Ο Martin Pistorious ήταν μόλις 12 ετών όταν οι γιατροί διέγνωσαν αυτό που πίστευαν ότι ήταν κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα, μια σοβαρή μυκητιακή μόλυνση του εγκεφάλου. Η κατάσταση του επιδεινώθηκε έως ότου έπεσε σε κατάσταση φυτού. Έχασε τις κινητικές δεξιότητες του, την ομιλία του, και δεν ήταν σε θέση να εκτελέσει ακόμη και τις πιο βασικές από τις ανθρώπινες λειτουργίες.
Οι γιατροί ανέμεναν ότι θα πεθάνει όταν τον έφεραν στο σπίτι, αλλά προς έκπληξή τους συνέχισαν να τον περιποιούνται για πάνω από μια δεκαετία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ωστόσο, δεν έβλεπαν καμμία βελτίωση στην κατάστασή του. Στη συνέχεια, συνέβη ένα θαύμα .
Σύμφωνα με το ειδησιογραφικό πρακτορείο NPR, ο πατέρας του σηκωνόταν στις 5:00 το πρωί, τον έντυνε, τον φόρτωνε στο αυτοκίνητο, τον μετέφερε στο κέντρο ειδικής μέριμνας όπου και τον άφηνε. Ο Rodney είπε, "Οκτώ ώρες αργότερα, θα τον σήκωνα, θα τον έκανα μπάνιο, θα τον τάιζα, θα τον έβαζα στο κρεβάτι, θα έβαζα το ξυπνητήρι μου για μετά από δύο ώρες, ώστε να τον ξυπνούσα και να τον γυρνούσα έτσι ώστε να μην είχε κατακλίσεις ".
Για δώδεκα χρόνια, η οικογένεια του Μάρτιν τον περιποιόταν χωρίς οποιοδήποτε σημάδι βελτίωσης. Η Joan είχε αρχίσει να απογοητεύεται και είπε στο γιο της, «ελπίζω να πεθάνεις."
Σήμερα παραδέχεται ότι ήταν φρικτό που είπε κάτι τέτοιο, αλλά λέει ότι απλά αποζητούσε κάποια ανακούφιση. Αξίζει να σημειωθεί ότι, τώρα ο Μάρτιν είναι 39 χρονών και λέει ότι είχε συνείδηση των όσων συνέβαιναν γύρω του.
Σήμερα, ο Μάρτιν μπορεί να μιλήσει για την εμπειρία του, και αποκάλυψε κάτι απίστευτα ανατριχιαστικό. Δεν ήταν τόσο φυτό, μετά από όλα αυτά. Είχε παγιδευτεί σε ένα σώμα που δεν συνεργαζόταν.
Είπε, «Ναι, ήμουν εκεί, όχι από την αρχή, αλλά περίπου έπειτα από δύο χρόνια που βρισκόμουν σε κατάσταση φυτού, άρχισα να ξυπνάω. Ήμουν ενήμερος για τα πάντα, ακριβώς όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Όλοι ήταν τόσο συνηθισμένοι στο ότι δεν είμουν εκεί που δεν προσέξαν όταν άρχισα να είμαι παρόντας και πάλι. Η σκληρή πραγματικότητα με χτύπησε, ώστε ήμουν έτοιμος να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου σε αυτήν την κατάσταση -. Εντελώς μόνος"
Δυστυχώς, ο Μάρτιν είχε επίγνωση των σκληρών λόγων της μητέρας του και άρχισε να πιστεύει ότι κανείς δεν θα τον αγαπούσε πια. Είπε, «Δεν μπορείς να σκέφτεσε τίποτα. Μπορείς απλά να υπάρχεις. Είναι ένα πολύ σκοτεινό μέρος για να βρείς τον εαυτό σου, γιατί, κατά μία έννοια, επιτρέπεις στον εαυτό σου να εξαφανιστεί. "
Ο Μάρτιν πέρασε το μεγαλύτερο μέρος από αυτές τις μέρες σε ένα κέντρο φροντίδας, όπου οι φροντιστές του έπαιζαν Barney reruns ξανά και ξανά. Έκαναν αυτό, επειδή πίστευαν ότι ήταν φυτό. Είπε, "δεν μπορώ καν να σας εκφράσω πόσο μισούσα το Barney."
Αλλά τελικά, ο Μάρτιν απελπίστηκε με το να είναι παγιδευμένος στο σώμα του και άρχισε να προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο της ζωής του. Έμαθε να μετράει το χρόνο από την ανατολή και τη δύση του ήλιου και επανεσχεδίασε ακόμη και τις πιο άσχημες από τις σκέψεις που τον στοίχειωναν, όπως την επιθυμία της μητέρας του για να πεθάνει.
«Με την πάροδο του χρόνου, έμαθα σταδιακά να κατανοώ την απελπισία της μητέρας μου. Κάθε φορά που με κοίταζε, έβλεπε μόνο μια σκληρή παρωδία του άλλοτε υγιούς παιδιού της, που είχε αγαπήσει τόσο πολύ, "δήλωσε ο Μάρτιν .
Τώρα ο Μάρτιν είναι παντρεμένος και έχει γράψει τις αναμνήσεις του. Έχει αποκτήσει τον έλεγχο του σώματός του και στο βιβλίο του Ghost Boy , γράφει, "Το μυαλό μου ήταν παγιδευμένο μέσα σε ένα άχρηστο σώμα, τα χέρια και τα πόδια μου δεν ήταν τα δικά μου για να έχω τον έλεγχο και η φωνή μου ήταν βουβή. Δεν μπορούσα να δώσω ένα σημάδι ή ήχους ώστε να προειδοποιήσω τους δικούς μου ότι είχα συνείδηση και πάλι. Ήμουν αόρατος-το αγόρι φάντασμα . "
Αυτή η ιστορία θα αλλάξει εντελώς τον τρόπο που βλέπουμε τα άτομα με νοητική υστέρηση. Τα μυαλά τους είναι σε εγρήγορση και δεκτικά, οι ψυχές τους είναι ζωντανές, και οι καρδιές τους είναι ευαίσθητες. Είναι απλά άνθρωποι παγιδευμένοι στο εσωτερικό διαφορετικών σωμάτων.
Απόδοση Κειμένου dorieas
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.