Κύριε Πρόεδρε προλάβετε, επιδιώκουν τη συνενοχή σας

Του Πάμπου Σ. Χατζηλαμπή

Οι πασίγνωστες «πηγές» άρχισαν ήδη να διαρρέουν τη νομικίστικη «ντρίπλα» της «Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου» (ΠΝΠ), που μελετάται από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης των Αντώνη Σαμαρά και Βαγγέλη Βενιζέλου, ως ύστατη καταφυγή της, σε περίπτωση που αυτή διαπιστώσει πως τα νέα τροϊκανά μέτρα οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης των Ελλήνων αποτύχουν να ξεπεράσουν τον σκόπελο της κοινοβουλευτικής βασάνου.

Με άλλα λόγια, για μια ακόμα οι Σαμαράς και Βενιζέλος, με το πρόσχημα ότι η ουσιαστικά εξωκοινοβουλευτική νομοθετική διευθέτηση αφορά περίπτωση που περιγράφεται στο Σύνταγμα ως «έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης», θα αναζητήσουν ξανά τη συνενοχή του Πρόεδρου της Δημοκρατίας για να θεσπίσει και να νομιμοποιήσει τις νέες απαιτήσεις της τρόϊκας.

Βολικός και πειθήνιος στα κελεύσματα των μνημονιακών κυβερνήσεων, ο Κάρολος Παπούλιας, τα τελευταία χρόνια έχει ήδη υπογράψει και θεσπίσει 25 ΠΝΠ (και αμέτρητες Υπουργικές Αποφάσεις), καθιστώντας εαυτόν συνένοχο μιας ανάλογης με τα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» κατάστασης της αλήστου μνήμης πρόσφατης ακόμα δικτατορίας.

Κι είναι να διερωτάται κανείς: Καλά, οι Σαμαράς και Βενιζέλος, χειροπιαστά παραδείγματα προς αποφυγήν έλληνα «πολιτικού», με στόχο τη διατήρηση των θώκων της εξουσίας και την εκτέλεση των εντολών των «αγορών» και των «εταίρων» στην Ευρώπη είναι ικανοί να βαφτίσουν όχι μόνο την κότα, ψάρι, αλλά και να προσπαθούν να πείσουν τον έλληνα πολίτη πως για να τον αλείψουν λάδι πρέπει να δεχτεί να τον κάψουν πρώτα…

Και στο κάτω-κάτω, δικαίωμά τους είναι να προσπαθήσουν να κερδίσουν όσο περισσότερο πολιτικό χρόνο μπορούν…

Στην προκειμένη περίπτωση, αν όντως οι δύο κορυφαίοι της κυβέρνησης επιλέξουν την καταφυγή στην ΠΝΠ, θα είναι για να κερδίσουν τέσσερις ακόμα μήνες στην εξουσία, και ευτελίζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και συνταγματικότητας, «μ’ ένα σπάρο θα καρπώνονταν δυο τρυγόνια»..

Με την «ντρίπλα» αυτή, οι απαιτήσεις της τρόικα που σίγουρα θα απορρίπτονταν αν ετίθεντο στην κοινοβουλευτική βάσανο θα ίσχυαν άμεσα, δίνοντας έτσι ταυτόχρονα στην κυβέρνηση το χρόνο να προχωρήσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας χωρίς να έχει θέσει στους βουλευτές τη δοκιμασία της ψήφισης δύο διλημματικών νομοθετημάτων.

Ο Κάρολος Παπούλιας, όμως, που οι αγιογραφίες μετά την εκλογή του στο ύπατο πολιτειακό μας αξίωμα περιέγραφαν και περιγράφουν ως τον παιδιόθεν αντιστασιακό πολιτικό και υπερασπιστή των δημοκρατικών θεσμών, για ποιον πολιτικό χρόνο προσπαθεί; Για ποιο μέλλον του αγωνίζεται; Για την «υστεροφημία» του, μήπως, ως του Προέδρου της συνενοχής με όσους απεργάστηκαν την εθνική και κοινωνική εξαθλίωση των Ελλήνων…

Με κάθε σεβασμό όχι μόνο προς το θεσμό που εκπροσωπεί αλλά και την προβεβηκυία ηλικία του, είναι δυνατόν να πειστεί κανείς ότι με ήδη 25 ΠΝΠ στο παθητικό του δικαιολογεί τις δάφνες του αντιστασιακού και του δημοκράτη πολίτη και πολιτικού και του εξασφαλίζεται το μόνο ζητούμενο πλέον στο βιολογικό σημείο όπου βρίσκεται, η υστεροφημία του;

Στο Ρωμαϊκό Δίκαιο υπάρχει καταγραμμένη η έννοια της συνενοχής και καλό είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να το λάβει υπ’ όψη:

«qui tacet consentire videtur» ( =όπoιoς σιωπά φαίνεται ότι συναινεί).

Αν το πιστέψει και το σεβαστεί, ο Κάρολος Παπούλιας σίγουρα θα τους προλάβει. Σίγουρα θα δείξει το δρόμο προς τη μοναδική διέξοδο προς τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και του πολιτεύματος της χώρας των οποίων είναι ο κατά το Σύνταγμα υπερασπιστής.

Με την παραίτησή του θα εμποδίσει τον περεταίρω ευτελισμό των συνταγματικών αρχών που μας διέπουν, αλλά και θα δώσει διέξοδο στην οργή των ελλήνων που δεν ανέχονται άλλο ούτε την κοροϊδία ούτε τις εντολές ξένων αφεντικών…

Θα ανοίξει τη σιδερόπορτα που σήκωσαν μπροστά μας για να μας κρατά μακριά και εμποδίζει την υψίστη έκφραση της Δημοκρατίας: τις Εκλογές, τη Λαϊκή Ετυμηγορία.

« Προς γαρ το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». (Δημοσθένη, Α΄ Ολυνθιακός).

Ή όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, «τα στερνά τιμούν τα πρώτα»

mignatiou

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ