Υπάρχει κάποια σύγχυση σχετικά με τις καταστάσεις της συνειδητότητας. Πολλοί είναι αυτοί που διδάσκουν ότι οι καταστάσεις είναι τρεις: α) το υποσυνείδητο ή υποσυνείδητος νους, β) ο συνειδητός νους, και γ) το υπερσυνείδητο ή υπερσυνείδητος νους.
Δεν είναι όμως έτσι. Υπάρχουν άλλες δύο καταστάσεις συνειδητότητας, πολύ υψηλότερες από το υπερσυνείδητο. Είναι τόσο δύσκολο να φτάσει κάποιος σ’ αυτές, που είναι λογικό να μην τις γνωρίζει. Στο υπερσυνείδητο δεν είναι πολύ δύσκολο να εισέλθει κάποιος, αν και ακόμα και σ’ αυτό υπάρχουν διαβαθμίσεις.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα, με παραδείγματα, σύμφωνα με όσα είπε ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα. Στο σώμα βρίσκεται ο ναός της ζωής. Στον νου βρίσκεται ο ναός του φωτός. Στην ψυχή βρίσκεται ο ναός της γαλήνης. Όσο πιο πολύ πλησιάζει κάποιος την ψυχή, τόσο περισσότερο αισθάνεται αυτή τη γαλήνη.
Αυτό είναι το υπερσυνείδητο.
Το ανώτερο στάδιο συνειδητότητας είναι η κατά Χριστόν Συνειδητότητα είναι η προβαλλόμενη συνειδητότητα του Θεού που είναι εγγενής σε όλη τη δημιουργία (διαποτίζει όλη τη δημιουργία). Στη χριστιανική Αγία Γραφή καλείται «ο μονογενής υιός», η μόνη αγνή αντανάκλαση του Θεού του Πατέρα στη δημιουργία. Στις ινδουιστικές Γραφές καλείται Κουτάστα Τσαϊτάνια, η συμπαντική νοημοσύνη του Πνεύματος που είναι πανταχού παρούσα στη δημιουργία. Είναι η οικουμενική νοημοσύνη, η ενότητα με τον Θεό, που εκδήλωσε ο Ιησούς, ο Κρίσνα, και άλλοι αβατάρ. Οι μεγάλοι άγιοι και οι γιόγκι τη γνωρίζουν ως την κατάσταση του διαλογισμού σαμάντι, στην οποία η συνειδητότητά τους ταυτίζεται με τη νοημοσύνη σε κάθε σωματίδιο της δημιουργίας. Νιώθουν όλο το σύμπαν ως το σώμα τους.
Όπως ο θνητός άνθρωπος έχει συνείδηση του σώματός του, αυτός που βρίσκεται στην Κουτάστα Τσαϊτάνια έχει συνείδηση (συναίσθηση) όλου του σύμπαντος. Όπως ο θνητός άνθρωπος, αν τον αγγίξει κάποιος σε τρία σημεία του σώματός του, νιώθει το άγγιγμα συγχρόνως και στα τρία σημεία, αυτός που έφτασε στην Κουτάστα Τσαϊτάνια νιώθει κάθε τι μέσα στο σύμπαν να συμβαίνει στο σώμα του – το σώμα του είναι το σύμπαν. Είναι πανταχού παρών ΜΕΣΑ στη δημιουργία. Ένα παράδειγμα, από την Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι: «Η πανταχού παρουσία του Λαχίρι Μαχασάγια (γκουρού του Σρι Γιουκτέσβαρ, που ήταν ο γκουρού του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα) έγινε φανερή μια μέρα μπροστά σε μια ομάδα μαθητών που άκουγαν την ερμηνεία της Μπάγκαβαντ Γκίτα. Καθώς εξηγούσε το νόημα της Κουτάστα Τσαϊτάνια ή κατά Χριστόν Συνειδητότητας σε όλη τη δονητική δημιουργία, ο Λαχίρι Μαχασάγια ξαφνικά φώναξε ασθμαίνοντας: «Πνίγομαι στα σώματα πολλών ψυχών έξω από την ακτή της Ιαπωνίας!». Το επόμενο πρωί οι μαθητές διάβασαν στο άρθρο μιας εφημερίδας για τον θάνατο πολλών ανθρώπων των οποίων το πλοίο βυθίστηκε την προηγούμενη μέρα κοντά στην Ιαπωνία.
Πάνω από την κατάσταση αυτή υπάρχει η συμπαντική συνειδητότητα. Αυτή είναι το απόλυτο Πνεύμα, καθώς και ο διαλογισμός σαμάντι με ενότητα με το Πνεύμα ή Θεό που βρίσκεται ΜΕΣΑ σε όλη τη δημιουργία, αλλά και ΕΞΩ απ’ αυτήν, σε μη δονούμενη περιοχή. Η δημιουργία προϋποθέτει ΔΟΝΗΣΗ. Αν δεν υπήρχε δόνηση, δεν θα υπήρχε δημιουργία. Ο Θεός βρίσκεται ΚΑΙ ΕΞΩ από τη δόνηση. Όποιος ενώνεται με τον Θεό και ΜΕΣΑ στη δημιουργία ΚΑΙ ΕΞΩ απ’ αυτήν, έχει φτάσει στη συμπαντική συνειδητότητα, την ένωση δηλαδή α) με την ΑΠΟΛΥΤΗ συνειδητότητα του Θεού πέρα από τη δονητική δημιουργία και β) με την πανταχού παρουσία του Θεού που εκδηλώνεται στους φαινομενικούς κόσμους.
– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.