Λυπάμαι, αλλά έχω χάσει την πίστη μου σε αυτή τη χώρα. Προσπαθώ να βρω κάτι ν’ αναθαρρήσω, αλλά δεν γίνεται. Η βελτίωση των οικονομικών δεικτών δεν είναι αποτέλεσμα εξυγίανσης της οικονομίας, αλλά ακρωτηριασμού. Το παλιό ελληνικό μοντέλο πεθαίνει, αλλά δεν αντικαθίσταται από ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, γιατί ούτε εμείς θέλουμε να το δημιουργήσουμε, ούτε οι κυβερνήσεις μας έχουν ιδέα πως να το φτιάξουν, ούτε η Τρόικα πολυενδιαφέρεται πλέον. Για όσα αναφέρω παρακάτω, παραθέτω και σχετικά στοιχεία σε links, που συστήνω στους ενδιαφερόμενους να ακολουθήσουν.
Πράγματι, λοιπόν, τόσο το πρωτογενές αποτέλεσμα του προϋπολογισμού, καθώς και το κυκλικά διορθωμένο, αλλά και το γενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο της χώρας θα είναι φέτος καλύτερα από κάθε άλλου μνημονιακού κράτους, και από τα καλύτερα στον κόσμο. Ταμειακά όμως, είμαστε σε δεινή θέση και αυτό γιατί με τις συνεχείς καθυστερήσεις στις δόσεις του μηχανισμού στήριξης, το κράτος όχι μόνο δεν πληρώνει τις παλιές ληξιπρόθεσμες οφειλές του με τους ρυθμούς που έπρεπε, αλλά δημιουργεί και νέες. Έτσι διαλύει τους δύσμοιρους ιδιώτες.