Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΜΑΣ ΜΟΝΑΞΙΑ

- Μήπως είμαστε ένας πλανήτης καταδικασμένος στην αιώνια αγωνία του θανάτου, μέσα στην απέραντη ερημιά του σύμπαντος;

Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΜΑΣ ΜΟΝΑΞΙΑ

Δεν υπάρχουν άραγε εκεί μακρυά στα αστέρια φουρτουνιασμένες θάλασσες να λυσσομανούν, άνεμοι να σφυρίζουν, ποτάμια ήρεμα ή ορμητικά να βουίζουν; Δεν υπάρχουν άνθρωποι σαν εμάς να χαίρονται, να λυπούνται, να κλαίνε και ν`αγαπούν όπως εμείς;

Μήπως είμαστε ένας πλανήτης καταδικασμένος στην αιώνια αγωνία του θανάτου, μέσα στην απέραντη ερημιά του σύμπαντος;

Μήπως είμαστε απελπισμένοι ναυαγοί σ`αυτό το παγκόσμιο ναυάγιο, στην μοναξιά του πλανήτη μας και κανένας δεν νοιάζεται για μας;

Μήπως είμαστε θύματα κάποιου χαιρέκακου ουράνιου νου, ώστε να συμμετάσχουμε σ`ένα απελπισμένο παιχνίδι θανάτου που προκαλεί προβλήματα στην ψυχοσύνθεση μας;

Μήπως η δική μας δημιουργία προέρχεται από το τραγικό τέλος ενός άλλου σύμπαντος που συρρικνώθηκε σε μια μάζα αφανισμού;

Μήπως ο θεός των συμπάντων και των υπερσυμπάντων, μας δημιούργησε από μια κοσμική παρεξήγηση; Πως εξηγείται αλλοιώς να κουβαλάει ο κόσμος μας τόσες πολλές ατέλειες και τόσα συμπαντικά λάθη;

- Δεν είμαστε εξόριστοι, ούτε αιχμάλωτοι ουρανίων δυνάμεων. Δεν είναι κολαστήριο η Γη μας, ούτε είμαστε φυλακισμένοι αστρικών κοινωνιών. Δεν είμαστε καταδικασμένοι σε ουράνια απομόνωση.

- ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΥΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΣΑΤΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ, ΜΙΑΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕΙ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΑΔΙΣΤΑΚΤΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ.

Είμαστε οι φωτεινοί ταξιδιώτες των ουρανών και των άστρων. Είμαστε απόγονοι των Ολυμπίων, του Δία και του Απόλλωνα, της Αθηνάς και του Ηρακλή. Από μας εξαρτάται αν θα δραπετεύσουμε από την φυλακή μας, ή θα παραμείνουμε για πάντα σκλάβοι..

Φοίβος

Nicos Kastanias

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ