Γράφει η Μάρω Γκούτσια
Μα πώς γίνεται; Πώς γίνεται να σε αφήσω;
Υπήρξαμε ξανά.
Το ξέρω. Σε μια άλλη ζωή. Σε κάποιον άλλο χρόνο. Σε ένα άλλο σύμπαν.
Σε ήξερα.
Πριν μου ξυπνήσεις το υπόλειμμα αυτής της μοιραίας, κοσμικής σύνδεσης.
Σε γνώριζα.
Ποτέ δε φαντάστηκα τι με περίμενε. Τι μας περίμενε.
Ξεκίνησες να με πλησιάζεις. Να με προσεγγίζεις με έναν τρόπο που όσο κι αν το προσπαθούσα, δεν μπορούσα να αντισταθώ.
Δεν μπορούσα να αντισταθώ σε αυτό που με τραβούσε σε εσένα. Και ποιος ξέρει τι ήταν αυτό. Τι να είναι αυτό που με τραβάει.
Με τράβηξε όπως ο μαγνήτης, με τράβηξε όπως ένας βάλτος, με τράβηξε όπως το σκοτάδι.
Το σκοτάδι σου ήταν αυτό που φοβήθηκα. Ταυτόχρονα, λάτρεψα. Αλλά με κατάπινε.