Γράφει ο Γιώργος Ζώσης
Τι είναι τάχα η ζωή;
Αφουγκράζομαι το θρόισμα των κυμμάτων και ξεδιπλώνω την σκέψη μου σε ένα κομμάτι χαρτί.
Αυτή τη φορά, δεν γράφω για ταξίδια αλλά για την στιγμή.
Σε μια παραλία ξεχασμένη, κάπου στο Ιόνιο.
Μακριά από την πόλη, περικυκλωμένος από τουρίστες και (συμ)πολίτες του κόσμου, γράφω δίπλα στο κύμα συλλογιζόμενος κι αναρωτόμενος τι είναι τάχα η ζωή.
Έρμος στην άκρη του γυαλού, αλλού εχθές, αλλού προχθές, τώρα εδώ, αύριο αλλού, στο πουθενά.
Η μνήμη ανήμπορη, θολή.
Έγινε σκέλεθρο φρικτό κι η σκέψη κρύα και βουβή.
Έφυγε, αγέρας η χαρά, μια Κυριακή προσωρινή.
Έρμος στην άκρη του γυαλού, τα βότσαλα ρωτάω, το κύμα το βουνό, τον γλάρο το μοναχικό.
Τί είναι τάχα η ζωή;
Ελπίδα, ανάσα και χαρά, αγώνας, δόξα, προβολή. Πλούτη; Τιμές του βασιλιά;
Τι είναι τούτη η ζωή;
Ήττα, ταπείνωση, ντροπή. Φτώχεια, ιδρώτας, ζητιανιά, πόνος, δάκρυ κι απονιά.
Τι είναι τούτη η ζωή;
Τον κύκλο κάνει συνεχώς.