Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

«Πώς έγινα βλάκας» ΜΑΡΤΕΝ ΠΑΖ


Πώς έγινα βλάκας
-Για να λέμε την αλήθεια, νομίζω πως μία κατά το ήμισυ λοβοτομή θα ήταν αρκετή: θέλω να μπορώ ακόμη να ανάψω ένα σπίρτο ή να ανοίξω το ψυγείο μου, ας μην μετατραπώ σε τρόφιμο στη Φωλιά του κούκου… Στο κάτω κάτω όμως, εσύ είσαι ο γιατρός, κάνε μου ότι νομίζεις καλύτερο.

-Το καλύτερο για σένα θα ήταν να σε κλείσω στο άσυλο. Τι σου συμβαίνει;

- Όχι, όχι δεν είναι αυτό που νομίζεις… Αυτό που σου ζητώ, στο ζητώ έχοντας σώας τας φρένας και απόλυτη διαύγεια πνεύματος. Θα σου δώσω μια απαλλακτική επιστολή.

Το έχω σκεφτεί πολύ. Παίρνω ετούτη την απόφαση ολόψυχα και πλήρως συνηδειτά. Δεν είναι η πρωταρχική μου επιλογή, στο λέω αμέσως, πριν από αυτό θέλησα να γίνω αλκοολικός και κατόπιν να αυτοκτονήσω, αλλά δεν πέτυχε τίποτα από αυτά.
- Θέλησες να αυτοκτονήσεις;
-Σκέτη καταστροφή. Ας μην το συζητάμε καλύτερα.
Ο Έντγκάρ έκανε τον γύρω του γραφείου του και κάθισε δίπλα στον Αντουάν.
Ακούμπησε το χέρι στον ώμο του, όλο συμπαράσταση για τον πιο οικείο ασθενή του, τον πιο κοντινό του, τον φίλο του.

-Έχεις κατάθλιψη; Κάτι δεν πάει καλά; Τον ρώτησε ανήσυχος.
-Τίποτα δεν πάει καλά, Εντγκάρ. Μη στεναχωριέσαι όμως, ψάχνω να βρω τη λύση. Η καλύτερη απ΄ όλες, μου φαίνεται πως είναι να γίνω βλάκας…
-Τι πράγμα;
…………………..


ΠΗΓΗ

Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Στο δημοτικό, η πιο απαίσια βρισιά είναι το να σε αποκαλέσουν διανοούμενο. Αργότερα, το να είσαι διανοούμενος γίνεται σχεδόν προτέρημα. Όμως αυτό είναι ψέμα: το να είσαι διανοούμενος είναι κουσούρι.

 Όπως οι ζωντανοί γνωρίζουνε πως θα πεθάνουν, ενώ οι νεκροί δε γνωρίζουνε τίποτα, πιστεύω πως το να είναι κανείς έξυπνος είναι χειρότερο από το να είναι βλάκας, γιατί ένας βλάκας δεν αντιλαμβάνεται τη βλακεία του, ενώ ένας έξυπνος, ακόμα κι αν είναι ταπεινός και μετριόφρων, ξέρει πως είναι έξυπνος, έτσι κι αλλιώς.

Λέει κάπου ο Εκκλησιαστής: όστις προσθέτει γνώσιν, προσθέτει πόνον

Μην έχοντας όμως ποτέ τη τύχη να πάω στο κατηχητικό μαζί με τα άλλα παιδιά, δε προειδοποιήθηκα έγκαιρα για τους κινδύνους που ενέχει η μελέτη. Είναι πολύ τυχεροί οι χριστιανοί που τόσο νέοι έχουν ήδη μάθει να φυλάγονται από τους κινδύνους της ευφυΐας. Θα ξέρουν έτσι για όλη τους τη ζωή πως να την αποφεύγουν. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. …

Η ευφυΐα είναι μια αποτυχία της εξέλιξης. Εύκολα μπορώ να φανταστώ, στην εποχή των πρώτων προϊστορικών ανθρώπων, σε μια μικρή φυλή, όλα τα παιδιά να τρέχουν μέσα στη πυκνή βλάστηση, να κυνηγούν τις σαύρες, να μαζεύουν φρούτα του δάσους για το βραδινό φαγητό και μετά, σιγά-σιγά, ερχόμενα σ’ επαφή με τους μεγάλους, να γίνονται τέλειοι άντρες ή γυναίκες: κυνηγοί, κουβαλητές, ψαράδες, βυρσοδέψες…

Όμως, αν παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά τη ζωή τούτης της φυλής, θ’ αντιληφτούμε πως ορισμένα παιδιά δε συμμετέχουν στις ομαδικές δραστηριότητες: παραμένουν καθιστά δίπλα στη φωτιά, ασφαλή μέσα στα σπήλαια….. Το ό,τι περνούν τις μέρες τους δίχως να κάνουν τίποτα, δεν οφείλεται στη τεμπελιά τους, όχι, θα ήθελαν κι αυτά να χοροπηδούν με τους φίλους τους, αλλά δεν μπορούν. Φέρνοντάς τα στο κόσμο, η φύση έκανε το στραβοπάτημά της.

Στη φυλή αυτή, υπάρχει ένα κοριτσάκι που είναι τυφλό, ένα αγοράκι που κουτσαίνει, ένα άλλο παιδί που είναι αδέξιο κι αφηρημένο… Έτσι λοιπόν, τα παιδιά αυτά μένουν στον καταυλισμό και, καθώς δεν έχουν τίποτα να κάνουν και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν έχουν ακόμη εφευρεθεί, δεν έχουν άλλη λύση από το να σκέπτονται και ν’ αφήνουν το νου τους ν’ αλωνίζει λεύτερος.

Περνούν λοιπόν το καιρό τους με σκέψεις, προσπαθούν ν’ αποκρυπτογραφήσουν τον κόσμο, σκαρφίζονται ιστορίες κι εφευρίσκουν πράματα. Κατ’ αυτό τον τρόπο γεννήθηκε ο πολιτισμός: επειδή κάποια παιδιά μ’ ατέλειες δεν είχανε τίποτ’ άλλο να κάνουν. Αν η φύση δε σακάτευε κανέναν, αν το καλούπι ήταν πάντα αψεγάδιαστο, η ανθρωπότητα θα είχε παραμείνει ένα είδος πρωτόγονων ανθρώπων, ευτυχισμένων, που δε θα σκέφτονταν διόλου τη πρόοδο …

Με κατατρέχει η κατάρα της λογικής. … Μήνες τώρα αναλογίζομαι την ασθένεια που με κάνει να σκέφτομαι υπερβολικά κι έχω συμπεράνει με βεβαιότητα πως υπάρχει μια άμεση σχέση ανάμεσα στη δυστυχία μου και την ακράτεια της λογικής μου. Το να σκέφτομαι, να προσπαθώ να καταλάβω, δε μου απέφερε ποτέ τίποτα, αλλ’ αντιθέτως στρεφόταν πάντα εναντίον μου. …

Το να προσπαθεί κανείς να καταλάβει, είναι κοινωνική αυτοκτονία, αυτό σημαίνει πως δε μπορείς πια να γευτείς τη ζωή χωρίς να νιώσεις, άθελά σου, τόσο σαν αρπακτικό όσο και σαν ανατόμος που διαμελίζει το αντικείμενο της μελέτης του. Πολύ συχνά, σκοτώνουμε αυτό που προσπαθούμε να καταλάβουμε, επειδή, όπως συμβαίνει και με τον μαθητευόμενο γιατρό, η πραγματική γνώση δε μπορεί ν’ αποκτηθεί χωρίς ανατομή …

Οι άνθρωποι απλουστεύουν τον κόσμο χρησιμοποιώντας τη γλώσσα και τη σκέψη, έτσι λοιπόν αποκτούν βεβαιότητες. Και το να έχεις βεβαιότητες, είναι η πιο ισχυρή απόλαυση σε τούτο τον κόσμο, πολύ ισχυρότερη κι από το χρήμα, το σεξ και την εξουσία μαζί. Το ν’ αποποιηθεί κανείς τη πραγματική ευφυΐα, είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για τις βεβαιότητές του κι είναι πάντοτε το αόρατο έξοδο για τον τραπεζιτικό λογαριασμό της συνείδησης μας. …

Κάτι που μπορούμε να παραδεχτούμε, είναι πως το να έρχεται κανείς συχνά σ’ επαφή με τα μεγάλα έργα, το να χρησιμοποιεί το πνεύμα του, το να διαβάζει συγγράμματα μεγαλοφυών ανθρώπων, ίσως να μη τον κάνει απαραίτητα ευφυή, καθιστά όμως τον κίνδυνο αυτό, ακόμη περισσότερο. Υπάρχουν άνθρωποι φυσικά, που μπορεί να έχουν διαβάσει Φρόϋντ, Πλάτωνα, μπορεί να παίζουν στα δάχτυλα τα κουόρκ και να ξέρουν να ξεχωρίσουν ένα κυνηγετικό γεράκι από ένα τσιχλογέρακα, αλλά να είναι εντούτοις ανόητοι.

Παρ’ όλ’ αυτά, δυνητικά, η ευφυΐα, ερχόμενη σ’ επαφή με πολλαπλά ερεθίσματα κι αφήνοντας το πνεύμα όλο και πιο συχνά να βυθίζεται σε μιαν ατμόσφαιρα εμπλουτιστική, βρίσκει κατάλληλο έδαφος για ν’ αναπτυχθεί, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αναπτύσσεται μια ασθένεια. Διότι η ευφυΐα είναι ασθένεια.
————————————————–
Το «Πώς έγινα βλάκας» είναι ένα βιβλίο του Μαρτέν Παζ (Martin Page) Ο ήρωας του βιβλίου, ο Αντουάν, αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα. Υποφέρει από υπερβολική ευφυΐα. Μελετά πολύ και σκέφτεται ακόμα περισσότερο. Πριν από κάθε πράξη του, εξετάζει όλες τις παραμέτρους και όλες τις επιπτώσεις που αυτή πιθανόν να έχει. Αυτό τον κάνει να συμπεριφέρεται πολύ διαφορετικά από τους γύρω του και να αισθάνεται δυστυχισμένος. Έτσι αποφασίζει να αλλάξει, να γίνει πιο βλάκας και άρα πιο ευτυχισμένος!

Αρχικά προσπαθεί να γίνει αλκοολικός πιστεύοντας ότι το πιοτό θα του δώσει τη λύση. Αποτυγχάνει όμως παταγωδώς και καταλήγει στο νοσοκομείο. Μετά αποφασίζει να αυτοκτονήσει, αλλά μελετώντας όλα τα σχετικά περί αυτοχειρίας αλλάζει γνώμη και αποφασίζει να απομακρυνθεί απ’ οτιδήποτε του διεγείρει το πνεύμα (πνευματώδεις συζητήσεις, βιβλία κλπ). Αποφασίζει, λοιπόν, να γίνει κρετίνος ! Πρόκειται για ένα πολύ ευχάριστο βιβλίο με χιούμορ αλλά και με κοινωνικό προβληματισμό.

«Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον Πάολο Κοέλο από την ανάποδη, που βάζει τον ήρωα του σε μια πνευματική αναζήτηση της χαμένης βλακείας» Πασκάλ Μπρυκνέρ

Η Βλακεία Είναι η πιο επικίνδυνη δύναμη του κόσμου. Δεν μπορούμε να την εξαλείψουμε, αλλά μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Αν και, κάποιες φορές, μας βοηθά να προοδεύσουμε. Η βαθύτερη αιτία της βλακείας, είναι η δυσανεξία της απέναντι στο δικό της Απύθμενο Εσωτερικό Κενό… Ο Βλάξ αυτό το εσωτερικό του Κενό, το υποψιάζεται, κι αν είναι λίγο καλλιεργημένος Βλάξ το γνωρίζει καλά, αλλά καθώς αδυνατεί, φοβάται, δειλιάζει, να το παραδεχτεί, το Απωθεί. Το παραγεμίζει είτε σωματικά -λαιμαργία- είτε στρεφόμενος προς τον εξωτερικό κόσμο με Κακία.

Είναι γνωστόν πως το ον που έχει ως υπέρτατον σκοπό ζωής τα κατώτερα ενεργειακά κέντρα, τροφή-σεξ είναι εκτός από ΟΠ, Νεκρός και Βλάξ. όσο πιο Βλάξ είναι τόσο πιο πολύ θέλει να πείσει τον εαυτό του κατ’ αρχάς, πως είναι σωστός αλλά και Μοναδικός ο σκοπός του. Αυτή την γελοιότητα την αποκαλεί Μοναδική Αλήθεια και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να την επιβάλει στους υπόλοιπους.

Προσπαθώντας να Επιβάλλει τη σαθρή –το γνωρίζει πως είναι σαθρή και αυτό τον κάνει Βλάκα- εξουσία του ελπίζει να ξεχάσει την εσωτερική του κενότητα ..αλλά εκείνη επιστρέφει τα βραδιά καθώς ετοιμάζεται να κοιμηθεί ..η τα πρωινά λίγα δευτερόλεπτα πριν ανοίξει τα ματιά του. Φαύλος κύκλος.

Ποιες δραστηριότητες επιλέγει συνήθως ο Βλάκας; Επειδή είναι φοβισμένος, δειλός, ανασφαλής, επιλεγεί δραστηριότητες που του δίνουν μια Ψευδαίσθηση παντοδυναμίας. Καθώς είναι περιορισμένος στην Βλακεία του διαθέτει και ορισμένα πλεονεκτήματα. Οργανωτικότητα, επιμονή και υπομονή. Τα καταφέρνει συνήθως να οικειοποιείται δουλειές άλλων. Εξάλλου διαθέτει και ένα σπάνιο χάρισμα.

Δεν έχει καθόλου την αίσθηση της Ευγνωμοσύνης … της αναγνώρισης, της διαφοροποίησης. Για τον βλάκα όλα τα διαφορετικά = όλα ίδια. Το άλογο στο λιβάδι, η βρύση που τρέχει, ο πολιτικός που ψήφισε και η φορολογική του δήλωση είναι όλα ίδια και στρέφονται αποκλειστικά εναντίον του.

Είναι απόλυτα, απόλυτος σε οτιδήποτε πρεσβεύει. Το αγαπημένο του εργαλείο της νέας τεχνολογίας; COPY – PASTE. Είναι ο μετρ της αντιγραφής. Με απύθμενο θράσος θα κοπιάρει, θα αντιγράψει την δουλειά κάποιου και θα την παρουσιάσει για δική του, εμφανέστατα και βλακωδώς ΟΛΟΙΔΙΑ. Συνήθως πείθει, επειδή απευθύνεται σε βλάκες.

Επίσης ποτέ μα ΠΟΤΕ, δεν πιστεύει πως είναι ο ίδιος βλάξ. Οι άλλοι είναι πάντα. Έτσι γίνεται αδίσταχτα θρασύς, θανάσιμα επικίνδυνος, ανυπέρβλητα αλαζονικός ..και πείθει. Γιατί πάντα υπάρχουν αρκετοί βλάκες για να σχηματίσουν μια πλειοψηφία. Αυτό είναι το μυστικό όπλο του βλάκα. Γι αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλακεία, γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν.

Καθώς επίσης είναι και βλάκας δεν μπορεί να διανοηθεί ότι κάνει κάτι το κακό, καρπούμενος τον πνευματικό ή μη μόχθο, άλλων. Αυτό αποτελεί το ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΌΠΛΟ ΤΟΥ ΒΛΑΚΑ.

Ερεύνησε πως και γιατί η βλακεία είναι η κυρίαρχη φυλή του κόσμου μας, θα σου λυθούν πολλές απορίες και κάμποσα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στην θέση τους.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα