Γράφει η Σαντίνα Δεναξά
Εσένα που έχω στήσει άπειρες φορές στον τοίχο πυροβολώντας σε, φτύνοντας πάνω σου όλη μου την επίκριση και την αυστηρότητα.
Εσένα που αδίκησα υπερεκτιμώντας τους άλλους.
Εσένα, εαυτέ μου, σου οφείλω μια συγνώμη.
Μια συγνώμη για κάθε λεπτό της ζωής μου που σε πρόδωσα.
Για κάθε φορά που σε απαρνήθηκα υπηρετώντας τα θέλω των άλλων.
Για κάθε  ξένη ενοχή που σε φόρτωσα τσαλαπατώντας την αθωότητά σου.
Για κάθε προσδοκία σου που δεν ευοδώθηκε εξαιτίας της δικής μου αμέλειας.
Σου χρωστάω επίσης μια μεγάλη αγκαλιά. Γιατί άντεξες.