Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Το φθινόπωρο γεννιούνται οι άνθρωποι που πρόκειται να γίνουν μύστες





Έτσι είναι το φθινόπωρο… έτσι συνέβαινε πάντα… και πάντα αυτό θα γίνεται…
Έτσι τοποθετεί, θέτει το φθινόπωρο τον άνθρωπο. Διαμορφώνει τη στάση του, εμπνέει το στοχασμό του… στην ουσία, γεννά όχι μονάχα το στοχασμό στον άνθρωπο αλλά τον ίδιο τον άνθρωπο του στοχασμού…

Γιατί αυτό είναι το φθινόπωρο… ο στοχασμός μετά τον οργιώδη ερωτισμό του καλοκαιριού και πριν απ’τον θλιπτικό εγκλεισμό του χειμώνα… τα καλοκαίρια και οι χειμώνες δεν γεννούν ανθρώπους του στοχασμού… ίσως μονάχα η άνοιξη μα με άλλο πρόσημο και άλλη διάθεση.

Το φθινόπωρο γεννιούνται οι άνθρωποι που πρόκειται να γίνουν μύστες.
Και το φθινόπωρο τελούνταν τα Μεγάλα της Ελευσίνος και Ιερά Μυστήρια. Της Δηούς και της Κόρης.

Ο άνθρωπος του φθινοπώρου είναι όρθιος, στητός και σιγηλός.

Ακόμα και το σήμερα έχει απειρωθεί ...




Ακατάληπτο και απρόσιτο θα μένει λοιπόν… το πώς αυτή η τραυματική μετάβαση από το στενόχωρο στο ευρύ συντελείται υπό όρους και συνθήκες που αρνείται να μεταφράσει κανείς ‘λογικά’.
Αν γινόταν διαφορετικά, η επιταγή εκείνου του διδασκάλου πριν χιλιάδες χρόνια, θα έμοιαζε περιττή: να φροντίζεις μονάχα για τα της ημέρας και να αφήνεις το αύριο στο αύριο. Πρόκειται για έναν εξωφρενικό, για έναν σκανδαλώδη παραλογισμό. Όποιος αποφασίσει να κάνει το πρώτο βήμα έχει ήδη σχεδιάσει και το επόμενο. Όμως ο συγκεκριμένος διδάσκαλος είχε δίκιο. Το αύριο μετα-σχηματίζεται συνέχεια κι εσύ μετά βίας έχεις επάρκεια ενέργειας για το σήμερα.
Ακόμα και το σήμερα είναι γιγαντιαίο για το ανάστημά σου.
Ακόμα και το σήμερα έχει απειρωθεί καθώς εμπεριέχεις πολύ περισσότερη άγνοια από βούληση να την υπερβείς.
Μια μοναδική διέξοδος είναι αυτή η μετάβαση από τον ενικό στον πληθυντικό. Αλλά είναι μια μετάβαση που απαιτεί όλο το δυναμικό σου, την ακύρωση όλων των αναφορών σου, το ξεγύμνωμά σου, τον ευτελισμό κάθε έννοιας περιχαράκωσης, την απαξίωση ακόμα και της απλής μέριμνας για το στοιχειώδες.
Ο διδάσκαλος είχε δίκιο και για έναν ακόμα λόγο.

Ο Μαύρος Μανδύας της Ύπαρξης...



Δεν υπάρχει πλεόνασμα ή έλλειμμα στην επικοινωνία. Υπάρχει μονάχα μια πρωτογενής ανάγκη να προβληθείς εκτός… να υπάρξεις αλλιώς… 

να σημάνεις κάτι με αυτή καθ’αυτή την ύπαρξή σου… η μουσική σου να ακουστεί από άλλα αυτιά… ο λόγος σου να σαρκωθεί σε άλλα χείλη… το χτυποκάρδι σου να δονήσει κι άλλα στήθη… όμως, υπάρχει κι εκείνο που απλά αποκαλώ ‘Ο Μαύρος Μανδύας της Ύπαρξης’… είναι μια θεώρηση του Αχανούς, είναι ένα πρίσμα, είναι πάνω από μια αίσθηση και μια διαίσθηση, το άγγιγμα του Απείρου στην Ύπαρξη… είναι η εσωτερική, εγκατιαία δόνηση του είναι… είναι ο Λόγος που νοηματοδοτεί το βίο… ο Μανδύας δεν είναι πραγματικός αλλά είναι απόλυτα αληθινός… 

Περπατάς κάθε μέρα μαζί του… κοιμάσαι και ξυπνάς και ανασαίνει μαζί σου… Ο Μανδύας δεν είναι ψηλαφητός αλλά είναι υπαρκτός… Σε συνοδεύει στα ονειρικά σου πετάγματα και στις εφιαλτικές σου πτώσεις… στην πίστη και στην αποστασία σου, στην ενθύμηση και την αδράνεια, στον πλουτισμό και την αφαλάτωσή σου… στην υπερχύμωση αλλά και την απομύζησή σου… Ο Μαύρος Μανδύας είναι η φωνή του Αχανούς… σου μιλά και σπάνια τον καταλαβαίνεις… τον αντιλαμβάνεσαι, τον νιώθεις αλλά δεν τον χωροβατείς, δεν τον τοπογραφείς, δεν έχεις γνώση του ανάγλυφού του…

Ο Μαύρος Μανδύας είναι το Βλέμμα.

E, μα πια!








Τι κι αν πονάω εγώ
Κι η ψυχή ψυχορραγεί
Νοιάζει ποτέ κανέναν;

Τι κι αν γελάω εγώ
Και αν χαμόγελο γλυκό 
Το βλέμμα μου αναβλύζει
Κόφτει ποτέ κανέναν;

Ό,τι κι αν κάνω
Ό,τι κι αν αισθανθώ
Είναι μόνο για μένα!

Κανόνας είναι στη ζωή
Ό,τι και να νομίζεις:

Σας χαιρετώ, πώς είστε; ~Τσαρλς Μπουκόβσκι








CHARLES BUKOWSKI


ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ! ΠΩΣ ΕΙΣΤΕ;

τούτος ο φόβος μην είν’ αυτό που στ’ αλήθεια είναι:
νεκροί.

τουλάχιστον δεν είναι έξω στους δρόμους,
φροντίζουν να μένουν εντός, εκείνοι

οι τρελοί με τα ωχρά πρόσωπα που
στήνονται μονάχοι μπρος στις τηλεοράσεις τους,
οι ζωές τους κατάφορτες μ’ ένα κονσερβοποιημένο, κουτσουρεμένο γέλιο.

η ιδανική τους γειτονιά
με τα σταθμευμένα αυτοκίνητα
τους κηπίσκους με τα καταπράσινα γρασίδια
τα σπιτάκια
τις πορτούλες που ανοιγοκλείνουν
κατά τις βίζιτες των συγγενών

"Ψυχή τε και σώματι": Σωματικό σύμπτωμα και ψυχικό τραύμα



από τη Φαίη Γρίβα
Ψυχολόγο Υγείας-Ψυχοθεραπεύτρια

Στον πλατωνικό διάλογο «Χαρμίδης» (153a-176d), ο ομώνυμος αθηναίος πολιτικός δέχεται από τον Σωκράτη να ανακουφίσει τον πονοκέφαλό του παρέχοντάς του ένα βότανο, αλλά και μια επωδή, συμβολική της ψυχικής θεραπείας, διότι όπως αναφέρεται δεν δύναται να αντιμετωπίσει κανείς αποτελεσματικά το σώμα εάν το διαχωρίσει από την ψυχή.

Ο ραγδαία αναπτυσσόμενος κλάδος της ψυχονευροανοσολογίας υποστηρίζει την σύνδεση μεταξύ ψυχικού τραύματος και σωματικής αντίδρασης. Το στρες που προκαλεί η ύπαρξη ενός τραυματικού γεγονότος που απειλεί την σωματική αλλά και την ψυχική υπόσταση, επιφέρει αλλαγές στην λειτουργία βασικών συστημάτων του οργανισμού. Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα, η έκθεση σε τραυματικά γεγονότα σχετίζεται μακροπρόθεσμα με αυξημένη αρτηριακή πίεση και κολποκοιλιακές βλάβες, που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων. Στην περίπτωση του χρόνιου στρες, ή όταν έχει αναπτυχθεί μετατραυματική διαταραχή άγχους, υπάρχουν ενδείξεις για δραματικά μειωμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος που καθιστά τον οργανισμό ευπαθή σε ασθένειες. Ταυτόχρονα παρατηρούνται διαταραχές σε άλλα λειτουργικά συστήματα. Στο πεπτικό σύστημα, προκαλούνται αλλαγές στην συσταλτική δραστηριότητα του παχέος εντέρου, που ενδέχεται να οδηγήσουν σε γαστρεντερικές διαταραχές, όπως το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ενώ στην μυοσκελετική λειτουργία, εμφανίζονται χρόνια προβλήματα όπως ο διάχυτος μυϊκός πόνος στην περίπτωση της ινομυαλγίας. Το αναπαραγωγικό σύστημα υπολειτουργεί, και η ύπαρξη ψυχικού τραύματος έχει συνδεθεί με χρόνιο πυελικό άλγος, σεξουαλικές δυσλειτουργίες, υπογονιμότητα και δυσκολίες στην κύηση. 

Τραυματικά μπορεί να είναι μεμονωμένα γεγονότα, χαρακτηριστικής έντασης και επικινδυνότητας όπως η εμπλοκή σε ένα τροχαίο ατύχημα, οι φυσικές καταστροφές, ένα επεισόδιο βίας ή προτιθέμενης πρόκλησης βλάβης στο οποίο υπήρξε απειλή της σωματικής ακεραιότητας. Ωστόσο, έντονα τραυματικές είναι και καταστάσεις σε πρώιμες αναπτυξιακές περιόδους της ζωής ενός ατόμου, όπως η σωματική και η σεξουαλική κακοποίηση, η εγκατάλειψη, η παραμέληση, αλλά και η δυσκολία αναγνώρισης βασικών αναγκών του παιδιού όπως το αίσθημα σταθερότητας, η αποδοχή, ο σεβασμός, η αυτονομία και η επικύρωση των συναισθημάτων του. 

Πώς ο βασιλιάς των Λυδών κατάλαβε ότι το χρυσάφι είναι άχρηστο


      


Ο Πύθης,[1] όταν βρήκε μετάλλευμα χρυσού, διέταξε όλους τους πολίτες να ασχολούνται με τα μεταλλεία, να κάνουν εξορύξεις  και να καθαρίζουν το χρυσάφι, αλλά να μην ασχολούνται με τίποτε άλλο ούτε στη γη, ούτε στη θάλασσα. Όλοι απηύδησαν, καθώς δεν είχαν ούτε καρπούς, ούτε έκαναν οτιδήποτε άλλο από αυτά που είναι χρήσιμα για την επιβίωση. Οι γυναίκες τους ικέτευσαν την σύζυγο του Πύθη, την Πυθόπολη.  Εκείνη τις παρακίνησε να φύγουν και να έχουν θάρρος, ενώ η ίδια κάλεσε τους χρυσοχόους και τους διέταξε να κατασκευάσουν χρυσά ψάρια, γλυκά, φρούτα, προσφάγια, και γενικά όλα τα φαγητά να τα κάνουν από χρυσάφι. Ο Πύθης επέστρεψε από ταξίδι και ζήτησε να δειπνήσει. Η γυναίκα του του παρέθεσε χρυσή τράπεζα, πάνω στην οποία δεν υπήρχε τίποτα φαγώσιμο, αλλά όλα ήταν χρυσά και όμοια με φαγώσιμα.  Ο Πύθης, αφού επαίνεσε την μίμηση της τέχνης, ζήτησε να φάει. Εκείνη όμως του πρόσφερε κάτι άλλο από χρυσάφι όμοιο κι αυτό πάλι με φαγητό. Όταν εκείνος βρέθηκε σε δυσχερή θέση και ομολόγησε ότι πεθαίνει στην πείνα, η γυναίκα τού είπε:

Το σώμα μπορεί να σκλαβωθεί, αλλά ο νους παραμένει ελεύθερος



Μια έκφραση ανθρωπιάς σε κάποιο χαμένο έργο της Νέας Κωμωδίας: ένας δούλος μιλά στο αφεντικό του, που είναι λυπημένο, και προσπαθεί να το παρηγορήσει. 

Ο δούλος μπορεί να είναι πολύτιμος σύμβουλος, εάν υπήρξε σωστός άνθρωπος. 

Η ελευθερία του νου είναι ανεξάρτητη από τη σκλαβιά του σώματος. 

Η επίδραση του ανθρωπισμού της ελληνιστικής φιλοσοφίας είναι ολοφάνερη:
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα