Μιλάει ο αποδυτηριάκιας. Ποιος άλλος; Ο δάσκαλος του Σωκράτους. Ο δάσκαλος του μεγαλύτερου σοφού. Ναι, κύριε. Αυτός, ο Σωκράτης είναι ο μεγαλύτερος σοφός. Εγώ απλά είχα την τιμή να υπάρξω δάσκαλός του, δηλαδή να του ανοίξω κάποιες πόρτες και παράθυρα για να δει και φως που δεν είδα εγώ… Το ότι αυτός είναι, όχι ήταν, μαθητής μου δεν σημαίνει ότι εγώ γνωρίζω περισσότερα.
Τι λες, βρε απάτη αποδυτηριάκια; Σιγά που θα μας ζητήσεις και ζυγαριά για να μετράμε τη γνώση, όπως και τη σοφία. Και ποια σοφία; Δεν γαμιέται η σοφία… Μιλάει ο γίγαντας ο αποδυτηριάκιας. Είπε ο Μέγας Σωκράτης ότι είναι σοφός; Ότι είναι ο σοφότερος. Ο σοφότατος. Σε καμμία περίπτωση. Κάποιοι απατεώνες, κάποια γνωστά στημένα μουνόπανα την έβγαλαν αυτή τη βρώμα και την περάσανε σ’ όλη τη γη, ότι ο Σωκράτης είναι σοφός, ο πιο σοφός που γεννήθηκε ποτέ. Φοβερά πράγματα. Το μεγαλύτερο πνεύμα που εμφανίστηκε στη γαμημένη αρχαία Αθήνα το καταδικάσανε για πάντα πληγώνοντας θανάσιμα τον Φυσικό Άνθρωπο, όταν ευλόγησαν με τον πιο πούστικο τρόπο σα σοφό, σα σοφότερο τον Σωκράτη.
Άλλο σοφία, άλλο πνεύμα. Κι άλλο γνώση.
Άλλο σοφία, άλλο πνεύμα. Κι άλλο γνώση.