Η δύναμη που δεν στερεύει ποτέ

Υπάρχει μία παλιά χασίδικη ιστορία ενός ραβίνου που συνομιλούσε με τον Θεό για τον Παράδεισο και την Κόλαση. "Θα σου δείξω την Κόλαση", είπε ο Θεός και οδήγησε τον ραβίνο σε ένα δωμάτιο, όπου βρισκόταν μία ομάδα ανθρώπων πεινασμένων και απελπισμένων που κάθονταν γύρω από ένα μεγάλο κυκλικό τραπέζι. Στο κέντρο του τραπεζιού ήταν ακουμπισμένη μία τεράστια κατσαρόλα με κοκκινιστό που έφτανε και περίσσευε για όλους. Η μυρωδιά του κοκκινιστού ήταν υπέροχη και έκανε το στόμα του ραβίνου να γεμίσει σάλιο. Κι όμως κανείς δεν έτρωγε.

Κάθε συνδαιτημόνας κρατούσε ένα κουτάλι με πολύ μακρύ χέρι - αρκετά μακρύ για να φτάσει την κατσαρόλα και να γεμίσει μία κουταλιά κοκκινιστό, αλλά υπερβολικά μακρύ για να βάλει το φαΐ στο στόμα του. Ο ραβίνος είδε ότι το βάσανό τους ήταν πράγματι φοβερό και έσκυψε το κεφάλι με συμπόνια.

"Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο", είπε ο Κύριος και μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, ίδιο με το πρώτο - το ίδιο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι, η ίδια τεράστια κατσαρόλα κοκκινιστό, τα ίδια κουτάλια με μακρύ χέρι. Κι όμως η ατμόσφαιρα ήταν χαρούμενη: όλοι φαίνονταν καλοταϊσμένοι, καλοθρεμμένοι και ζωηροί. Ο ραβίνος δεν καταλάβαινε τίποτα και κοίταξε τον Κύριο. "Είναι απλό", είπε ο Κύριος, "αλλά χρειάζεται κάποια επιδεξιότητα. Βλέπεις, οι άνθρωποι σε αυτό το δωμάτιο, έμαθαν να ταΐζουν ο ένας τον άλλον!"

Τέτοιες ιστορίες, δείχνουν ότι όχι μόνο οι άνθρωποι κερδίζουν μέσα από τη συνεργασία, την αλληλεγγύη και τον αλτρουισμό αλλά το κάνουν και με την καρδιά τους, χωρίς να τους το επιβάλλει κανείς. Κερδίζουν πολλά περισσότερα δίνοντας χωρίς να περιμένουν κάτι σε ανταπόδοση. Πρόκειται για τους διαφοροποιημένους ανθρώπους που έχοντας επιλέξει το θεραπευτικό ταξίδι, συνειδητοποίησαν ότι έχουν τόση μεγάλη δύναμη, που δεν είναι μόνο αρκετή για τον εαυτό τους αλλά φτάνει και περισσεύει και για τους άλλους.

Δεν φοβούνται μην τη χάσουν, διότι γνωρίζουν την πηγή της. Η δύναμη αυτή πηγάζει από την αναγνώριση των κρυμμένων δυναμικών τους, από τη συμμαχία με το φόβο τους, την επίγνωση των συναισθημάτων τους και την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Έτσι, μπαίνουν να αντιληφθούν ότι αυτή η πράξη βοήθειας, τους νοηματοδοτεί υπαρξιακά, ανατροφοδοτώντας την εσωτερική τους δύναμη. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν θα στερέψουν ποτέ, καθώς έχοντας ακουμπήσει τη δική τους αυθεντικότητα, έχουν μάθει να σέβονται τον συνάνθρωπό τους μέσα από τον σεβασμό του εαυτού τους.

Χαράλαμπος Πίσχος, Ψυχολόγος - Υπαρξιακός Συστημικός Ψυχοθεραπευτής

To απόσπασμα της ιστορίας προέρχεται από το βιβλίο "Θεωρία και Πράξη της Ομαδικής Ψυχοθεραπείας", Irvin Yalom, εκδόσεις ΑΓΡΑ.

sinaisthisi

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ