Η Ομοφυλοφιλία είναι ένα ζήτημα, που απασχολεί αρκετούς νέους και νέες στην εποχή μας και λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις στην ελληνική οικογένεια. Δεν είναι λίγοι οι νέοι άνθρωποι, που ταλαιπωρούνται στην προσπάθεια τους να γίνουν αποδεκτοί από τον οικογενειακό τους κύκλο και από το κοινωνικό σύνολο ευρύτερα. Η Ομοφυλοφιλία στιγματίζει τους Έλληνες και τις Ελληνίδες και αποτελεί τεράστιο ταμπού ακόμα και για την νεολαία μας.
Πως μπορεί να νιώθει ο Ομοφυλόφιλος στο Σήμερα;
Όταν το νεαρό άτομο ξεκινήσει να αισθάνεται σεξουαλική έλξη για το ίδιο φύλο με αυτό, τα πρώτα συναισθήματα που εγείρονται είναι ντροπή, ενοχή, αμηχανία, άγχος, σύγχυση. Δεν μπορεί από την αρχή να καταλάβει για ποιον λόγο αισθάνεται την συγκεκριμένη ερωτική επιθυμία και από την άλλη έρχεται η ενοχή για το συναίσθημα του, μιας και είναι αντίθετο με τις κοινωνικές και ερωτικές νόρμες της κοινωνίας μας.
Η σεξουαλική δραστηριοποίηση δεν έρχεται εύκολα και άμεσα με το που συνειδητοποιήσει κανείς την ομοφυλοφιλικήτου ταυτότητα. Η ντροπή και αμηχανία λειτουργούν ως εμπόδια για την απελευθέρωση. Για αυτόν τον λόγο συνήθως το άτομο έχει την ανάγκη αρχικά να εκτονώσει όλα αυτά τα δύσκολα συναισθήματα μιλώντας το με ανθρώπους, που εμπιστεύεται και όχι βέβαια με τον στενό οικογενειακό του κύκλο. Όλο αυτό μπορεί να πάρει αρκετό χρόνο, έως ότου χαλαρώσει και αφεθεί στην αποδοχή, που δέχεται από τους φίλους και κολλητούς του. Θα υπάρξει η σεξουαλική δραστηριοποίηση, αλλά τις πιο πολλές φορές θα είναι στιγματισμένη και εμποτισμένη με φόβο και ανησυχία. Δυστυχώς, ο κάθε Ομοφυλόφιλος στην εποχή μας καλείται να προσαρμοστεί με το γεγονός, ότι η ελληνική κοινωνία, όσο μπροστά κι αν έχει βρεθεί σε πολλά επίπεδα, στο κομμάτι της Ομοφυλοφιλίας είναι αρκετά πίσω και είναι πολύ δύσκολο να το αποδεχθεί και να το ενισχύσει.
Πως αντιμετωπίζουν συνήθως οι Γονείς το Ομοφυλόφιλο παιδί τους;
Πολύ σπάνια οι Έλληνες γονείς θα το αποδεχθούν και θα αγκαλιάσουν το παιδί τους με την συγκεκριμένη σεξουαλική προτίμηση. Όταν πραγματοποιηθεί τελικά η αποκάλυψη, όλα τα μέλη της Οικογένειας βιώνουν μία τεράστια κρίση. Και οι δύο γονείς σοκάρονται, ασχέτως αν το είχαν καταλάβει από μόνοι τους και η ψυχή τους πλημμυρίζει από πανικό, θυμό καιστεναχώρια. Περνούν διάφορα στάδια ψυχολογικά, για αυτό και πότε εκδηλώνουν οργή και "καταχεριάζουν" το παιδί, πότεθλίψη και μελαγχολία αισθανόμενοι ένοχοι για αυτήν την κατάσταση, πότε απελπίζονται και πανικοβάλλονται αισθανόμενοι, ότι το παιδί τους είναι άρρωστο και με αυτό το επιχείρημα το τρέχουν στους ψυχιάτρους. Είναι δικαιολογημένη αυτή η αντίδραση; Εγώ θα έλεγα αναμενόμενη, εάν λάβουμε σοβαρά υπόψιν τα βιώματα τους και με τι αρχές και ακούσματα έχουν μεγαλώσει. Δεν είναι εύκολο να κατανοήσουν, αλλά όχι και μη εφικτό.
Με ποιον τρόπο μπορούν να πάρουν βοήθεια παιδί και οικογένεια;
Δίκιο έχουν και οι δύο πλευρές και μόνο έτσι μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Είναι πολύ σημαντικό το νεαρόΟμοφυλόφιλο άτομο να ζητήσει βοήθεια από τον Ψυχολόγο, όχι για να το κάνει "καλά" και να του πάρει την ασθένεια από πάνω του, αλλά για να μάθει καλύτερα τον εαυτό του και να τον αγαπήσει με όποια ιδιαιτερότητα κι αν έχει στη ζωή του. ΟιΟμοφυλόφιλοι τείνουν να αποδέχονται επιφανειακά την σεξουαλική τους ταυτότητα και ουσιαστικά να σχετίζονται στιγματισμένοι με ανθρώπους του ιδίου φύλου γεμάτοι θυμό και ντροπή.
Η οικογένεια, από την άλλη, είναι σίγουρο ότι το κίνητρο της για να ζητήσει βοήθεια από τον Ειδικό θα είναι να δώσει οΨυχίατρος ή ο Ψυχολόγος την κατάλληλη θεραπεία, για να σταματήσει το παιδί τους να είναι "προβληματικό" και "άρρωστο". Είναι στο χέρι του Ειδικού προς τα που θα κατευθυνθεί η θεραπεία πλέον της οικογένειας. Από την μία να τους καταλάβει και να τους εκφράσει την συναίσθηση, που έχει στην δυσκολία της να αποδεχθεί την Ομοφυλοφιλία μέσα στο πλαίσιο της, και από την άλλη να τους επικεντρώσει την προσοχή στο πραγματικό καλό του παιδιού τους. Πρέπει να μάθουν με την βοήθεια του Ψυχολόγου τι σημαίνει σεξουαλική συμπεριφορά για ένα άτομο, το πόσο προσωπική και σημαντική υπόθεση είναι για τον καθένα και να κατανοήσουν τις συνέπειες, που μπορεί να έχει η απόρριψη και η βίαιη αντιμετώπιση της κατάστασης από τους ίδιους προς το παιδί τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.