Ένα τρωκτικό εισβολέας, μέσα στο σπίτι μας, μόνο μπελάδες και αναστάτωση θα μας φέρει. Αφού θα βρίσκουμε μονίμως τα σημάδια
του από διάφορα που θα μας τρώει αλλά και από τα περιττώματα του τα οποία δεν είναι και ότι καλύτερο. Έτσι θα αρχίσουμε την επίμονη έρευνα μέχρι να το βρούμε για να το βγάλουμε έξω από το σπίτι μας. Ύστερα θα αναζητήσουμε από πού κατάφερε να μπει στο σπίτι μας, από βρήκε τρόπο και τρύπωσε μέσα εκεί. Οπότε το επόμενο βήμα θα είναι να κλείσουμε την τρύπα και να φράξουμε οποιαδήποτε άλλη διαδρομή εισόδου για κάτι ανάλογο. Τέλος θα απολυμάνουμε τον χώρο και τα αντικείμενα από τα οποία πέρασε το τρωκτικό και ενδεχομένως να πετάξουμε και κάποια φαγητά.
Το τρωκτικό είναι σκέψεις που μας τρώνε, μας ροκανίζουν, μας βασανίζουν. Σκέψεις από τύψεις και ενοχές προς όλους και προς εμάς. Οι οποίες πηγάζουν κυρίως από συμπεριφορές ψεύτικες, από συμπεριφορές εξαναγκασμού, υποβιβασμού. Τρόπους που κυρίως κάνουμε χρήση μέσα από την φαγωμάρα με τους εαυτούς μας, αναζητώντας τι να κάνουμε ή τι να πούμε για να αποφύγουμε ή για να μην αναλάβουμε, συνήθως πράγματα και καταστάσεις. Πράγματα και καταστάσεις που ενώ υποσχεθήκαμε για κάποιο λόγο μετανιώσαμε, αλλά δεν ξέρουμε πώς να προσαρμόσουμε το όχι, το δε θέλω. Είναι μορφές και δρόμοι από συνήθειες «τρώγομαι με τα ρούχα μου» και το «πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό». Και όχι για όλο αυτό δεν έχει να κάνει κανένας αλλά παρά μόνο εμείς. Σε τέτοιες περιπτώσεις συνήθως οι άνθρωποι που ζουν κάτω από τέτοιο ζυγό, αναπαράγουν μόνοι τους κομμάτια σκηνές και βιώνουν μόνοι τους τις συζητήσεις ή το ότι πριν ακόμη τους συμβεί. Για να έχουν έτοιμες τις απαντήσεις . Όλο αυτό το τρωκτικό σενάριο είναι απίστευτα επώδυνο γιατί οι άνθρωποι αυτοί ζουν επάλληλες καταστάσεις και γεγονότα γιατί τα επαναλαμβάνουν αρκετές φορές πριν τα βιώσουν. Κάτι δηλαδή σαν τις πρόβες που κάνουν οι ηθοποιοί.
Αυτά είναι τα τρωκτικά μέσα μας. Καλό είναι λοιπόν να κάνουμε την αναζήτησή μας, με τρόπο μας αναγκάζουμε να μας τρώει ή να μας τρώνε σκέψεις. Από πού πηγάζουν ? Πώς μπορούμε να τις βρούμε ? Πώς να κλείσουμε τις τρύπες ? Αφού τις ανακαλύψουμε τις σκέψεις τις κάνουμε καταγραφή σε ένα τετράδιο και αρχίζουμε να ψάχνουμε πότε μας αναγκάζουμε να ζούμε ξανά και ξανά ένα γεγονός πριν καλά- καλά συμβεί. Πόσο εξουθενωτικό μπορεί να είναι όλο αυτό ? Να δώσουμε την ελευθερία στους εαυτούς μας να είναι αυθεντικοί και ήρεμοι.
Κλείνουμε τις τρύπες ύστερα με συγνώμη και συγχώρεση στους εαυτούς μας. Και έτσι το τρωκτικό που μας έτρωγε τα σωθικά μας πια δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.