ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΓΚΛΟΝΗΣΟΥΝ!!!! Part4!!!!

 

Μέχρι στιγμής ελπίζω να έχετε καταλάβει ότι πριν από αυτούς τους πολιτισμούς που μας έχουν επιβάλει να πιστεύουμε ότι υπήρχαν υπήρξαν και άλλοι ποιο μεγάλοι όπου είχαν τεράστια τεχνολογία ή αυτό που πιστεύω εγώ δεν ήταν τίποτα άλλο από εξωγήινους πολιτισμούς όπου εδραιώθηκαν στην γη και μέσω των αντιπροσώπων τους άρχισαν να δίνουν τα φώτα σε ανθρώπους….!!!! Μα είναι έτσι!;! Ας δούμε κάποια σοβαρά αποσπάσματα και βλέπουμε:

Η παρακάτω συνοπτική μελέτη γράφτηκε πριν από αρκετό καιρό, με κάπως διαφορετική μορφή. Αν και σε αυτήν την καινούργια εκδοχή έχω επιφέρει ορισμένες τροποποιήσεις, ωστόσο το κυρίως περιεχόμενο παραμένει σχεδόν ως είχε!!!! Κατά βάση, το κείμενο αποτελεί μια συλλογή αναφορών για περίεργα περιστατικά, τις οποίες κατά καιρούς συναντούσα σε διάφορα βιβλία!!!! Βασικό κριτήριο επιλογής σε κάποιες περιπτώσεις ήταν το ενδιαφέρον που παρουσίαζαν, όσον αφορά στο ειδικό περιεχόμενό τους!!!! Σε άλλες, το ότι δεν ήταν τόσο ευρέως γνωστές!!! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με κάτι από την αρχαία δικιά μας ιστορία όπου δεν είναι και πολύ γνωστά από την συμβατική ιστορία που μάθαμε στα σχολεία!!!!

1) Αναστάσεις:  Η ανάσταση των νεκρών δεν ήταν κάτι το άγνωστο στον προχριστιανικό κόσμο!!!!

Εκτός από τους θεούς, ένας πολύ δημοφιλής ήρωας της ελληνικής μυθολογίας ( !!;!! ) που ανάσταινε τους νεκρούς ήταν ( προσέξτε πως αναφέρεται ) ο θεάνθρωπος Ασκληπιός. Ο Ασκληπιός ανέστησε πάρα πολλούς ανθρώπους!!!! Παραδοσιακά αναφέρεται ότι για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούσε το αίμα από την δεξιά φλέβα της Μέδουσας ( !!!!! ). Στο τέλος ο Δίας τον σκότωσε ρίχνοντάς του κεραυνό!!!!

Εκτός από τον Ασκληπιό, αναφέρεται ότι και ο Πολύειδος, ένας μάντης από την Κόρινθο, κατάφερε να αναστήσει ένα μικρό παιδί!!!! Συγκεκριμένα, ο βασιλιάς Μίνως της Κρήτης είχε μόλις χάσει τον γιο του Γλαύκο. Θέλοντας να τον επαναφέρει στην ζωή, διέταξε να πιάσουν τον σοφό μάντη Πολύειδο, να τον βάλουν στον ταφικό θάλαμο μαζί με τον πρόσφατα νεκρό Γλαύκο και να μην τον αφήσουν να βγει αν πρώτα δεν αναστήσει το παιδί ( !!!! ).

Ευτυχώς, ο Πολύειδος ήταν πράγματι έξυπνος, διότι έκανε το εξής: παρατήρησε ένα ζευγάρι φίδια που βρίσκονταν εκεί όπου ήταν κλεισμένος και σκότωσε το ένα!!!! Αμέσως το άλλο έφυγε και μετά από λίγο επέστρεψε φέρνοντας ένα βότανο, το οποίο άφησε πάνω στο σκοτωμένο του ταίρι ( !!!! ). Δεν πέρασε πολύ ώρα και το νεκρό φίδι ξανάζησε. Την γνώση αυτή του φιδιού χρησιμοποίησε και ο Πολύειδος για να αναστήσει τον Γλαύκο και να σώσει και την δική του ζωή!!!!

Ο Σίσυφος, επίσης Κορίνθιος και βασιλιάς της πόλης, φημιζόταν και αυτός ως γνώστης πολλών μυστικών και κατόρθωσε το ακατόρθωτο: όταν ο Δίας του έστειλε τον Θάνατο αυτοπροσώπως να τον πάρει, ο Σίσυφος κατάφερε να τον αλυσοδέσει με άλυτα δεσμά ( !!!! ). Το αποτέλεσμα ήταν ότι μαζί με τον βασιλιά δεν πέθαινε και κανείς άλλος. Στο τέλος ο Σίσυφος αναγκάστηκε να ελευθερώσει τον Θάνατο και ήταν ο πρώτος που πέθανε!!!!

Παρόλα  αυτά, ο Κορίνθιος δεν το ‘βαλε κάτω και κατόρθωσε να το σκάσει ακόμα και από τον Άδη και να ξαναγυρίσει στον πάνω κόσμο ζωντανός ( !!;!! ).  Εδώ έχουμε κυριολεκτικά μια περίπτωση αυτοανάστασης!!!! Η παράδοση λέει ότι κάποια στιγμή ο Σίσυφος πέθανε οριστικά σε βαθύ γήρας.

2) Αναλήψεις, μυστηριώδεις εξαφανίσεις και εμφανίσεις

Ούτε η ανάληψη στους ουρανούς ήταν φαινόμενο άγνωστο στην αρχαιότητα!!!! Αναμφισβήτητα το πιο θεαματικό περιστατικό ανάληψης είναι αυτό με τον (εξίσου θεάνθρωπο) Ηρακλή: όταν φόρεσε τον δηλητηριασμένο από τον Νέσσο χιτώνα υπέφερε τόσο πολύ, ώστε διέταξε να του ετοιμάσουν μια μεγάλη πυρά και ανέβηκε πάνω με πρόθεση να θέσει ο ίδιος τέλος στο μαρτύριό του!!!! Μόλις οι φλόγες άρχισαν να φουντώνουν, μια τρομερή βροντή έσχισε το στερέωμα και την ίδια στιγμή ένα μεγάλο σύννεφο ήρθε και άρπαξε τον Ηρακλή, μεταφέροντας τον στον ουρανό (<< επί των νεφελών >>), με τελικό προορισμό τις θεϊκές διαμονές!!!!

Αντίστοιχη τύχη, όμως, αναφέρεται ότι είχε και ο Μενέλαος, ο άντρας της ωραίας Ελένης. Ο Μενέλαος λέγεται ότι δεν πέθανε στο Άργος, αλλά αναλήφθηκε με την μεσολάβηση των θεών και μεταφέρθηκε στις εσχατιές της γης, στα Ηλύσια Πεδία!!!

Πέρα από τις περιπτώσεις αυτές, έχουμε και ανεξήγητες εξαφανίσεις ηρώων!!!! Έτσι, σύμφωνα με μια παράδοση, ο Οιδίπους δεν πέθανε, αλλά χάθηκε μυστηριωδώς από την γη!!!! Κάτι αντίστοιχο παραδίδεται και για τον αρχαίο ήρωα Εύθυμο, ο οποίος αφού έζησε για πολλά χρόνια, εξαφανίστηκε από την γη χωρίς να πεθάνει!!!!

Άλλη μία περίπτωση αινιγματικής εξαφάνισης, είναι αυτή του Κλεομήδη από την Αστυπάλαια. Αυτός, λόγω ενός τρομερού εγκλήματος που είχε διαπράξει, κατέφυγε στον τοπικό ναό της Αθηνάς και κλείστηκε μέσα σε ένα κιβώτιο ( !!!! ).  Όταν το άνοιξαν, το βρήκαν εντελώς άδειο. Η περίπτωση αυτή εξαφάνισης φαίνεται ότι προβλημάτισε τόσο πολύ τους ντόπιους κατοίκους, ώστε έστειλαν αντιπροσωπεία στο μαντείο των Δελφών για να μάθουν τί είχε συμβεί. Ο χρησμός της Πυθίας, όπως συνέβαινε κατά κανόνα, ήταν διφορούμενος και δεν απαντούσε ευθέως στο ερώτημα: ο Κλεομήδης, σύμφωνα με τον χρησμό, ήταν ο τελευταίος του ηρωικού γένους και από εκείνη την στιγμή και ύστερα έπρεπε να του αποδίδουν τιμές ήρωα!!!!        

Άλλο ένα παρόμοιο συμβάν είναι και αυτό με τον Αριστέα τον Προκοννήσιο, τον μάντη από το νησί Προκόννησο της Προποντίδας (Μαρμαρά). Σύμφωνα με την αρχαία μαρτυρία, αυτός πέθανε μέσα στο εργαστήριο ενός υφαντουργού, ο οποίος αμέσως μετά έφυγε κλειδώνοντας την πόρτα και έτρεξε να ειδοποιήσει τους συγγενείς του Αριστέα. Μόλις, όμως, επέστρεψαν όλοι μαζί, βρήκαν τον χώρο άδειο και το σώμα άφαντο. Η ιστορία, όμως, έχει και συνέχεια: επτά χρόνια μετά ο Αριστέας εμφανίζεται ολοζώντανος και εξίσου μυστηριωδώς, όπως εξαφανίστηκε, στην Προκόννησο!!!! Στην διάρκεια της σύντομης παραμονής του, συνέγραψε το έργο << Αριμάσπεια Έπη >>  και κατόπιν εξαφανίστηκε και πάλι ( !!!! ).  Η εξήγηση που δόθηκε ήταν ότι ο θεός Απόλλων τον ξαναπήρε μαζί του στην χώρα των Υπερβορείων….

Η περίπτωση του Ιππολύτου συνδυάζει την ανάσταση με την ανάληψη. Ο ήρωας αυτός ήταν ευνοούμενος της θεάς Αρτέμιδος. Όταν έπεσε από το άρμα του και πέθανε, η Άρτεμις παρακάλεσε τον Ασκληπιό να τον αναστήσει ( !!;!! ). Μετά απ’ αυτό, τον πήρε μαζί της και τον μετέφερε στο ιερό της στην ιταλική λίμνη Νέμι. Εκεί ο Ιππόλυτος πήρε την προσωνυμία << Βίρμπιους >>, δηλαδή ο άνθρωπος που ξανάζησε!!!!

Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, παρά το ότι υπήρχαν δύο υποτιθέμενοι τάφοι του Ιππολύτου, ο ένας στην Τροιζήνα και ο άλλος στην Αθήνα, οι Τροιζήνιοι δεν παραδέχονταν ότι όντως πέθανε, ούτε έδειχναν κανέναν τάφο σε όποιον ρωτούσε!!!! Αντιθέτως, η απάντησή τους ήταν ότι ο Ιππόλυτος αναλήφθηκε στους ουρανός και έγινε ο αστερισμός του Ηνιόχου!!!!

Με το όνομα Γλαύκος, εκτός από τον γιο του Μίνωος που είδαμε πιο πάνω, αναφέρονται και άλλα δύο πρόσωπα. Ο ένας λέγεται ότι ήταν γιος του γνωστού για τα κατορθώματά του βασιλιά Σισύφου. Ο Γλαύκος αυτός, λοιπόν, μια μέρα ήπιε νερό από μια πηγή που χάριζε την αθανασία. Κάποια στιγμή βαρέθηκε τους πάντες και αποφάσισε να μετακομίσει στο υδάτινο βασίλειο, πέφτοντας στο πέλαγος. Εκεί μεταμορφώθηκε σε θαλάσσιο θεό!!!!

Η ιστορία του άλλου Γλαύκου μας θυμίζει το περιστατικό με τον Πολύειδο. Αυτός ο Γλαύκος, σύμφωνα με μία εκδοχή, ήταν ένας απλός ψαράς. Μια μέρα, όπως περπατούσε στο δρόμο φορτωμένος τα ψάρια που είχε ψαρέψει, κάθισε να ξαποστάσει, αφήνοντας το φορτίο του στην γη. Τότε, ένα μισοπεθαμένο ψάρι έφαγε ένα βότανο και ξαναζωντάνεψε ( !!!! ).  Βλέποντάς το αυτό ο Γλαύκος, έφαγε και εκείνος από το ίδιο βότανο, αλλά αυτός δεν έχασε χρόνο όπως ο συνονόματός του, παρά πήδηξε κατευθείαν στη θάλασσα. Εκεί, τον υποδέχτηκαν οι αντίστοιχες θεές, τον καθάρισαν από κάθε φθαρτό στοιχείο και τον έκαναν και αυτόν θεό!!!!

Μια άλλη εκδοχή αναφέρει τον Γλαύκο όχι ως ψαρά, αλλά ως κυνηγό. Αυτός κυνηγούσε για ώρες έναν λαγό στο όρος Ορεία της Αιτωλίας. Μετά από το πολύωρο κυνήγι, ο λαγός, καθώς κόντευε να πεθάνει από την εξάντληση, έφαγε από κάποιο βότανο και αναπλήρωσε εντελώς τις δυνάμεις του. Η συνέχεια είναι η ίδια όπως και στην πρώτη εκδοχή!!!

Η μυθολογική παράδοση αναφέρει το βότανο αυτό με την ονομασία, άγρωστις των θεών, και θεωρείται ότι το είχε πρώτο φυτέψει ο Κρόνος. Η άγρωστις φύτρωνε σε μεγάλη ποσότητα στα Νησιά των Μακάρων!!!!

3) Θεάνθρωποι

Η έννοια του θεανθρώπου, δηλαδή ενός όντος που να συνδυάζει ταυτόχρονα ανθρώπινη και θεϊκή φύση, ήταν διαδεδομένη ήδη από την πολύ μακρινή αρχαιότητα. Εκτός από τον Ασκληπιό και τον Ηρακλή, η μεγάλη πλειοψηφία των ηρώων της αρχαιότητας ήταν θεάνθρωποι, καρποί του έρωτα ενός θεού και μιας θνητής γυναίκας (σπανιότερα θεάς και θνητού άνδρα).

Όμως, ακόμη και οι απόγονοι των θεανθρώπων φαίνεται ότι έφεραν και αυτοί μέρος από το θεϊκό στοιχείο του γονιού τους. Σε αυτήν την κατηγορία σαφώς κατατάσσονται οι δύο γιοι του Ασκληπιού, ο Μαχάων και ο Ποδαλείριος. Αυτοί συνέχισαν την παράδοση του πατέρα τους στον τομέα της ιατρικής και φημίζονταν για το ταλέντο τους. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα μας πληροφορεί ότι εκτός από πολεμιστές, υπήρξαν και οι γιατροί των Αχαιών στην Τροία!!!!

Ως γιοι του θεού της ιατρικής, είναι σίγουρο ότι κατείχαν πολύτιμα μυστικά, όσον αφορά στην θεραπευτική πρακτική. Πράγματι, διασώζεται η εξής μαρτυρία για τον Μαχάονα: όταν μια οχιά δάγκωσε τον Φιλοκτήτη, τον μετέφεραν στην Λήμνο για να τον περιθάλψουν οι εκεί ιερείς του Ηφαίστου. Ωστόσο, η παρέμβαση του Μαχάονα ήταν απαραίτητη. Ο Φιλοκτήτης έπεσε πρώτα σε λήθαργο που του προκάλεσε ο θεός Απόλλων. Κατόπιν, ο Μαχάων απέκοψε τις νεκρωμένες σάρκες γύρω από την πληγή, έριξε πάνω κρασί και τέλος κάλυψε το τραύμα με ένα επουλωτικό βότανο. Σε αυτήν την πολύ αρχαία μαρτυρία διαφαίνονται ήδη οι βάσεις της επιστημονικής ιατρικής, με χρήση της νάρκωσης και της αντισηψίας. (Η Σύγκρουση Διογενών Κρόνιων).

Ένας άλλος θεάνθρωπος ήταν ο Ωρίων, γιος του θεού Ποσειδώνος και της κόρης του Μίνωος Ευρυάλης. Ο γιγαντόσωμος αυτός ήρωας και ο πιο φημισμένος κυνηγός της αρχαιότητας, είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του την ικανότητα να περπατά πάνω στο νερό!!!! Την ίδια ικανότητα είχε και ο Αργοναύτης Εύφημος, γιος και αυτός του θεού Ποσειδώνος και της Ευρώπης.

Ο Ίφικλος, η καταγωγή του οποίου κρατούσε από τον θεό των ανέμων Αίολο, μπορούσε να τρέχει αιωρούμενος ακριβώς πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και από τις κορυφές των σταχυών, έτσι ώστε να φαίνεται ότι σχεδόν πατάει πάνω τους!!!! Με τον τρόπο αυτό μπορούσε να κινείται γρηγορότερα και από τον άνεμο. Μία ενδεχόμενη εξήγηση είναι ότι πετούσε δημιουργώντας ένα είδος κενού, φτάνοντας έτσι σε απίστευτες ταχύτητες!!!! ( κάποιοι ερευνητές λένε ότι άνηκε στην φυλή των Λυκάωνων!!!! ).

Ένας άλλος ήρωας από την γενιά του Αιόλου ήταν ο γνωστός Αργοναύτης Λυγκεύς. Αυτός διέθετε τόσο διαπεραστική όραση, ώστε μπορούσε να βλέπει δια μέσου των στερεών σωμάτων, ακόμη και μέσα στα έγκατα της γης!!!!

Ο ναός της Θεάς Νεμέσεως στην Ραμνούντα

4) Άγνωστη τεχνολογία

Το θέμα των τεκμηρίων για την ύπαρξη μιας πολύ προχωρημένης τεχνολογίας σε πανάρχαιες εποχές, ακόμη και << προϊστορικές >>, σύμφωνα με την ορολογία που επικράτησε, έχουν θίξει πάρα πολλοί και σημαντικοί συγγραφείς. Βέβαια, όπως είναι εύκολα κατανοητό, το ερώτημα του αν υπήρξε ή όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν τέτοιου είδους τεχνολογία θέτει το ακόμη σημαντικότερο ερώτημα: ποιος πολιτισμός παρήγαγε αυτήν την τεχνολογία!;! Το ζητούμενο του οποίου ψάχνουμε δηλαδή!!!! Μπορεί να ήταν ο πολιτισμός των ανθρώπων των σπηλαίων!;! Των τροφοσυλλεκτών!;! Των νομάδων κυνηγών!;! Και αντιστρόφως, αυτοί οι << πρωτόγονοι >> (όπως μας έχουν μάθει να τους αποκαλούμε) πολιτισμοί του μακρινού παρελθόντος είναι δυνατόν να κατείχαν κάποια μυστικά μιας εναλλακτικής τεχνολογίας, χάρη στα οποία μπορούσαν όντως να εκτελούν απίστευτα κατορθώματα!;! 

Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα ερωτήματα προκύπτουν πολύ πιο εύκολα από οποιαδήποτε απάντηση, και το ένα γεννάει το άλλο. Οι αναφορές, όμως, μένουν. (Διαβάστε επίσης Επιστροφή στα Αντικύθηρα μετά από 2.000 χρόνιακαι Μηχανισμός Αντικυθήρων σε ρολόι χειρός)

Ιπτάμενα άρματα, ιπτάμενα ζώα αλλά και είδη πτητικών μηχανών αποτελούν κάτι το πολύ συνηθισμένο στην μυθολογία. Στην ίδια κατηγορία με τον Πήγασο ανήκε και ο Αρείων!!!! Το άλογο αυτό, εκτός του ότι πετούσε, είχε και μαντικές ικανότητες, καθώς προέβλεψε τον θάνατο του Αρχεμόρου ( !!;!! ).

Η περιέργεια του ανθρώπου για το άγνωστο και η προσπάθειά του να αυξάνει την δυνατότητά του για πολύ μακρινές παρατηρήσεις φαίνεται ότι πάντοτε έβρισκε διάφορες λύσεις. Στο νησί Κυανέαι της Λυκίας, υπήρχε ένα μαντείο του Απόλλωνος, ο οποίος είχε την επωνυμία Θυρξεύς. Εκεί, λοιπόν, υπήρχε μια ξεχωριστή πηγή, στα νερά της οποίας μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος οτιδήποτε ήθελε!!!!

Η θρυλική Υπερβορέα, από την άλλη, ήταν ένας τόπος από όπου η Σελήνη φαινόταν τόσο κοντά, ώστε μπορούσαν να ξεχωρίσουν ακόμη και τα βουνά της!!!! Η αναφορά αυτή συνδυάζεται με τα όσα σχετικά γράφει ο Πρόκλος, ότι στην Σελήνη υπάρχουν πολλά βουνά, πολλές πόλεις και πολλά μέγαρα!!!! Στην Σελήνη υπάρχουν όντως εδαφικές υψομετρικές διαφορές αλλά και πρόσφατες φωτογραφίες με πόλεις ….!!!! Αλλά, το γεγονός ότι ο φιλόσοφος Πρόκλος (και η μυθική παράδοση πριν από αυτόν) δικαιώθηκε μετά από τόσους αιώνες σε αυτόν τον τομέα ίσως να σημαίνει κάτι και για τις άλλες αναφορές του σε πόλεις και μέγαρα!!!!

Όταν έγινε ο κατακλυσμός του Ωγύγου, σε μια εποχή πολύ αρχαιότερη από αυτήν του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, υπήρχαν κάποιοι σοφοί της εποχής που είχαν παρατηρήσει μεταβολές στην διάμετρο, το σχήμα, το χρώμα και την τροχιά του πλανήτη Αφροδίτη!!!! Τέτοιου είδους παρατηρήσεις προϋποθέτουν ύπαρξη και χρήση κάποιου είδους τηλεσκοπικών οργάνων σε μια εποχή πολύ πριν από τις απαρχές των ιστορικών χρόνων!!!!

Η χρήση των ηχητικών συχνοτήτων, τόσο για ειρηνικές, όσο και για πολεμικές εφαρμογές, έρχεται από τα βάθη του παρελθόντος. Μία πολύ ωραία παράδοση της πρώτης κατηγορίας είναι αυτή για το πώς κτίστηκαν τα τείχη των Θηβών (και σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, και αυτή η ίδια η πόλη): ο Αμφίων χρησιμοποιούσε τους ήχους που έβγαζε με την λύρα του για να σηκώνει και να συναρμόζει τις πέτρες μεταξύ τους!!!! Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι τα ζώα και οι βράχοι τον ακολουθούσαν γοητευμένοι από τις μελωδίες του!!!!

Αυτό μας θυμίζει, φυσικά, τον Ορφέα και την ικανότητά του να γοητεύει με την μελωδία του όλη την φύση, ζώα, δέντρα, φυτά, ανθρώπους. Ωστόσο, η χρήση αυτής της τεχνολογίας έπρεπε να γίνεται με προσοχή και από άτομα κατάλληλα εκπαιδευμένα!!!! Τελικά αφού υπάρχει η εξήγηση θα ήθελα να μάθω γιατί ψάχνουν πως φτιάχτηκαν οι πυραμίδες αλλά και άλλα μεγαλιθικά μνημεία στον κόσμο!!!! Σε αντίθετη περίπτωση, είχαμε περιστατικά σαν αυτό του Νεάνθη. Ο Νεάνθης ήταν ο γιος του τυράννου της Λέσβου Πιττακού και δωροδόκησε τους ιερείς του τοπικού ναού του Απόλλωνος προκειμένου να του δώσουν την λύρα του Ορφέα, την οποία είχαν στην φύλαξή τους. Μόλις, όμως, την πήρε στα χέρια του και επιχείρησε να παίξει, το αποτέλεσμα ήταν να εξαγριώσει τα ζώα που ήθελε να γοητεύσει, με αποτέλεσμα να τον κατασπαράξουν!!!!

Στην δεύτερη κατηγορία των πολεμικών εφαρμογών, έχουμε την φωνή του θεού Πανός. Η φωνή αυτή ήταν τόσο τρομερή που προκαλούσε τον πανικό και χρησιμοποιήθηκε εναντίον των Τιτάνων στην Τιτανομαχία!!!! Ωστόσο, υπάρχει και μια σχετική αναφορά από τους ιστορικούς χρόνους, όταν η φωνή του Πανός έτρεψε σε άτακτη φυγή τους Πέρσες στον Μαραθώνα!!!!

Στην Γιγαντομαχία, ο Τρίτων φυσούσε το κέρας και ο ήχος που έβγαζε τρομοκράτησε τόσο πολύ τους Γίγαντες, ώστε τους ανάγκασε σε υποχώρηση. Μία άλλη αναφορά σχετικά με την ίδια αναμέτρηση λέει ότι στο πλευρό των Ολυμπίων πολέμησε και ο Διόνυσος με την ακολουθία του, όλοι πάνω σε γάιδαρους ( !!;!! ).  Το γκάρισμα των γαϊδάρων αυτών τρομοκράτησε εξίσου τους Γίγαντες!!!! Ενδεχομένως τα οχήματα του Διονύσου και της ακολουθίας του, καθώς και τα ηχητικά τους όπλα να μετατράπηκαν μέσα στο πέρασμα των αιώνων (ή των χιλιετιών;) σε << γάιδαρους >> (ας σκεφτούμε ότι και σήμερα υπάρχει όχημα, το οποίο στην καθομιλουμένη διάλεκτο ονομάζεται << γουρούνα >>, αλλά φυσικά δεν πρόκειται για ζώο μα για τρίτροχα ή τετράτροχα αυτοκινούμενα).

Ο Ηγέλεως, εγγονός του Ηρακλή, με τον ήχο που έβγαζε το όπλο του, το οποίο έμεινε στην μυθολογική παράδοση ως << σάλπιγγα >>, έτρεψε σε φυγή τους εχθρούς τού παππού του στην Πελοπόννησο!!!!

Ο Όμηρος έχει διασώσει μέσα στα έπη του μακρινούς απόηχους και θρύλους για την τεχνολογία ενός απώτατου παρελθόντος. Σε πολλά σημεία η τεχνολογία αυτή φαντάζει πολύ πιο προχωρημένη ακόμη και σε σχέση με την σημερινή. Μια αναφορά του είδους είναι σχετικά με τα εκπληκτικά κατασκευάσματα του θεού Ηφαίστου, ο οποίος, σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις, είχε τα εργαστήριά του στην Λήμνο. Τα τεχνουργήματά του περιλάμβαναν αυτοκινούμενους χρυσούς τρίποδες, αόρατα δεσμά (να υποθέσουμε μέσω μιας ειδικής τεχνικής χρησιμοποίησης μαγνητικών ή βαρυτικών πεδίων;), τους χαλκόποδες τεχνητούς ταύρους του βασιλιά Αιήτη, τους εξίσου τεχνητούς ασημένιους σκύλους-φύλακες των ανακτόρων του βασιλιά Αλκινόου, και πολλά άλλα!!!! Αναμφισβήτητα, όμως, μέσα σε όλα αυτά ξεχώριζαν τα χρυσά ανδροειδή που είχε κατασκευάσει, τα οποία έμοιαζαν στα πάντα με ανθρώπινα όντα, καθώς χαρακτηρίζονταν από τον εντελώς φυσικό τρόπο κίνησης του σώματός τους και την αυτόνομη νοημοσύνη τους!!!!

Εκτός από τον θεό Ήφαιστο, όμως, ονομαστός για τις δημιουργίες του ήταν και ο Δαίδαλος. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Δαίδαλος κατασκεύαζε << αγάλματα >> (τα ονομαζόμενα << δαίδαλα >>), τα οποία διέθεταν όραση, ακοή, ομιλία, μπορούσαν να αλλάζουν εκφράσεις στο πρόσωπό τους και κινούσαν το σώμα τους με φυσικό τρόπο (όπως και τα ανδροειδή του Ηφαίστου)!!!! Ο όρος << δαίδαλα >> κατέληξε, στην πάροδο του χρόνου, να σημαίνει το ακατέργαστο ξόανο( !!;!! ). Η βαθιά αυτή μεταβολή στο περιεχόμενο της λέξης ίσως να δείχνει το πόσος πολύς καιρός και πόσες κατακλυσμικές αλλαγές μεσολάβησαν μεταξύ των εποχών της αρχικής και της μεταγενέστερης σημασίας.

Στην εποχή μας έχουν γίνει πολλές συζητήσεις και αναφορές σχετικά με διάφορες ήδη γνωστές, αλλά και πιθανολογούμενες (ή απόρρητες για το ευρύ κοινό), επιστημονικές μεθόδους ελέγχου του καιρού και του κλίματος. Φαίνεται ότι αντίστοιχες μέθοδοι υπήρχαν σε εποχές, για τις οποίες οι μόνες μαρτυρίες είναι μυθολογικές!!!! Αν και για έμενα τελείως αληθινές ως τεκμηριωμένα ιστορικές!!!! Έτσι, όλοι γνωρίζουμε τον Αίολο, ο οποίος είχε τον έλεγχο των ανέμων, αλλά μάλλον κανείς δεν γνωρίζει την Ευίππη. Η Ευίππη ήταν κόρη του κενταύρου Χείρωνος, η οποία παντρεύτηκε τον Αίολο και του δίδαξε, σύμφωνα με μια εκδοχή, την τεχνική ελέγχου των ανέμων (ή, όπως θα έλεγε σήμερα ένας μετεωρολόγος, των αερίων μαζών), και κατά συνέπεια των καιρικών συνθηκών!!!!

Ωστόσο, η γνώση ελέγχου του καιρού, με τις τόσο εν δυνάμει καταλυτικές πρακτικές εφαρμογές της, δεν αποτέλεσε την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά έγινε και αυτή αντικείμενο κατάχρησης. Είναι αυταπόδεικτο το ότι κάθε εργαλείο, είτε υλικής, είτε άυλης (αλλά με πολύ απτά αποτελέσματα) φύσης, δεν έχει παρά τον χαρακτήρα αυτού που το χειρίζεται. Στην προκειμένη περίπτωση, λοιπόν, η μυθολογία αναφέρει ότι οι Τελχίνες είχαν κάποτε την δύναμη να εξαπολύουν τρομερές καταιγίδες με βροχή, χαλάζι, χιόνι και κεραυνούς!!!! Κάποια στιγμή θεώρησαν καλό να αρχίσουν να μολύνουν τον αέρα, οπότε ο Δίας τους βύθισε στην θάλασσα!!!!

Είναι πιθανόν ότι από αυτόν τον άγνωστο, πανάρχαιο τεχνολογικό πολιτισμό είχαν διασωθεί μέχρι τους χρόνους που εμείς ορίζουμε ως << αρχαίους >> ορισμένα αντικείμενα, τα οποία λειτουργούσαν ακόμη. Ίσως η εικασία αυτή ακούγεται πολύ φανταστική ή εξωπραγματική, αλλά έχουμε αναφορές που μπορεί να την δικαιολογούν. Μας έχουν διασωθεί δύο τέτοιες αναφορές:

Η μία λέει ότι στον ποταμό Πακτωλό της Λυδίας υπήρχε ένας δυσεύρετος λίθος (ήταν πάντοτε αναμεμιγμένος με χρυσό) που έμοιαζε με άργυρο, και ο οποίος είχε την ονομασία Αρουραφύλαξ ( !!!! ).  Αυτόν τον έβαζαν στις πόρτες των θησαυροφυλακίων και λειτουργούσε όπως οι σημερινοί συναγερμοί, αφού είχε την ιδιότητα να βγάζει δυνατό ήχο (σαν σάλπιγγας) σε περίπτωση που κάποιος κλέφτης παραβίαζε την είσοδο!!!!

Η άλλη αναφορά είναι για τον ποταμό Υδάσπη της Ινδίας, στον οποίο υπήρχε ένας λίθος στο χρώμα της ελιάς, ο οποίος ήταν γνωστός ως Θερμός και Λίχνις. Αυτός είχε την ιδιότητα να λάμπει την νύχτα σαν λυχνάρι και τον χρησιμοποιούσαν οι πλούσιοι ως μέσο φωτισμού!!!! Πρόκειται καθαρά για ένα είδος λάμπας, και μάλιστα πιο εξελιγμένης τεχνολογίας, ενδεχομένως, από τις σημερινές, γιατί άναβε χωρίς να συνδέεται σε κάποιο δίκτυο παροχής ρεύματος (το οποίο, φυσικά, ήταν ανύπαρκτο μέχρι πολύ πρόσφατα στην γνωστή ανθρώπινη ιστορία)!!!!

Το γεγονός ότι και οι δύο λίθοι ήταν δυσεύρετοι, ότι ο πρώτος λίθος είχε ουσιαστικά μεταλλικό χρώμα, ότι οι αφηγήσεις σχετικά με το πού και πώς εντοπίζονται μοιάζουν σαν να επινοήθηκαν για να δικαιολογήσουν την παρουσία αντικειμένων που σαφώς δεν ανήκαν στον κύκλο πολιτισμού, τον οποίο εμείς ορίζουμε ως ιστορική αρχαιότητα, συνηγορούν υπέρ της εικασίας που διατυπώθηκε εξαρχής.

Φαίνεται ότι ανάλογη σημαντικότατη πρόοδος είχε γίνει και στον τομέα της βιολογικής έρευνας. Αυτό δείχνει, μεταξύ πολλών αντίστοιχων άλλων, και η περίπτωση του Φάονος. Ο Φάων ήταν ένας γέρος βαρκάρης από την Μυτιλήνη, στον οποίο η θεά Αφροδίτη χάρισε ένα είδος μύρου ( !!;!! ). Εκείνος αλείφτηκε με αυτό σε όλο το σώμα και από γέρος ξανάγινε νέος και μάλιστα τόσο όμορφος, ώστε τον ερωτεύτηκαν όλες οι γυναίκες του νησιού!!!!

Μία γνώση, οποιουδήποτε είδους, δεν κάνει από μόνη της το ταξίδι μέσα στους αιώνες και τις χιλιετίες, αλλά έχει κάποιους φορείς, κάποιους εκπροσώπους. Ένας από αυτούς ήταν σίγουρα και ο Τάνταλος. Για τον συγκεκριμένο αναφέρεται ότι του εμπιστεύονταν οι θεοί τα μυστικά τους, αλλά ήταν πολύ φλύαρος και τα μαρτυρούσε. Εκτός του ότι έκλεψε νέκταρ και αμβροσία και τα μοίρασε στους φίλους του, έλεγε ότι ο ήλιος δεν ήταν θεός, αλλά απλώς μια διάπυρη μάζα!!!!

Ο ισχυρισμός ότι παρόμοιες ανάγκες παράγουν παρόμοια αποτελέσματα επιβεβαιώνεται από την αναφορά ότι ο νικητής σε αγώνες πυγμαχίας Γλαύκος, απόγονος του θαλάσσιου θεού με το ίδιο όνομα, είχε εφεύρει ένα είδος νοηματικής γλώσσας της εποχής!!!!

5) Τοποθεσίες

Οι άνθρωποι, από εποχές που χάνονται στα βάθη του χρόνου, είχαν παρατηρήσει ότι ορισμένες τοποθεσίες διακρίνονται από μια ιδιαίτερη αίσθηση που αποπνέουν, από ένα είδος ξεχωριστής ενέργειας που τις περιβάλλει. Μια ξεχωριστή κατηγορία τέτοιων τόπων είναι οι ονομαζόμενοι ως είσοδοι ή περάσματα στον Άδη. Ίσως το γεγονός ότι ετυμολογικά ο Άδης σημαίνει αρχικά αυτόν που δεν φαίνεται, που δεν μπορείς να τον δεις, αποτελεί το κλειδί για μια διαφορετική ερμηνευτική προσέγγιση στον όρο << είσοδος στον Άδη >>. Μερικές από τις τοποθεσίες αυτές είναι οι εξής: η Αχερουσία λίμνη στην Ήπειρο, το Ταίναρον στην Λακωνία, το μέρος Άορνον στην Θεσπρωτία, οι Μακραί Πέτραι στους πρόποδες της Ακρόπολης των Αθηνών (εκεί όπου είναι το σπήλαιο του Πανός), η Κορώνεια στην Βοιωτία, ο Φενεός στην Αρκαδία, το νησί Αστυπάλαια, η Ερμιόνη στην Αργολίδα (αυτή θεωρείτο μία από τις πιο ευθείες οδούς προς τον Άδη)!!!!

Ειδικά για την περιοχή της Αργολίδας αναφέρεται, επίσης, ότι κοντά στην Λέρνη υπήρχε η Αλκυωνία λίμνη. Η λίμνη αυτή είχε την προσωνυμία  ‘Αβυσσος, γιατί θεωρούσαν ότι δεν είχε πυθμένα. Ο αυτοκράτορας Νέρων όταν το άκουσε αυτό, επιχείρησε να την βυθομετρήσει, αλλά ούτε αυτός κατάφερε να βρει πόσο βαθιά είναι!!!! Η λίμνη αυτή ήταν γαλήνια και ήσυχη, αλλά όποιος επιχειρούσε να κολυμπήσει μέσα στα νερά της, βυθιζόταν και δεν ξανάβγαινε. Σύμφωνα με την μυθολογία, από εκεί κατέβηκε ο Διόνυσος στον Άδη και έβγαλε την μητέρα του!!!! 

Στο όρος Ίδη υπήρχε ένα πανάρχαιο ονειρομαντείο, όπου έδινε χρησμό μέσω ονείρου ο Δίας. Το μαντείο αυτό επρόκειτο για ένα άντρο μέσα στο βουνό, από το οποίο αναφέρεται ότι ξεκινούσε μια υπόγεια διάβαση με κατάληξη την Κνωσσό. Μέσα στο άντρο αυτό κοιμήθηκε ο φημισμένος μάντης Επιμενίδης για 57 ολόκληρα χρόνια ( !!!! ).

Στον Κρότωνα της Μεγάλης Ελλάδας (Κάτω Ιταλία) υπήρχε ένας ναός προς τιμήν της Λακινίας Ήρας. Τα μάρμαρα του ναού αυτού είχαν τέτοια ενέργεια, ώστε αν κάποιος χάραζε πάνω τους το όνομά του, τότε όταν πέθαινε, αυτό έσβηνε από μόνο του!!!!

Στην Πάφο της Κύπρου υπήρχε ο ναός της Παφίας Αφροδίτης με τους εκατό βωμούς. Ο βωμός στον οποίο συνήθως θυσίαζαν ήταν υπαίθριος, στην αυλή του ναού. Στην αυλή αυτή δεν έπεφτε ποτέ η βροχή, αν και έβρεχε ένα γύρω!!!! Το άγαλμα της Αφροδίτης εκεί δεν ήταν ανθρωπόμορφο, αλλά κωνοειδές, για κάποιον λόγο που δεν αποκαλυπτόταν!!!!

Στα Καστάβαλα της Καππαδοκίας υπήρχε ένα επίσημο ιερό, όπου λατρευόταν η Περασία Άρτεμις. Οι ιέρειες εκεί ασκούσαν την πυροβασία, περπατώντας ξυπόλητες πάνω σε μεγάλες ανθρακιές!!!!

Στην Μυκαλυσσό (ή Μυκαλησσό) της Βοιωτίας υπήρχε ιερό της Μυκαλυσσίας Δήμητρας, του οποίου οι πόρτες έκλειναν αυτόματα όταν έπεφτε το απόγευμα, και άνοιγαν πάλι αυτόματα το πρωί. Αναφέρεται ότι όσοι καρποί τοποθετούνταν στα πόδια του αγάλματος της θεάς ως προσφορές έμεναν πάντοτε φρέσκοι!!!!  

<< Γ. Βιβλιογραφία

-Ωγυγία ή Αρχαιολογία (5 τόμοι), Αθανάσιος Σταγειρίτης
-Ορφικά αποσπάσματα
-Ελληνική Μυθολογία, Paul Decharme
-Ελληνική Μυθολογία, Jean Richepin
-Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας, Αλέξανδρος Ρ. Ραγκαβής
-Dictionary of Classical Mythology, Pierre Grimal
-Διόνυσος, Μύθος και Λατρεία, Walter Otto >>.

Ο αρχαίος κόσμος, αλλά και οι αρχαίοι πολιτισμοί, είναι γεμάτοι με αινίγματα. Ανάμεσα σε όλα τα μυστήρια που περιτριγυρίζουν τον αρχαίο κόσμο, υπάρχει και αυτό της εμφάνισης εξωγήινων στην Αρχαία Αίγυπτο!!!! Τώρα, περισσότερο από ποτέ, τα μυστήρια της Αρχαίας Αιγύπτου γίνονται ακόμα μεγαλύτερα μετά από αυτές τις νέες ανακαλύψεις!!!!

Η πιο κάτω εικόνα, τραβήχτηκε στο “Νέο Βασιλικό Ναό” στην περιοχή “Αβυδος”, που μετράει πάνω από 3000 χρόνια ζωής, και ο οποίος βρίσκεται νότια του Κάιρο και της Σφίγγας.
Όλος περιέργως, αυτός ο ναός ήταν αφιερωμένος στον αρχαίο Αιγυπτιακό θεό Όσιρις.
Φαίνεται καθαρά ένα ελικόπτερο και ένα είδος εξελιγμένου αεροπλάνου!!!! Υπάρχουν επίσης και άλλες εικόνες που φαίνεται να είναι είδος αεροπλάνου και γιατί όχι ένα υποβρύχιο.

 

 Τοιχογραφία που βρέθηκε στο “Νέο Βασιλικό Ναό” στην περιοχή “Αβυδος”. Φαίνεται καθαρά ένα ελικόπτερο, ένα είδος εξελιγμένου αεροπλάνου, και άλλες περίεργες μηχανές!!!!

 Λεπτομέρεια της παραπάνω τοιχογραφίας, στην οποία φαίνεται κάτι που μοιάζει καταπληκτικά με ένα σύγχρονο ελικόπτερο τύπου Aircrane!!!! Το τμήμα της ατράκτου στο κάτω μέρος, απουσιάζει, δίνοντας έτσι την δυνατότητα πρόσδεσης μεγάλων  σε όγκο και βάρος φορτίων για μεταφορά. Μήπως έτσι λύνεται το μυστήριο της μεταφοράς των ογκολίθων για τις πυραμίδες;

Σύγχρονο ελικόπτερο τύπου Air-Crane, το οποίο μεταφέρει ένα container. Η ομοιότητά του με το ελικόπτερο της τοιχογραφίας στον ναό στην Αρχαία Αίγυπτο είναι εκπληκτική!!!! 

Ο ίδιος τύπος ελικοπτέρου, από άλλη οπτική γωνία. Αυτή τη φορά μεταφέρει ένα container της NASA. Μήπως τελικά έτσι μεταφέρανε και τους τεράστιους ογκόλιθους για το χτίσιμο των πυραμίδων στην Αρχαία Αίγυπτο!!!! Αν και δεν το πιστεύω…..διότι είμαι της θεωρίας περί του χτισίματος με τον ήχο !!!!

Άξιο λόγου, είναι το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα σχέδια, εμφανίζονται μόνο στο συγκεκριμένο σημείο, και πουθενά αλλού σε όλες τις πυραμίδες!!!!

Μήπως οι άνθρωποι της εποχής εκείνης είχαν σχετική απαγόρευση, έτσι ώστε να μην αποτυπώσουν πουθενά αυτά τα μηχανήματα!;! Φοβόντουσαν κάτι!;! Τι συνέβη την εποχή εκείνη!;! Μήπως οι κατασκευές της Αιγύπτου είχαν γίνει από κάποια ανώτερη φυλή με την χρήση των συσκευών αυτών!;! Μήπως ο ανώτερος αυτός πολιτισμός, ήταν κάποιος γήινος πολιτισμός ο οποίος αργότερα εξαφανίστηκε!;! Μήπως ο ανώτερος αυτός πολιτισμός, ήταν κάποιος εξωγήινος πολιτισμός!;!

Λεπτομέρεια της παραπάνω τοιχογραφίας, στην οποία φαίνεται κάτι που μοιάζει με αεροπλάνο. 

Λεπτομέρεια της παραπάνω τοιχογραφίας, στην οποία φαίνεται κάτι που μοιάζει με αεροπλάνο. 

Λεπτομέρεια της παραπάνω τοιχογραφίας, στην οποία φαίνεται κάτι που μοιάζει με ραντάρ. 

 Μία άλλη φωτογραφία που τραβήχτηκε στην πυραμίδα του Ptah-Hotep στην Σαχάρα, απεικονίζει κάτι πιο αποκαλυπτικό. Το βέλος δείχνει σε μία φιγούρα που μοιάζει με τους γνωστούς γκρίζους εξωγήινους!!!

Το βέλος δείχνει σε μία φιγούρα που μοιάζει με τους γνωστούς γκρίζους εξωγήινους!!!! 

Λεπτομέρεια της προηγούμενης φωτογραφίας. Μήπως είναι οι γνωστοί σε όλους μας γκρίζοι εξωγήινοι!;! 

 Από το περιοδικό NEXUS ΜΑΪΟΣ 1998 ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο :

Ενα πέπλο μυστηρίου σκεπάζει μέχρι σήμερα τα βάθη της ιστορίας, προκαλώντας την φαντασία, την περιέργεια και το επιστημονικό ενδιαφέρον.

Αρχαίοι μύθοι, πανάρχαιες βραχογραφίες, περίεργες αναφορές των ιστορικών και των χρονογράφων εκείνων των εποχών, αλλά και οι σύγχρονες επιστημονικές αποδείξεις που έρχονται να προσδώσουν ένα άλλο νόημα, ή και να επιβεβαιώσουν μερικές φορές τις αρχαίες δοξασίες, δημιουργούν ένα πολύμορφο σύνολο που μεταφέρει αχνά από τα βάθη των αιώνων τον δυνατό παλμό ενός πανάρχαιου πολιτισμού, ο οποίος στην μεγαλύτερη του έκταση παραμένει ακόμα και σήμερα ανεξερεύνητος και άγνωστος.

Ίσως δεν θα ήταν ουτοπικό να προσπαθήσουμε να βρούμε πίσω από την αλληγορία των μύθων, την άκρη του νήματος που οδηγεί σε μία άγνω στη αλήθεια. Άλλωστε η ίδια αυτή “ουτοπία” οδήγησε τον Σλίμαν στην ανακάλυψη των Μυκηνών και της Τροίας, τον Έβανς στην ανακάλυψη των ανακτόρων της Κνωσού κ.λπ. Οι αρχαίοι λοιπόν μύθοι, είτε Ελληνικοί είναι αυτοί, είτε Περσικοί, Ινδικοί, Αιγυπτιακοί, Ινδιάνικοι κ.λπ., σύμφωνα με αρκετούς μελετητές μεταφέρουν μία αντίληψη που σε εμάς φαντάζει παράλογη: ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν ακολούθησε μία γραμμική πορεία από έναν πρωτόγονο πολιτισμό σε έναν πιο εξελιγμένο, αλλά αντίστροφα μία σπειροειδή πορεία από έναν πανάρχαιο εξελιγμένο πολιτισμό σε μία συνεχόμενη παρακμή έως την εποχή που υπήρξε η μυθολογική εκείνη καταγραφή, και μετά πάλι άρχισε η άνοδος Κ.Ο.Κ.

ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Είναι χαρακτηριστική η καταγραφή του Ησιόδου στο “Έργα και ημέραι”, όπου αναφέρει ότι οι θεοί δημιούργησαν πρώτα το Χρυσό Γένος των ανθρώπων που έζησε την εποχή που ο Κρόνος βασίλευε στο κράτος του Ουρανού. Τούτο το γένος ήταν το πιο σοφό και προηγμένο απ’ όλα, ενώ εν συνεχεία ακολούθησαν – σε μία συνεχή παρακμή – τα επόμενα γένη φτάνοντας στο κατώτερο: το Σιδηρούν. Εδώ έχουμε την αντίληψη της αντίστροφης πορείας του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά και μια αναφορά σε κάποιον πανάρχαιο εξελιγμένο πολιτισμό: Στο κράτος του Ουρανού. Ο Ουρανός σύμφωνα με την αρχαιοελληνική παράδοση ήταν ο πρώτος βασιλέας ο οποίος και δημιούργησε ένα παγκόσμιο κράτος. Ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος αναφέρει ότι ο Ουρανός φέρεται ως ο πρώτος των βασιλέων, ενώ ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι ήταν ο πρώτος που κατέκτησε τον κόσμο.

Ανάλογη καταγραφή έχουμε από την αρχαία κινεζική παράδοση, οπού κατά το πανάρχαιο κείμενο ” I Τσίνκ” ο πρώτος βασιλέας ήταν ο ‘Τσανγκ – Τι”, που μεταφράζεται ως “Ό Βασιλιάς Ουρανός”. Σύμφωνα λοιπόν με το “Ι Τσινκ”, κατά την εποχή της βασιλείας του “εθεσπίσθησαν νόμοι χρηστότητος και δικαιοσύνης. Δεν υπήρχε τότε τόπος στη Γη που να μην ανήκε στον βασιλέα Ουρανό…”.
Παρόμοιες αναφορές υπάρχουν και στα αρχαία Ινδικά κείμενα “Ραγγού Βάνσα” και “Ραμαγιάνα”, όπου γίνεται λόγος για ένα πανάρχαιο βασίλειο που ίδρυσε ο “Μανού”, ο “πρώτος των βασιλέων” και στο οποίο ίσως είχε αναπτυχθεί ένας εξελιγμένος πολιτισμός.

Το αρχαίο Ινδιάνικο κείμενο “Popol Vux” αναφέρει την ύπαρξη κατά τα πανάρχαια χρόνια ενός παγκόσμιου πολιτισμού, ενώ μιλάει και για τον εποικισμό της Αμερικής από τους λευκούς στρατιώτες του βασιλιά “‘Ηλα Τάκι”.
Οι παρόμοιες έως ταυτόσημες αυτές αρχαίες καταγραφές, που έρχονται από λαούς που ζουν σε φοβερά απομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές, δεν μπορούν παρά να μας κινήσουν τουλάχιστον την υποψία, ότι τότε υπήρχε ένα κράτος που είχε κατακτήσει όλον, ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη δημιουργώντας έναν προηγμένο πολιτισμό.
Αυτός ο πολιτισμός παρέμεινε στην μνήμη των ανθρώπων και μετά την καταστροφή του (πιθανόν από κάποιον παγκόσμιο πόλεμο και από έναν μεγάλο κατακλυσμό, γεγονότα που καταγράφονται και πάλι στα κείμενα των αρχαίων λαών), η δε αίγλη του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι πρωταγωνιστές του να πάρουν – με την πάροδο των αιώνων – διαστάσεις θεών και τα γεγονότα που τον σημάδεψαν να πάρουν από στόμα σε στόμα τις διαστάσεις μύθου.

Η αιτία της θεοποίησης αυτών των προσώπων μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή από έναν αναγνώστη των αρχαίων κειμένων, αφού πάρα πολλοί χρονογράφοι, ιστορικοί και συγγραφείς εκείνης της εποχής μιλούν για τους θεούς και περιγράφουν τα περιστατικά της ζωής τους σαν να πρόκειται για ιστορικά πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα.
Δυστυχώς δεν έχει φτάσει στα χέρια μας λεπτομερής καταγραφή της ιστορίας εκείνου του πανάρχαιου πολιτισμού. Ένας από τους λόγους είναι η εξαφάνιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αρχαίων καταγραφών με την πυρπόληση των βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας, της Κωνσταντινούπολης κλπ., που μας στέρησε από έναν πολύτιμο θησαυρό γνώσεων. Αξίζει να θυμηθούμε ότι η βιβλιοθήκη της Κωνσταντινούπολης καιγόταν επί μία ολόκληρη εβδομάδα. Και μόνο αυτή η πληροφορία μας προκαλεί ρίγος, όταν αναλογιζόμαστε το πλήθος και την έκταση των γραπτών μνημείων που εξαφανίστηκαν.

Παρ’ όλα αυτά, έφτασαν μέχρι σήμερα κάποιες σποραδικές αναφορές, οι οποίες σε συνδυασμό με διάφορα παράδοξα αρχαιολογικά ευρήματα και διάφορα πορίσματα επιστημονικών ερευνών, μπορούν να μας μεταφέρουν αχνά τον παλμό εκείνου του πολιτισμού. Στόχος του άρθρου αυτού δεν είναι να αναπαραστήσει την ιστορία εκείνης της εποχής, αλλά να μεταφέρει ένα μέρος (όσο μπορεί να επιτρέψει ο περιορισμένος χώρος) από το πλήθος των στοιχείων πού παραμένουν ανεξήγητα ή τουλάχιστον ελλιπώς ερμηνευμένα από την συμβατική ιστορία και, αν δεν αποδεικνύουν, τουλάχιστον δημιουργούν την υποψία για την ύπαρξη ενός πολιτισμού, ίσως πιο προηγμένου και εξελιγμένου από τον δικό μας.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΙΑΣ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Είναι φυσικό, η ιστορία ενός πολιτισμού που υπολογίζεται ότι υπήρξε δέκα χιλιάδες χρόνια πριν από την γέννηση του Χριστού και εξαφανίστηκε από μία κοσμογονική καταστροφή, να τυλίχτηκε με την αχλή και την αίγλη του μύθου, ο οποίος είναι και η σημαντικότερη ένδειξη της ύπαρξης του. Οι γενιές που έζησαν τα επόμενα από την καταστροφή χρόνια χωρίζονταν στους ανθρώπους των ιερατείων, που είχαν στην κατοχή τους την προγονική γνώση μαζί με κάποια από τα κατά λοιπά της πανάρχαιας τεχνολογίας, και στην μεγάλη μάζα των απλών ανθρώπων. Εκείνοι, τις μνήμες τις οποίες διατήρησαν από τα χρόνια της ακμής, τις περιέβαλαν με το προστατευτικό κάλυμμα της μυθολογίας.

Η μυθολογία βρίθει από αναφορές στα φοβερά όπλα των θεών, στα ιπτάμενα άρματα τους, στα αυτόματα μηχανήματα και τα πολεμικά τέρατα, στις “μαγικές” δυνάμεις που έφτιαχναν πελώρια οικοδομήματα ή γκρέμιζαν ανίκητα τείχη, στους ταξιδιώτες του ουρανού και των άστρων. Σίγουρα όλα αυτά μπορεί να είναι δημιουργήματα της φαντασίας.
Αυτή η “φαντασία” όμως είναι παρόμοια – σχεδόν ταυτόσημη -σε διάφορους λαούς, και εφ’ όσον υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν επαρκώς αν δεν θεωρηθούν ως απεικόνιση της πραγματικότητας που κρύβουν οι μύθοι, αφού υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες που υπαινίσσονται την χρησιμοποίηση κατά διάφορες κρίσιμες περιόδους μη συμβατικής με τα δεδομένα της εποχής τεχνολογίας, και εφ’ όσον σύγχρονοι ερευνητές στηριζόμενοι σε αρχαίες μαρτυρίες κατασκευάζουν πράγματα που έως τώρα τα θεωρούσαμε αντικείμενα που συναντούμε μόνο σε μύθους. Επομένως, είναι φυσικό να γεννιέται η υποψία ότι τα περί απλής φαντασίας δεν αποτελούν ικανοποιητική και επαρκή εξήγηση.
Οι αρχαίοι μύθοι και τα κείμενα είναι γεμάτα από αναφορές σε ιπτάμενα οχήματα που χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς. Όσες από αυτές και να καταγράψουμε, δεν θα μπορέσουμε να μην έχουμε αφήσει ένα σημαντικό πλήθος απ’ έξω. Αξίζει όμως να μεταφέρουμε κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου ένας καχύποπτος ερευνητής μπορεί να διακρίνει πίσω από την αλληγορία πολλά πράγματα.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μύθος του Τριπτόλεμου με την θεά Δήμητρα. Πρόκειται για έναν μύθο των Ελευσίνιων Μυστηρίων, σύμφωνα με τον οποίο η θεά Δήμητρα μετά από μία περιπλάνηση με το ιπτάμενο πύρινο άρμα της, που εσύρετο από φτερωτούς δράκοντες, προσγειώθηκε στην “αγέλαστο πέτρα” στην Ελευσίνα.

Ύστερα παρέδωσε το ίδιο αυτό φτερωτό άρμα σε έναν από τους τέσσερις βασιλείς της Ελευσίνας, τον Τριπτόλεμο, ο οποίος έφυγε πετώντας, και απουσίασε για πολλά χρόνια με σκοπό να διδάξει και σε άλλους λαούς την τέχνη της σποράς του σίτου και του θερίσματος των χωραφιών. Είναι σκανδαλιστικά παρόμοια η τοπωνυμία της περιοχής (“Ελευσίς”) με την λέξη “έλευσις”, που θα μπορούσε κάλλιστα να υποδηλώνει την έλευση της θεάς Δήμητρας με το ιπτάμενο άρμα της. Επιπλέον το εκπολιτιστικό έργο το οποίο ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο Τριπτόλεμος με τα μέσα που του παρείχε η θεά, καταγράφεται και σε μυθολογίες άλλων λαών. Μεταφέρουμε χαρακτηριστικά από το βιβλίο του Γουίλ Ντιράν (Wil Durant) “Η ιστορία και ο πολιτισμός της Κίνας” την μαρτυρία της Κινεζικής παράδοσης:

“…Πριν έρθουν οι ουράνιοι Βασιλείς, οι άνθρωποι στην Κίνα ζούσαν σαν τα ζώα. Σκεπάζονταν με δέρματα ζώων, τρέφονταν με ωμό κρέας και δεν ήξεραν τον πατέρα τους…

…Όταν ήρθε ο Φου Χι, με την βοήθεια μιας πολύ μορφωμένης βασίλισσας, έμαθε στον λαό τον γάμο, την μουσική, τα γράμματα, και την ζωγραφική. Τους έμαθε επίσης να ψαρεύουν με δίκτυα και να καλλιεργούν τον μεταξοσκώληκα…
Μετά τον θάνατο του Φου Χι, το έργο του το συνέχισε ο Σενγκ Μουγκ. Αυτός βρήκε το αλέτρι, τη γεωργία, το εμπόριο, την Ιατρική επιστήμη, και το πως να θεραπεύονται οι άνθρωποι με τα βότανα…”
Παραστάσεις του άρματος με τους φτερωτούς δράκοντες έχουμε σε ένα πλήθος από αρχαία αγγεία. Ένα τέτοιο άρμα συναντάμε και στην τραγωδία του Ευριπίδη “Μήδεια”, πάνω στο οποίο αποχωρεί στο τέλος του έργου η τραγική παιδοκτόνος. Αυτού του είδους οι σκηνοθετικές παρεμβάσεις προξενούν την περιέργεια, αφού η θεατρική τους απόδοση ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για την εποχή και σίγουρα θα προξενούσε πολλά προβλήματα.
Η εμμονή των δημιουργών και ιδιαίτερα του Αισχύλου στην χρήση (στο θέατρο) φτερωτών αρμάτων, ιπταμένων ανθρώπων και ζώων, αλλά και περιέργων ενδυμάτων με χαρακτηριστικούς τους περίφημους κοθόρνους (μεγάλες μπότες που θυμίζουν έντονα αυτές των σημερινών αστροναυτών), υποδηλώνει την επιθυμία των τραγωδών να γίνει πιστή καταγραφή των μύθων ή τουλάχιστον την προσπάθεια να περάσουν εμμέσως στο κοινό κάποιες κρυφές αλήθειες (χωρίς η μία περίπτωση να αναιρεί την άλλη).

Στην τραγωδία του Αισχύλου “Προμηθέας Δεσμώτης” βλέπουμε τον Ωκεανό και τις κόρες του να έρχονται στον Προμηθέα οδηγώντας “με την θέληση, χωρίς χαλινούς” ένα “τετράσκελο πουλί”. Στα αποσπάσματα που σώθηκαν από την τραγωδία “Σφίγγα” τον βλέπουμε να μιλάει για ένα “πουλί πού ‘χει νυχάτο χέρι, το πολεμικό, με το κοντάρι”, ενώ στον “Αγαμέμνονα” είναι χαρακτηριστική η εντολή: “τα σκυλιά, τα τολμηρά, όπου πετάνε στον αγέρα άφησε”.

Η πιθανή εμμονή του Αισχύλου να αποκαλύψει με συμβολισμούς στους θεατές κάποια μυστικά, μπορεί να εξηγήσει και τις διώξεις του από το ιερατείο της εποχής με την κατηγορία ότι ανεβάζει επί σκηνής τα μυστικά των Ελευσίνιων Μυστηρίων, και ίσως και την ανεξιχνίαστη δολοφονία του.
Το τετράσκελο πουλί που αναφέρεται στον “Προμηθέα Δεσμώτη” το συναντάμε σε πολλές αρχαίες απεικονίσεις, καθώς και σε κείμενα διαφόρων λαών. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα είναι η περιγραφή του Ιεζεκιήλ στην Παλαιά Διαθήκη όπου μιλάει για ένα ζώο με τέσσερα σκέλη:

“…και τα σκέλη αυτών ορθά και πτερωτοί οι πόδες αυτών και σπινθήρες ως εξαστράπτων χαλκός και ελαφραί αι πτέρυγες αυτών…”

Το όχημα το είδε ο προφήτης να βγαίνει λάμποντας ολόκληρο, μέσα από ένα σύννεφο σκόνης.
Ο Αυστριακός μηχανικός Τ. Φ. Μπλούμριχ (J.F. Blumrich), ο οποίος εργάστηκε στην NASA και βραβεύτηκε” με το μετάλλιο “Εξαιρετικές Υπηρεσίες - ExceptionalServices”, ερεύνησε διεξοδικά τις περιγραφές αυτές του Ιεζεκιήλ, και σχεδίασε έναν υπερμοντέρνο θαλαμίσκο προσγείωσης από διαστημόπλοιο, με όλα τα χαρακτηριστικά που περιγράφει ο προφήτης. Τα αποτελέσματα των ερευνών του τα δημοσίευσε σε ένα βιβλίο με τίτλο “Και ηνοίχθησαν οι ουρανοί…”

Εδώ φυσικά γεννιέται το ερώτημα τι σχέση μπορεί να έχει το όχημα που είδε ο Ιεζεκιήλ με την τεχνολογία ενός πολιτισμού που υποτίθεται ότι καταστράφηκε 7000 περίπου χρόνια πριν από αυτόν. Ίσως λοιπόν, κάποια απομεινάρια αυτής της υψηλής τεχνολογίας να σώθηκαν και μετά την καταστροφή, φυλαγμένα με κάθε μυστικότητα από τα ιερατεία. Την γνώση γι’ αυτά να είχαν μόνον κάποιοι από τους μυημένους στα αρχαία μυστήρια.

Ένα επιπλέον γεγονός που πηγάζει μέσα από την παράδοση αλλά και από τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων είναι τα ταξίδια πέρα από τη γη.
Είναι πολλές οι αναφορές των μύθων για τα ηλιακά άρματα με τα οποία ταξίδευαν διάφοροι ήρωες, με χαρακτηριστικότερο τον μύθο του ταξιδιού του Φαέθωνος. Ακόμη οι αναφορές σε αστρονομικά θέματα, διαφόρων μυημένων στα μυστήρια φιλοσόφων, ξεπερνούν τα όρια των γνώσεων, που κατά την συμβατική ιστορία θα έπρεπε να έχουν. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Σωκράτη στον “Φαίδωνα” του Πλάτωνα, όπου μιλάει για την σφαιροειδή μορφή της Γης, την περιγράφει πως φαίνεται από ψηλά, και λέει ότι αυτό που εμείς βλέπουμε για ουρανό δεν είναι ο πραγματικός, αλλά όταν βγούμε έξω από αυτόν (έξω από την ατμόσφαιρα) βλέπουμε την πραγματική του εικόνα.

Μία σειρά πανάρχαιων βραχογραφιών, θέτουν στον καλόπιστο ερευνητή την απορία για το αν όσα λέγονται για τα διαστημικά ταξίδια εκείνης της εποχής δεν είναι απλά παραμύθια. Ορισμένες βραχογραφίες, αν ειδωθούν και ερμηνευθούν μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο, παρουσιάζουν μορφές αστροναυτών. Τέτοιες έχουν βρεθεί στο Παγγαίο όρος στην Θράκη, στην Βαλ. Καμόνικα της Ιταλίας, στο Κίμπερλι της Αυστραλίας και σε πολλά άλλα μέρη. Όλα αυτά τα ανεξήγητα για τους επιστήμονες στοιχεία, αποτελούν μία σημαντική ένδειξη ενός πανάρχαιου εξελιγμένου πολιτισμού.

ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ;

Στα κείμενα των αρχαίων λαών υπάρχει η περιγραφή ενός τρομερού πολέμου που συγκλόνισε όλη τη Γη. Αυτός ο πόλεμος, που ίσως στάθηκε και η αφορμή για την αρχή της παρακμής εκείνου του πολιτισμού, διεξήχθη με την χρησιμοποίηση εξελιγμένων όπλων. Οι περιγραφές των αρχαίων κειμένων μας μεταφέρουν την εικόνα μίας σύγκρουσης, η οποία επέφερε σφοδρές καταστροφές. Εκείνη η πανάρχαια σύγκρουση κατέληξε κατά πάσα πιθανότητα σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Φαντάζει ακραίο, όμως διαβάζοντας κανείς τις περιγραφές των αρχαίων παραδόσεων δεν μπορεί να μην πάει ο νους του σε μία τέτοια πιθανότητα. Οι αναφορές σε “ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του σύμπαντος”, σε μία “λευκό-φωτη λάμψη” και μία “φωτιά πρωτόφαντη που χυνόταν παντού”, σε “μία θανατηφόρα σκόνη” που σκέπασε όσους σώθηκαν από τον όλεθρο, δύσκολα μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. Αξίζει να μεταφέρουμε τα κείμενα των λαών, μέσα στα οποία εκτός των άλλων, ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει τις μεγάλες ομοιότητες που υπάρχουν, και να εξάγει τα συμπεράσματα του.

Από την Θεογονία του Ησιόδου, όπου γίνεται η περιγραφή του τρομερού εκείνου πολέμου μεταξύ των “Θεών” και των ‘Τιτάνων”, μεταφέρουμε το εξής χαρακτηριστικό απόσπασμα:

“…Έβραζε η γη και η θάλασσα η απέραντη, και τους Τιτάνες τους τύλιξε μια καυτή πνοή. Κι όπως η φλόγα ανέβαινε στον ουρανό, όσο γενναίοι κι αν ήσαν, οι Τιτάνες τυφλώθηκαν. Τους τύφλωσε η λευκόφωτη από τους κεραυνούς λάμψη. Ζέστη, φωτιά πρωτόφαντη χύνονταν παντού. Κι ότι έβλεπαν τα μάτια, κι ότι τα αυτιά άκουγαν ήτανε σαν να είχαν σμίξει η ο ουρανός κι η γη…”
Ένας ερευνητής θα μπορούσε κάλλιστα να υποψιαστεί ότι ο “κεραυνός του Δία” που ήταν το όπλο που έδωσε την νίκη της Τιτανομαχίας στους “Θεούς”, στην πραγματικότητα δεν ήταν κάτι διαφορετικό από την σημερινή πυρηνική βόμβα.

Ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η περιγραφή που υπάρχει στο ινδιάνικο κείμενο “Popol Vux”:

“…Ένας σιδερένιος κεραυνός έπεσε από τον ουρανό στη γη. Τα πτώματα των ανδρών της φυλής των Βρίσχνες, και των Αγχίκας. έγιναν αγνώριστα. Τα μαλλιά τους και τα νύχια τους είχαν πέσει, τα φτερά των πτηνών άλλαξαν χρώμα, οι τροφές δηλητηριάστηκαν κι όσοι άνθρωποι σώθηκαν από τον όλεθρο σκεπάστηκαν με μία θανατηφόρα σκόνη.”
Η Ινδική βίβλος “Μαχαμπαράτα” αναφέρει σχετικά:

“Ήταν ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του Σύμπαντος. Ήταν μία στήλη από καπνό και φλόγα λαμπρή, σαν δέκα χιλιάδες ήλιοι, που σηκώθηκε μ’ όλη τη δύναμη της… Ήταν ένα νέο και άγνωστο όπλο, ένας σιδερένιος κεραυνός που έκανε στάχτη τη. φυλή των Βρίσνις και των Ανδάκας…
…Τα κορμιά κάηκαν, και κανείς δεν μπορούσε να τα αναγνωρίσει. Τα μαλλιά και τα νύχια έπεσαν από τα σώματα. Τα πουλιά έγιναν κάτασπρα… Λίγες ώρες αργότερα όλα τα τρόφιμα είχαν μολυνθεί… Για να γλυτώσουν από τη φωτιά αυτή, οι στρατιώτες έπεσαν στα ποτάμια με τα ρούχα και τα όπλα τους… Άρχισε να φυσάει ένας καυτός άνεμος…
Το Σύμπαν τυλίχτηκε με τόση ζέστη σαν να ήταν άρρωστο με δυνατό πυρετό. Οι ελέφαντες και τ’ άλλα ζώα του πολέμου χτυπήθηκαν από την δύναμη του όπλου… Τα νερά ζεστάθηκαν τόσο, ώστε ότι ζεί μέσα τους, άρπαξε φωτιά…

…Ένα ακόντιο μοιραίο, σαν ραβδί του θανάτου. Μετρούσε τρία κύβιτα και έξι πόδια. Προικισμένο με την δύναμη του κεραυνού του Ίντρα με τα χίλια μάτια…καταστρεπτικό για όλα τα ζωντανά πλάσματα…”

Η καταπληκτική ομοιότητα των περιγραφών της “ΡοροΙ Vux” και της “Μαχαμπαράτα”, αλλά και οι προκλητικά όμοιες ονομασίες των φυλών “Βρίσχνες και Αγχίκας” από την μία και “Βρίσνις και Ανδάκας” από την άλλη, μας ωθούν στο συμπέρασμα ότι δεν αποκλείεται τα δύο αυτά κείμενα να περιγράφουν το ίδιο γεγονός
Σε ένα άλλο σημείο της “Μαχαμπαράτα” διαβάζουμε για την σύγκρουση στον αέρα δύο όπλων από αυτά που προαναφέραμε: “…Τα δύο όπλα συνάντησαν το ένα τ’ άλλο στη μέση του αέρα. Τότε η γη άρχισε να τρέμει μαζί με όλα τα βουνά της και τις θάλασσες και τα δέντρα, και όλα τα ζωντανά πλάσματα κάηκαν από την ενέργεια των όπλων και επηρεάστηκαν άσχημα. Τα ουράνια φλέγονταν και τα δέκα σημεία του ορίζοντα γέμισαν με καπνό…”.
Η περιγραφή της Παλαιάς Διαθήκης, σχετικά με την καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορα, μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί ως μία μυθολογική απεικόνιση των δεινών εκείνου του μεγάλου πολέμου:

“…Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και τα Γόμορα Φείον και πυρ εξ ουρανού, και κατέστρεψε τας πόλεις αυτάς, και πάντα τα περίχωρα…”

Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που μας μεταφέρουν οι αρχαίες παραδόσεις, είναι αυτό της κατασκευής του περίφημου κεραυνού του Διός από τους Κύκλωπες. Σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική μυθολογία, οι Κύκλωπες ήταν αυτοί που δημιούργησαν το ανίκητο αυτό όπλο, το οποίο και έδωσαν στον Δία για να κατατροπώσει τους Τιτάνες.

Από τα “Σχόλια του Αρτεμιδώρου” διαβάζουμε την γνώμη του Ερατοσθένη που υποστήριζε ότι η συνωμοσία των Θεών κατά των Τιτάνων έγινε στο “θυτήριο”, όπου οι Κύκλωπες κατασκεύαζαν το φοβερό όπλο, “έχων επί του πυρός κάλυμμα, όπως μη ιδώσει την του κεραυνού δύναμιν”.
Μήπως εδώ μιλάμε για ένα πυρηνικό εργοστάσιο, του οποίου τα τοιχώματα προστάτευαν τους εργαζόμενους σε αυτό από “την του κεραυνού δύναμιν”, και του οποίου οι επιστήμονες, που θα φορούσαν προφανώς μία ιδιόμορφη στολή με κράνος, η οποία τους προσέδιδε μία διαφορετική περίεργη εικόνα, ονομάστηκαν από την μυθολογία “Κύκλωπες”; Αρκετά τολμηρή ετούτη η υπόθεση, αλλά και αρκετά πιθανή, αν λάβει κάποιος υπόψη του τις παραπάνω περιγραφές, καθώς και μία βραχογραφία 10000 ετών, που βρέθηκε σε σπηλιά της κοιλάδας Τασσιλί, στις παρυφές της ερήμου της Σαχάρας, η οποία παρουσιάζει την μορφή ενός ανθρώπου, ντυμένου με μία παράξενη στολή, που θυμίζει έντονα αυτή των αστροναυτών ή των εργαζομένων σε πυρηνικό εργοστάσιο. Το κράνος της στολής φέρνει στην μνήμη μας την περιγραφή ενός Κύκλωπα, αφού έχει στο μέτωπο έναν στρογγυλό φεγγίτη για να επιτρέπει την όραση.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ

Την ολοκληρωτική καταστροφή εκείνου του πολιτισμού, έφερε ένας μεγάλος κατακλυσμός, που ήταν αποτέλεσμα αλλά και αιτία τεραστίων γεωλογικών μεταβολών που αναστάτωσαν ολόκληρο τον πλανήτη. Τα αρχαία κείμενα αναφέρονται εκτενώς και σε εκείνον τον κατακλυσμό, αλλά και σε παλαιότερους.
Σύμφωνα με κάποιες σύγχρονες θεωρίες, το 9654 π.Χ., ένα αστρικό σώμα έπληξε την Γη στον Ειρηνικό Ωκεανό, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές σε όλη την υφήλιο. Η χρονολογία αυτή δεν απέχει από εκείνη που δίνει ο Πλάτωνας στον ‘Τίμαιο”, για τον καταποντισμό της Ατλαντίδος. Αυτή η καταστροφή, πρέπει να ταυτίζεται με αυτήν που αναφέρεται από την Ελληνική μυθολογία ως ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα.
Σύμφωνα με μια ιστορική ερμηνεία, εν όψη του κατακλυσμού που ερχόταν, οι σοφοί εκείνου του πανάρχαιου πολιτισμού, που είχαν προβλέψει την καταστροφή, θέλησαν να διασώσουν τις γνώσεις τους για τις επερχόμενες γενιές.

Αυτές οι γνώσεις κλείστηκαν είτε σε κάποια οικοδομήματα πού ήταν προορισμένα να “επιβιώσουν”, είτε διασώθηκαν μαζί με τους κατόχους τους σε κάποια απρόσβλητα σημεία.
Οικοδομήματα, μέσα στα οποία φυλάχτηκε η γνώση, λέγεται ότι αποτελούν οι πυραμίδες. Η Αιγυπτιακή παράδοση αναφέρει ότι η μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε πριν τον κατακλυσμό (ίσως αυτό που έγινε στα τέλη της τρίτης χιλιετίας να ήταν κάποιου είδους ανακαίνιση) και είχε φυλαγμένα στα σωθικά της τα απομεινάρια της χαμένης σοφίας. Ένα χειρόγραφο του αρχαίου Αιγυπτίου ιστορικού Μασχουντί που βρίσκεται στην βιβλιοθήκη κη του πανεπιστημίου) της Οξφόρδης, αναφέρει τα εξής:

“…Ο Σουρίντ που βασίλευε στην Αίγυπτο, πριν από τον κατακλυσμό, κατασκεύασε τις δύο μεγάλες πυραμίδες. Και διέταξε τους ιερείς του να εναποθέσουν σε αυτές το σύνολο των γνώσεων και της σοφίας της εποχής του, καθώς και τα γραπτά κείμενα της αριθμητικής και της γεωμετρίας, προς χάριν των μεταγενεστέρων, για να τα μελετήσουν και να διδαχθούν απ’ αυτά.
Στην Ανατολική πυραμίδα καταγράφηκαν οι ουράνιες σφαίρες, τα σχήματα των άστρων και των πλανητών με τις θέσεις των και τους κύκλους των, καθώς και η ιστορία του παρελθόντος…”

Ο Έντγκαρ Κεϊσι στα έργα του “Ιστορία της προέλευσης και του πεπρωμένου του ανθρώπου” και “Ατλαντίδα”, αναφέρει ότι αρχιτέκτονας της μεγάλης πυραμίδας ήταν ο Ερμής, ενώ για την Σφίγγα αναφέρει ότι κατασκευάστηκε γύρω στην δέκατη χιλιετία προ Χριστού.
Την κατασκευή της μεγάλης πυραμίδας από τον Ερμή, για να φυλαχτεί εκεί η επιστημονική γνώση υποστηρίζει και ο Άραβας ιστορικός Ιμπ Μπαλούσι. Σύμφωνα με την παράδοση η Σφίγγα έκρυβε την λύση κάποιου μεγάλου αινίγματος.
Στις 22 Μαρτίου του 1993 στις 11:05 ακριβώς, ένα μίνι ρομπότ του Γερμανού μηχανικού Δρα. Ρούντολφ Γκάντεμπρινκ (Dr. Rudolf Gantenbrink) ανακάλυψε μέσα στη πυραμίδα του Χέωπα, στο τέρμα ενός σφραγισμένου από τους αρχαιολόγους διαδρόμου 59,84 μέτρων, μία μυστική πόρτα. Η απόσταση από το σημείο της πόρτας αυτής έως το εξωτερικό της πυραμίδας, είναι 17 μέτρα.
Ο Γερμανός μηχανικός καθώς και ένα πλήθος αρχαιολόγων πιστεύουν ότι πίσω της υπάρχει μία αίθουσα που περιέχει κάτι το σημαντικό. Μετά την ιστορική αυτή ανακάλυψη, αφαιρέθηκαν οι άδειες των εργασιών από τους Γερμανούς αρχαιολόγους, διακόπτοντας έτσι τις έρευνες στο πιο κρίσιμο σημείο και προκαλώντας τις αντιδράσεις των ιδίων και πολλών ερευνητικών φορέων. Στην ιστοσελίδα της “Κοινότητας των Αρχαίων Αστροναυτών” (Ancient Astronaut Society), διαβάζουμε για την ύπαρξη μίας κασέτας, με την διάλεξη (που έγινε πριν από πενήντα χρόνια) των αρχαιολόγων Σερ Φλίντριου Πέτρι (Sir Flindrew Petrie) και Τζον Κινάναν (John Kinnanan), στην οποία υπάρχει η αναγγελία της ανακάλυψης αυτής της μυστικής κάμαρας!

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά την ανακάλυψη του Δρα. Ρούντολφ Γκάντεμπρινκ, και αφού η βασιλική αίθουσα, από την οποία ξεκινάει ο διάδρομος, παραμένει σφραγισμένη τουλάχιστον από τα μέσα Νοεμβρίου (όπως καταγγέλλει στην παραπάνω ιστοσελίδα ο Έριχ φον Νταίνικεν), οι Αιγυπτιακές αρχές ανακοινώνουν ότι θα γίνει μία προσπάθεια να ανοιχτεί η μυστηριώδης, πόρτα.
Η Γερμανική εφημερίδα “DIE WELT” σ’ ένα φύλλο της στις 29 Ιανουαρίου του 1998, αναφέρει ότι μέχρι τα μέσα Μαρτίου οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως θα έχουν πρόσβαση στη μυστική κάμαρα. Κάτι τέτοιο όμως, μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει γίνει. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τα αποτελέσματα ελπίζοντας πως δεν θα δοθεί και άλλη περίεργη αναβολή.
Από ένα πλήθος ιστορικών μαρτυριών καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα απομεινάρια της πανάρχαιας επιστημονικής γνώσης που επιβίωσαν μετά τον κατακλυσμό, έμειναν καλά κρυμμένα μέσα στα ιερατεία από τους ιερείς και τους μυημένους στα αρχαία μυστήρια. Οι λόγοι για τους οποίους δεν θέλησαν να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό μπορεί να είναι πολλοί, με κυριότερο ίσως αυτόν της προσπάθειας να αποφευχθεί
στο μέλλον ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, όπως αυτό του παρελθόντος.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, σε ορισμένες στιγμές της ιστορίας, όταν η κρισιμότητα των περιστάσεων το έκρινε απαραίτητο, χρησιμοποιούνταν κάποια από τα εξελιγμένα όπλα του παρελθόντος για να βοηθήσουν στην θετική έκβαση διαφόρων γεγονότων. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, όπου οι Ιερείς επισκεπτόμενοι τον Θεμιστοκλή, τον έπεισαν ότι η ναυμαχία με τους Πέρσες έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε στα νερά της Σαλαμίνας μπροστά από το Θριάσιο πεδίο, όπου βρίσκονταν οι ναοί των Ελευσινίων Μυστηρίων.

Ο Θεμιστοκλής μετά από επίμονες προσπάθειες και τεχνάσματα, κατάφερε να φέρει αντιμέτωπα τα Ελληνικά και τα Περσικά πλοία μπροστά από το Θριάσιο πεδίο, όπου και έγινε αυτό που μας περιγράφει ο Πλούταρχος στο 15ο κεφάλαιο του βιβλίου του “Θεμιστοκλής”:

“…Κατά την διάρκεια του αγώνος, μέγα φως έλαμψε από την Ελευσίνα, ενώ η πεδιάς εγέμισε από ήχον και θόρυβον όμοιον με φωνάς πλήθους, με βουητό, ωσάν πολλοί άνθρωποι μαζί να περιφέρουν τον μυστικόν Ίακχον. Από το μέσον δε αυτού του θορύβου εδημιουργήθη νέφος, που ανυψώθη από την γη και έπειτα επέστρεψε και επέπιπτε εις τας εχθρικός τριήρεις.”
Τί άλλο μπορεί να περιγράφει εδώ ο Πλούταρχος; Αποκλείεται να μιλά για μία εκτόξευση πυραύλων που έπληξαν τα Περσικά πλοία;
Υπάρχει ένα σημαντικό πλήθος τέτοιων μαρτυριών που δυστυχώς η στενότητα του χώρου δεν μας επιτρέπει να τις μεταφέρουμε. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι τα λίγα στοιχεία που αναφέραμε ως χαρακτηριστικά του πλήθους πού υπάρχει, μπορούν να δώσουν μία εικόνα, μέσα στην οποία οι εξηγήσεις της συμβατικής ιστορίας καθίστανται ανεπαρκείς να καλύψουν τα ερωτηματικά που προκύπτουν.

ΤΕϡΟΣ

ΠΗΓΕΣ – ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1)Παντελής Κ. Ιωαννίδης “Η άγνωστη προϊστορία των Ελλήνων”.

2)Βογιατζής Γιώργος “Οι βραχογραφίες του Παγγαίου απο καλύπτουν”.

3)Δημ. Λαζογιώργος – Ελληνικός “Οι αποκαλύψεις του Αισχύλου για την Ατλαντίδα”.

4)Γουίλ Ντιράν (Wil Durant) “Η ιστορία και ο πολιτισμός της Κίνας”.

5)Μπλούμριχ Γιόζεφ “Και ηνοίχθησαν οι ουρανοί…”.

6) Ησίοδος “Θεογονία”.

7) Ησίοδος “Εργα και Ημέραι”. 8)Πλάτωνας “Φαίδων”.

9) Πλάτωνας ‘Τίμαιος”.

10) Πλούταρχος “Θεμιστοκλής”.

11 )Die Welt, 29 Ιανουαρίου 1988.

12)”AcientAstronautSociety” Home page.

Μέχρι εδώ και αυτήν την φορά θα επανέλθω και με άλλα άρθρα για το ίδιο θέμα. Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά και να θυμάστε.

Αν δεν πιστεύετε σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!

INVISIBLE LYCANS TEAM!!!

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΟΥΝ!!!! PART 1!!!!

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΓΚΛΟΝΗΣΟΥΝ!!!! Part2!!!!

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΓΚΛΟΝΗΣΟΥΝ!!!! Part3!!!!

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ