Για να γίνουμε ένα με το Όλο πρέπει να υπερβούμε τις λέξεις και τις έννοιες

Καθώς εγκαθιδρύεται το κέντρο του εγώ και μαθαίνουμε να περιγράφουμε τον κόσμο μέσω της γλώσσας, ξεχνάμε την αδιαφοροποίητη προγλωσσική φύση της ζωής.

Η γλώσσα, που στην αρχή αποτελούσε την αναπαράσταση μιας πτυχής του παντός, γίνεται υλική μέσα στη δική της πραγματικότητα. Καθώς η γλώσσα εξελίσσεται, χρησιμοποιείται όχι μόνο για να ονομάσει τα αντικείμενα, αλλά επίσης για να περιγράψει τις σχέσεις που έχουν ανάμεσά τους.

Παρόλο που προερχόμαστε από μια προγλωσσική κατάσταση, μαθαίνουμε γρήγορα τη διαφορά ανάμεσα στο "δέντρο" και το "σπίτι". Μαθαίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στο "μεγάλο σπίτι" και το "μικρό σπίτι". Μαθαίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στο "δικό σου μεγάλο σπίτι" και το "δικό μου μικρό σπίτι".

Σε κάποιο σημείο, η γλώσσα και η αντίληψη μεταπηδούν από τον κόσμο των αντικειμένων στον αφηρημένο κόσμο των εννοιών. Τώρα "θέλουμε το δικό σου μεγάλο σπίτι" γιατί "δεν μας αρέσει το δικό μας μικρό σπίτι". Έχουμε "πρόβλημα" με το μικρό σπίτι. Θα νιώσουμε "ολοκλήρωση" με το μεγάλο σπίτι. Η γλώσσα περιγράφει όλα αυτά τα αντικείμενα και τις σχέσεις. Ξεχνάμε πως πρόκειται μόνο για γλώσσα, λέξεις, σκέψεις. Υπάρχει πραγματικά κάποιο πρόβλημα;

Παρόλο που λαχταράμε την ενότητα που βιώσαμε πριν τη γλώσσα, δεν μπορούμε να βρούμε την ενότητα αυτή στον κόσμο που δημιουργήσαμε με τη γλώσσα. Μπορούμε μόνο να προσεγγίσουμε αυτή την ενότητα με τη γλώσσα. Και αντί να ξαναθυμηθούμε αυτή την προγλωσσική ενότητα που κουκουλώσαμε, πασχίζουμε για περισσότερη γλώσσα.

Δημιουργούμε λεπτομερείς περιγραφές της ενότητας και συμβολικές αναπαραστάσεις. Δημιουργούμε ψυχολογία, φιλοσοφία και θρησκεία. Αλλά επειδή εξακολουθούμε να ψάχνουμε μέσα στο χώρο της γλώσσας, του εγώ και των αντικειμένων, ουσιαστικά δεν φτάνουμε ποτέ στην ενότητα.

Έτσι, αντιμετωπίζουμε ένα βαθύ παράδοξο. Με ποιον τρόπο η αναζήτηση της κατανόησης μπορεί να υπερβεί τον εαυτό της; Μπορούμε να δούμε πως η αναζήτηση από μόνη της μπλοκάρει την κατανόηση της ολότητας, αφού ο αναζητητής από τη φύση του διασπά τον κόσμο.

*Από το βιβλίο "Μην κάνεις τίποτα", Steven Harrison, Εκδ. Αλκυών 

aytepignosi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ