Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη χρονοκάψουλα από τη μουσική; Όλες εκείνες οι στιγμές που συνδυάσαμε με τραγούδια και έμειναν χαραγμένα ανεξίτηλα για πάντα στην ψυχή μας. Μνήμες που στο άκουσμα ενός τραγουδιού γίνονται χαμόγελα, δάκρυα, λησμονιά, θυμός, τύψεις, πόνος. Εκεί που νομίζουμε πως το παρελθόν έχει ξεκολλήσει από πάνω μας έρχεται ένας ήχος ή μια μελωδία να μας υπενθυμίσει πως στο υποσυνείδητό μας υπάρχει ακόμη ένα πικ απ και χιλιάδες δίσκοι εικόνων πατημένων πάνω σε νότες και ακούσματα.
Υπάρχουν έντονες στιγμές στη ζωή μας, είτε χαράς είτε λύπης, που η μουσική αποτελεί τη μοναδική διαφυγή των σκέψεών μας. Όλοι λίγο πολύ έχουμε συνδυάσει ένα χωρισμό μας με μία τεράστια γκάμα λυπημένων τραγουδιών. Εκεί που τα αυτιά τρέφουν το ξέσπασμα της ψυχής και τα μάτια αφήνονται σε δάκρυα που περνούν στην αιωνιότητα του είναι μας. Όσα χρόνια και να περάσουν πάντα στο άκουσμα αυτών των ήχων και στίχων, κάτι θα ανατριχιάζει μέσα μας και θα πονάει. Σε περιπτώσεις χαράς και έντονου ενθουσιασμού χρειαζόμαστε και τις κατάλληλες μελωδίες για να εκτονωθούμε και να νιώσουμε ακόμη καλύτερα.
Ο τραγουδιστής, ο τρόπος ερμηνείας του, η μελωδία, οι στίχοι και η διάθεση που βγάζει το τραγούδι είναι αρκετά για να επηρεάσουν την ψυχολογία μας και να μας μεταφέρουν στο χρόνο. Στη διάσταση του χρόνου αποτυπώνονται όλα μας τα συναισθήματα αναμεμειγμένα με διάφορα τραγούδια. Νύχτες αξημέρωτες που είχαμε το ραδιόφωνο να παίζει αλλά εμείς δεν είμασταν εκεί. Είχαμε κλείσει απαλά τα μάτια και βρισκόμασταν στο παρελθόν μας, εξερευνώντας όλες εκείνες τις στιγμές που αντιστοιχούσαν στη μελωδία. Λένε πως ο γιατρός των πάντων είναι ο χρόνος, μα ο γιατρός της ψυχής είναι σίγουρα η μουσική.

Πρόσωπα, μέρη και διαθέσεις που πρόλαβαν να εισχωρήσουν, μέσω μίας μελωδίας, για πάντα μέσα μας. Μουσικές μνήμες που μπορούν να μας διαλύσουν ή να μας ξανασυναρμολογήσουν, αναλόγως με τι είναι συνδυασμένες. Άνθρωποι που ακούν μουσική στο δρόμο, στο σπίτι, στη δουλειά, στο αυτοκίνητο, στην παραλία. Όπου και να πάμε έχουμε ανάγκη να ακούσουμε κάτι που μας αρέσει, μα προπαντός κάτι που μας θυμίζει.
Πολλά τραγούδια βιωματικά που μιλούσαν και μιλάνε έντονα σε ψυχές πονεμένες. Ποιος ξενιτεμένος ακούει τη, γεμάτη πόνο, φωνή του Καζαντζίδη και δε γεμίζουν τα μάτια του με δάκρυα; Ξαναθυμάται τον πόλεμο, τη σφαγή των συγγενών του, τον αγώνα που έκανε για να διασχίσει τη θάλασσα και να φτάσει σε μια άλλη στεριά, σε έναν ξένο κόσμο. Αναβιώνει συνειρμικά όλα αυτά που τον πόνεσαν και συνεχίζουν να τον πονάνε, που έσχισαν την ψυχή του στα δύο και τη γέμισαν πληγές. Όσος χρόνος κι αν περάσει οι πληγές δε γίνεται να επουλωθούν πλήρως. Θα ακούνε το Στέλιο και θα συγκλονίζονται κάθε φορά το ίδιο. Θα ξεσπούν στις μνήμες και θα συνεχίζουν να ζούνε με αυτές. Όσο και να θέλει και να προσπαθεί κάποιος να ξεχάσει, η μουσική δε θα του το επιτρέψει ποτέ.
Δεν είναι λίγες οι φορές που τραγούδια μας φέρνουν στο νου μία συγκεκριμένη ταινία που τη ζούσαμε όταν την παρακολουθούσαμε, ακόμη και από τον παλιό κινηματογράφο. Ασπρόμαυρες και έγχρωμες μνήμες εμποτισμένες με ήχο και μουσική. Μουσικά αρώματα που με τα χρόνια γίνονται πιο έντονα αντί να χάνουν τη δύναμή τους. Ήχοι ταινιών που περνούν αυτούσια την αγωνία στους ακροατές σε μία ταινία τρόμου ή σκορπίζουν δάκρυα άλλοτε χαράς και άλλοτε λύπης. Πόσοι θα ξεχάσουν τη φανταστική ερμηνεία της Celine Dion στην ταινία «Τιτανικός» με το τραγούδι «My heart will go on» που είχε καθηλώσει εκατομμύρια κόσμου το 1997 και είχε χαρίσει πολλές στιγμές λύπης; Όλα τα τραγούδια έχουν ως κύριο στόχο τη λύτρωση του ακροατή, μιλώντας βαθιά μέσα του και γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού του. Όσες φορές και να το ακούσει από εκείνη τη στιγμή και έπειτα θα θυμάται όχι μόνο το τραγούδι αλλά και όλα εκείνα που ένιωθε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή του άπειρου χρόνου.
Ακούμε ένα τραγούδι για να το ξανακούσουμε και ζούμε για να θυμόμαστε. Όλα εκείνα τα συναισθήματα που βρήκαν καταφύγιο στη μουσική και εκτονώθηκαν μέσα από αυτή, αξίζει να τα κρατάμε για πάντα μέσα μας και να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να τα θυμηθούμε. Η ψυχή είναι σαν ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται, ηρεμεί και μετά από χρόνια και έχοντας συσσωρεύσει μέσα του ξανά τεράστια δύναμη ξαναεκρήγνυται και ξαναηρεμεί μέχρι την επόμενη φορά. Είναι ένας κύκλος αναμνήσεων που συνδυάστηκαν τέλεια με μουσικά ακούσματα που επαναλαμβάνονται κάθε φορά που η μοίρα μας φέρνει αντιμέτωπους με αυτούς τους ήχους και το παρελθόν που άλλοτε μας τσάκισε και άλλοτε μας έκανε ευτυχισμένους.       
Αναδημοσίευση από mindthetrap
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ