Σ’ ένα από τα λίγα πεζά του κείμενα, στην αγγλική γλώσσα, γραμμένο στα 1884-1886, με τον τίτλο «Romaic Folklore of Enchanted Animals», ο Κωνσταντίνος Καβάφης, αναφερόμενος στις ρωμαίικες λαϊκές παραδόσεις των στοιχειωμένων ζώων, με το σπιτικό φίδι, το ελάφι με το σταυρό στα κέρατα, κάνει λόγο και για στοιχειωμένα έντομα, όπως π.χ. για την κόκκινη μέλισσα στη Ρόδο, που μπαίνει στο δωμάτιο του κάθε ετοιμοθάνατου μια ώρα πριν πεθάνει. Το κείμενο αυτό είναι το ακόλουθο, σε μετάφραση του Μιχάλη Πιερή:
Λαϊκές παραδόσεις των Ρωμιών για Στοιχειωμένα Ζώα
«Λίγοι είναι οι αρχαιοδίφες που μελέτησαν τη μυθολογία των Νεοελλήνων, αν και οι λαϊκές αυτές δοξασίες προσφέρουν ευρύ και ποικίλο πεδίο για κριτική έρευνα όσο και οι δοξασίες άλλων λαών. Αγκαλά και η δική μου γνώση επί του θέματος είναι περιορισμένη, θα προσπαθήσω να καταγράψω μερικές από αυτές τις δεισιδαιμονίες που έχουν σχέση με την παράδοξη πλευρά της οικιακής μυθολογίας που αναφέρεται στα στοιχειωμένα ζώα.
Τα περισσότερα σπίτια στην Ελλάδα λέγεται ότι είναι στοιχειωμένα από «στοιχειά» που έχουν τη μορφή πελώριων ερπετών – η συνήθης έκφραση είναι «το φίδι του σπιτιού». Αυτό το φίδι θεωρείται γενικώς ότι κατοικεί στα θεμέλια του σπιτιού και έχει παρατηρηθεί (στις πολύ σπάνιες και σύντομες εμφανίσεις του) ότι είναι χρυσωπό.
Οι αγρότες της Ελλάδας δείχνουν μεγάλο σεβασμό για αυτά τα φίδια, και δεν έχουν βλάψει ποτέ κανένα φίδι που εμφανίστηκε από τα θεμέλια ή τους τοίχους του σπιτιού.
Είναι τόσο προσεκτικοί σε αυτό το θέμα όσο οι οπαδοί του Μωάμεθ, τους οποίους ο προφήτης συμβούλευσε να μη βιαστούν να σκοτώσουν ένα φίδι του σπιτιού: «Ειδοποιήστε το να φύγει· αν δεν υπακούσει, τότε να το σκοτώσετε, γιατί αυτό σημαίνει ότι είναι απλό ερπετό ή άπιστο τζίνι».
.jpg)
