορφώνεται σε καθαγιασμένο πλάσμα. Όσοι έχουν μπει στη διαδικασία να δουλέψουν θεραπευτικά με τον εαυτό τους, γνωρίζουν ότι το είδος και η ποιότητα της αγάπης που έχουμε εισπράξει ως παιδιά, αυτό είναι που μπορούμε να προσφέρουμε ως γονείς .

Σημάδια ότι η σχέση σου έχει ψυχολογική βία:Αν φύγεις θα πεθάνω

Ψυχολογική βία μπορεί να ασκεί ένας άνθρωπος που νιώθει αδύναμος, ανίκανος, λίγος. Αυτή την "αδυναμία" την καλύπτει με μια άμυνα που εξηγείται από τη φράση "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση".

Είναι κατά κάποιο τρόπο η εξουσία που πάει να ασκήσει ο άνθρωπος αυτός υπό το φόβο ότι εξαιτίας της "αδυναμίας" του θα γίνει αντικείμενο εξουσίας ή απόρριψης.

Για κάποιους μπορεί να είναι ένας τρόπος να κρατάν τα όρια. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να διατυπώσουν τα όριά ή τους φόβους τους λεκτικά, μπορεί να καταφύγουν σε συναισθηματικό εκβιασμό. Παρατηρήστε τη διαφορά μεταξύ των επόμενων προτάσεων:

"Φοβάμαι όταν δε γυρνάς σπίτι το βράδυ. Νομίζω πως δε σε καλύπτω πια. Θες να μου πεις πως πέρασες; Τί έκανες;".

"Έπρεπε να γυρίσεις σπίτι χτες! Ανησύχησα! Δεν απαντούσες στο κινητό και νόμιζα πως κάτι έπαθες! Μη το ξανακάνεις αυτό!"

Η ψυχολογική βία έχει να κάνει με μια φαντασίωση πως ένα περιστατικό που τρομάζει, είναι ανεξήγητο ή αντικείμενο παρεξήγησης θα επαναλαμβάνεται και ως εκ τούτου θα παγιώνεται η αίσθηση της ανικανότητάς μας να καταλάβουμε, ή να αντιδράσουμε σε αυτό. Με λίγα λόγια δε θα μπορούμε να το ελέγξουμε.

Έτσι προβάλλουμε την αμηχανία μας με επιθετικό τρόπο όπως η ειρωνεία ή η υπεργενίκευση:

"Τώρα τί παριστάνεις εσύ;" ή "κάθε φορά που πάμε στη μάνα μου φοράς τα πιο πρόχειρα ρούχα που έχεις".

Η διαφορά της ψυχολογικής βίας από το φόβο και την απορία είναι η ένταση με την οποία εκφράζεται και η επιθετικότητα. Στην ήρεμη έκφραση του φόβου και της απορίας ο σκοπός είναι η κατανόηση, η εξοικείωση με το παράξενο. Στην θυμωμένη εκδήλωση του φόβου ο σκοπός είναι να σταματήσει αυτό που μας κάνει να φοβόμαστε και να μην επαναληφθεί ποτέ. Έτσι δημιουργείται μια καταπίεση του-της συντρόφου, μια προϋπόθεση που συνηγορεί στην ισορροπία φόβου.

Αυτή είναι η αρχή της παρακμής μιας σχέσης.

Η δύναμη της ψυχολογικής βίας έγκειται στο ότι συνήθως εκδηλώνεται σαν "υπερευαισθησία" με αποτέλεσμα να μη μπορεί να είναι κάποιος αυθόρμητος απέναντι σ'αυτήν.

"Μη μου μιλάς έτσι γιατί ανεβάζω πίεση".

"Αν φύγεις θα πεθάνω".

Έτσι δημιουργείται και εγκαθιδρύεται μια σχέση εξουσίας εκ μέρους του φερόμενου ως "αδύναμου" από φόβο μήπως εγκαταλειφθεί ή γίνει αντικείμενο εξουσίας.

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις αδύναμες και αμήχανες στιγμές μας. Κάποιοι όμως φοβούνται πως είναι "πιο αδύναμοι" ή είναι μόνοι τους σ'αυτό.

Αγαπούν με βάση την αδυναμία. "Είσαι η αδυναμία μου"

"Σε είδα σε κακό όνειρο χτες. Πρόσεχε σήμερα!" Μια αίσθηση αόριστης και πανταχού παρούσας απειλής κατακλύζει το αντικείμενο της αγάπης και αυτό δεν μπορεί παρά να "ακούσει τις συμβουλές μας", δηλαδή να ξεπεράσει τους δικούς μας φόβους με το να "κάνει αυτό που του λέμε".

Η τάση για κτητικότητα, που είναι μια άλλη έκφραση της ψυχολογικής βίας είναι στην πραγματικότητα ο φόβος μήπως χάσουμε τον άνθρωπο που αγαπάμε. Όταν ο φόβος αυτός ξεπερνά την απόλαυση της σχέσης τότε δημιουργεί δυσπιστία στον άνθρωπο που αγαπάμε. Όμως η δυσπιστία αυτή αφορά το "αν αξίζουμε την αγάπη" αυτού που "τόσο αγαπάμε".

Με λίγα λόγια η ψυχολογική βία είναι μια συγκαλυμμένη εκδήλωση φόβου που μοιάζει με νοιάξιμο αλλά στην πράξη εγκλωβίζει και γι'αυτό είναι παθητικά επιθετική.

Γράφει ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός.
Δημήτρης Κατσαρός

boro

psixologikosfaros

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ